ΒΡΥΞΕΛΛΕΣ.--

Ποινικοποιεί τη σκέψη και καταργεί την ελευθερία της δημόσιας έκφρασης, η Σύνοδος Υπουργών Δικαιοσύνης και Εσωτερικών Υποθέσεων, που ολοκληρώθηκε χτες στις Βρυξέλλες, με την απόφαση περί «καταπολέμησης του ρατσισμού και της ξενοφοβίας». Μια απόφαση, η οποία τυπικά επιχειρεί να «πατάξει» ομάδες όπως των νεοναζί και τους αρνητές του Ολοκαυτώματος, στοχεύοντας, όμως και επιτυγχάνοντας τελικά την απαγόρευση έκφρασης οιασδήποτε άποψης - σωστής ή λανθασμένης - η οποία αντίκειται σε μια αόριστη έννοια του «πολιτικώς ορθού».

Συγκεκριμένα στην απόφαση, που φέρει και την υπογραφή του Ελληνα υπουργού Δικαιοσύνης, Αναστάση Παπαληγούρα, αναφέρεται χαρακτηριστικά ότι ποινικοποιούνται «η δημόσια πρόκληση σε βία ή μίσος ακόμα και μέσω της διάδοσης ή διακίνησης κάθε είδους υλικού, το οποίο να καταφέρεται εναντίον ομάδων ή ατόμων που προσδιορίζονται από αναφορές στη φυλή, το χρώμα, τη θρησκεία, την καταγωγή ή την προέλευσή τους».

Ακόμα, απαγορεύεται να καταδικάζονται δημόσια, να τίθενται υπό αμφισβήτηση είτε να εκχυδαΐζονται «εγκλήματα γενοκτονιών, εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας καθώς και εγκλήματα πολέμου ως αυτά καθορίζονται στο Νομοθετικό Κώδικα του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου», αλλά και «εγκλήματα ως αυτά καθορίστηκαν κατά τη Δίκη της Νυρεμβέργης», που εκδηλώθηκαν εναντίον των προαναφερθεισών ομάδων. Η ποινή σε όποιον τολμά να σκέφτεται και να εκφράζεται διαφορετικά από όσα ορίζουν οι παραπάνω περιγραφές ορίζεται από ένα έως τρία χρόνια.

Οι πολιτικές ενστάσεις όσων ήθελαν μία απόφαση, που φραστικά θα «εξασφάλιζε» τη σκέψη έναντι της δράσης - Βρετανία και Σκανδιναβικές χώρες - εξαντλήθηκαν στη διατύπωση ότι στοχοποιούνται όσοι «δημοσίως» παρακινούν άλλους προς βιαιοπραγία, χωρίς όμως να διευκρινίζονται - ει δυνατόν - όρια μεταξύ δημόσιας έκφρασης μιας άποψης και παρακίνησης προς βιαιοπραγία.

Χαρακτηριστικό του στόχου των υπουργών να εντάξουν στην εν λόγω απόφαση όλα όσα θεωρούν... επικίνδυνα για το σύστημα και τα συμφέροντα που αυτό εκφράζει, ενώ ξεκίνησαν να το παρουσιάσουν ως «καταδίκη των αρνητών του Ολοκαυτώματος» το διεύρυναν και το γενίκευσαν, τόσο ώστε να μπορεί να εφαρμοστεί κατά περίπτωση και στους εκφραστές κάθε ιδεολογίας και ό,τι άλλου εναντιώνεται στην κυρίαρχη τάξη πραγμάτων, εφόσον «εμπίπτουν» στη νομολογία του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου ή των αποφάσεων της Δίκης της Νυρεμβέργης...