Κυριακή 29 Απρίλη 2007
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 26
ΔΙΕΘΝΗ
Ενάντια στον ιμπεριαλισμό για λαϊκή εξουσία

Μιλάει στον «Ρ» ο Μ. Ακάντ, στέλεχος του κινήματος ειρήνης και του ΚΚ Τουρκίας

Ο Μουράτ Ακάντ, στέλεχος της Επιτροπής Ειρήνης Τουρκίας, μέλος της ΚΕ του ΚΚ Τουρκίας και του Πατριωτικού Μετώπου Τουρκίας που βρέθηκε στο πρόσφατο συνέδριο της ΕΕΔΥΕ στη χώρα μας, μίλησε στον «Ρ», για τη σημερινή πολιτική κρίση στους κόλπους της άρχουσας τάξης που στρέφει τη χώρα προς τα δεξιά, αλλά και τις προσπάθειες της αριστεράς στη γείτονα να προβάλει μια εναλλακτική πολιτική πρόταση. (σ.σ. η συνέντευξη πάρθηκε πριν από την ανακοίνωση της υποψηφιότητας Αμπντουλάχ Γκιούλ).

-- Πώς βλέπετε τη σύγκρουση ανάμεσα στους Ισλαμιστές της κυβέρνησης Ερντογάν και τους υπέρμαχους του λεγόμενου κοσμικού κράτους όσον αφορά την ανάδειξη του επόμενου Προέδρου της Δημοκρατίας;

-- Τον τελευταίο καιρό, παρατηρείται μια προσπάθεια στους κόλπους του καπιταλιστικού κράτους της Τουρκίας, με πρωτοβουλία των συντηρητικών ισλαμιστών, να υπάρξει ένας μετασχηματισμός. Το ότι ένα κόμμα όπως το ΑΚ, που έχει έναν ιδιότυπο ισλαμιστικό και φιλελεύθερο χαρακτήρα, είναι τόσο ισχυρό, αναδεικνύει αυτό το γεγονός. Μπορούμε να πούμε ότι ορισμένα χαρακτηριστικά του κράτους άλλαξαν, ότι δεν είναι πια το ίδιο. Το κράτος που συστάθηκε μετά το 1923 μοιάζει να εισήλθε σε μια διαδικασία αλλαγής, αναδιαμόρφωσης. Υιοθετείται μια νέα, ισλαμιστική - φιλελεύθερη γραμμή.

-- Θεωρείτε ότι οι αυτόκλητοι αμύντορες του κοσμικού καθεστώτος (ο πρόεδρος Σεζέρ, ο στρατηγός Μπουγιούκανιτ, η επικεφαλής του TUSIAD Γιαλτσιντάγ) μπλόφαραν όταν καλούσαν τον Ερντογάν να υπαναχωρήσει απειλώντας εμμέσως με πραξικόπημα; Πιστεύετε ότι υπερέβαλαν;

-- Υπήρχαν σαφείς διαφορές ανάμεσα στις απόψεις του Σεζέρ, του Μπουγιούκανιτ και της Γιαλτσιντάγ. Οι βιομήχανοι, ας πούμε, αναδιπλώθηκαν, ενώ ειδικά ο Μπουγιούκανιτ ήταν συγκρατημένος, πράγμα που δείχνει την επιφυλακτική στάση του λεγόμενου «κοσμικού» κατεστημένου.

-- Τι εκτιμάτε όσον αφορά στις πιέσεις των στρατηγών να εισβάλουν στο βόρειο Ιράκ; Καθώς δεν παίρνουν έγκριση των Αμερικανών, θεωρείτε ότι θα το «ξεχάσουν»;

-- Πρώτ' απ' όλα, είναι αδύνατο να κινηθεί ο στρατός, ακόμα και με μια απόφαση της κυβέρνησης, χωρίς την έγκριση των Αμερικανών, που κατέχουν το Ιράκ. Το να εισβάλει ο τουρκικός στρατός στο Ιράκ θα σήμαινε μια μεγάλη πολιτική αλλαγή στη στάση ειδικά των ΗΠΑ. Αυτό δε μοιάζει και πολύ πιθανό σε αυτή τη φάση.

-- Πώς βλέπετε τα παζάρια της κυβέρνησης για το Ιράν και τη συμβολή της σε μια ενδεχόμενη κίνηση των ΗΠΑ εναντίον του;

-- Ασφαλώς τα παζάρια αυτά συνεχίζονται, και το Βόρειο Ιράκ εντάσσεται ασφαλώς σε αυτά τα σχέδια των Αμερικανών. Οι εξελίξεις θα κρίνουν πολλά. Πάντως, σε έναν πόλεμο κατά του Ιράν, οι Αμερικανοί θα «χρειαστούν» τη βοήθεια της Τουρκίας. Η ηγεσία της Τουρκίας δε διαφωνεί με μια τέτοια προοπτική, ωστόσο το θέμα αποτελεί ζήτημα παζαριού και μέσα στους ίδιους τους κόλπους της ηγετικής τάξης της χώρας. Δεν υπάρχει ακόμη σαφής κατάληξη.

