Μάλλον δεν ήταν τυχαία η αποπομπή του Στέφανου Λαζαρίδη, ως καλλιτεχνικού διευθυντή της Λυρικής Σκηνής, τη μέρα που ο πρωθυπουργός υπέγραψε το μνημόνιο «συνεργασίας» με το Ιδρυμα Νιάρχου για το νέο κτίριο της Λυρικής. Ισως η ρήξη μεταξύ του Στ. Λαζαρίδη και του ΔΣ της ΕΛΣ, που εισηγήθηκε στον υπουργό Πολιτισμού την απομάκρυνση του καλλιτεχνικού διευθυντή, να έγινε για τη μοιρασιά αρμοδιοτήτων, αλλά ανέδειξε την προώθηση γενικότερων αλλαγών στον οργανισμό λειτουργίας της Λυρικής, ώστε να ετοιμαστεί το έδαφος για το «χορηγό»...

Ο νέος νόμος που, μάλλον, «μαγειρεύεται» δεν αποσκοπεί μόνο στην κατάργηση της παντοδυναμίας του καλλιτεχνικού διευθυντή, που βάσει του ισχύοντος νόμου συγκεντρώνει όλες τις διοικητικές, οικονομικές, καλλιτεχνικές αρμοδιότητες, αλλά στη δημιουργία πλαισίου ώστε το μοναδικό λυρικό μας θέατρο να λειτουργεί με ...πνεύμα μάνατζμεντ. Ο «αρχιμάγειρας» μεγαλοβιομήχανος Οδυσσέας Κυριακόπουλος, νυν πρόεδρος του ΔΣ της Λυρικής, παλαιότερα του ΣΕΒ, δήλωσε στη χτεσινή «Ελευθεροτυπία» πως η τροποποίηση του νόμου που διέπει σήμερα τη λειτουργία της ΕΛΣ επιβάλλεται για το ίδιο το μέλλον της. Επίσης, ότι η εισήγηση της τροποποίησης αφορά στον τρόπο διοίκησης της ΕΛΣ γενικότερα, θεωρώντας αναγκαία την προσαρμογή του στα σημερινά δεδομένα.

Ποια είναι αυτά τα δεδομένα; Μήπως η «ευεργεσία» του Ιδρύματος Νιάρχου; Και σε ποια κατεύθυνση θα είναι ο νέος νόμος; Θα υπηρετεί το ρόλο της Λυρικής, δίνοντάς της τη δυνατότητα ν' αναπτύξει το έργο της ή θα τη στριμώξει στη μέγκενη «ευεργετών» και «μεγαλοχορηγών»; Θα διασφαλίζει τη δομή, τη λειτουργία των καλλιτεχνικών σωμάτων της, δημιουργώντας τις αναγκαίες συνθήκες για να υπηρετήσουν οι εργαζόμενοι καλλιτέχνες τη λυρική τέχνη ή θα τους οδηγήσει σε μεγαλύτερη απαξίωση και εργασιακή ανασφάλεια;