-- Μιλήσατε για ένα «μετασχηματισμό» του τουρκικού κατεστημένου. Βλέπουμε όμως ότι βασικά χαρακτηριστικά της πολιτικής του κράτους δεν αλλάζουν: οι επιθέσεις εναντίον της αριστεράς - και του ΚΚ Τουρκίας -, άνοδος του εθνικισμού και χρήση του, δολοφονίες χριστιανών που ίσως αποτελούσαν προβοκάτσια, καταστολή διαδηλώσεων, κλείσιμο περιοδικών... Ο κυβερνήτης της Ιστανμπούλ Μουαμέρ Γκιουλέρ δήλωσε ότι δε θα επιτρέψει τη συγκέντρωση για την Πρωτομαγιά στην πλατεία Ταξίμ. Ολα αυτά δε συνιστούν ενδείξεις ότι η «φιλελευθεροποίηση» είναι στην καλύτερη περίπτωση ψευδεπίγραφη;

-- Σαφώς. Τα πράγματα κινούνται προς τα δεξιά στην Τουρκία. Υπάρχουν, όμως, ορισμένες διαφορές. Στη μια πλευρά υπάρχουν συντηρητικοί ισλαμιστές, που είναι κάπως πιο φιλελεύθεροι, στην άλλη πλευρά βρίσκονται εθνικιστές, που λειτουργούν πολύ πιο «σκληρά». Η πρώτη παράταξη επιδιώκει να αυξηθούν οι δημοκρατικές ελευθερίες και να παραχωρήσει δικαιώματα, αλλά για τους δικούς της λόγους, για αποκόμιση πολιτικού οφέλους.

-- Μιλήστε μας για τη δική σας δράση, πώς αντιμετωπίζετε τη σημερινή κατάσταση και ποιες πρωτοβουλίες αναλαμβάνετε;

-- Μιλήσαμε για τις δύο «γραμμές» που διαπερνούν σήμερα την τουρκική πολιτική. Εμείς, και το ΚΚ Τουρκίας, προσπαθούμε να παρουσιάσουμε μια άλλη, μια τρίτη «γραμμή». Θέτουμε τα αιτήματα και τονίζουμε τους πόθους της εργατικής τάξης, τονίζουμε ότι η λύση των προβλημάτων της χώρας βρίσκεται στην ανάληψη της ηγεσίας από μέρους της εργατικής τάξης της χώρας μας. Οι άλλες δύο δεξιές πολιτικές παρατάξεις που περιγράψαμε σχηματικά δε διαφέρουν στο ότι βρίσκονται στην υπηρεσία του ιμπεριαλισμού. Προσπαθούμε να δώσουμε μορφή στις πολιτικές μας θέσεις, που έχουν βασικά αντιιμπεριαλιστικό χαρακτήρα. Γι' αυτό δημιουργήθηκε το Πατριωτικό Μέτωπο. Στην τελευταία φάση, η δύναμή μας αυξάνεται, η απήχησή μας στο λαό αυξάνεται.

-- Οσον αφορά στην κουρδική μειονότητα, καταφέρνετε ως Πατριωτικό Μέτωπο να εντάξετε και Κούρδους στις τάξεις σας, να τους πείσετε να αντιμετωπίσουν ταξικά, και όχι εθνικιστικά, τα προβλήματα;

-- Αν και έχουμε προσελκύσει αρκετούς κούρδους, και τους αποδίδουμε εξ ίσου σημασία, καθώς και στα πολιτισμικά και τα άλλα τους ειδικά χαρακτηριστικά, θα έλεγα ότι έχουμε ακόμη σημαντικά προβλήματα. Δυστυχώς, στην Τουρκία σημειώνεται μια σωβινιστική πόλωση - και από τους Κούρδους.

-- Η Πρωτομαγιά πώς θα γιορταστεί;

-- Θα είμαστε στην πλατεία Ταξίμ. Δεν είναι σημαντικό να είμαστε απλώς «κάπου» και να διαδηλώσουμε. Είναι σημαντικό να βρισκόμαστε για δύο λόγους εκεί: γιατί εφέτος συμπληρώνονται 30 χρόνια από τη σφαγή του 1977 (σ.σ. οι παρακρατικοί δολοφόνοι - ελεύθεροι σκοπευτές είχαν δολοφονήσει τουλάχιστον 38 ανθρώπους και ματοκυλήσει μια τεράστια συγκέντρωση) και διότι έτσι σκοπεύουμε να δείξουμε τη διαφορά της δικής μας γραμμής από αυτές των πολιτικών.


Μπάμπης ΓΕΩΡΓΙΚΟΣ


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