Η προσωπική μου γνωριμία ξεκίνησε στις αρχές της δεκαετίας του 1990, όταν με έφερε σε επαφή μαζί του η αξέχαστη συντρόφισσα Ρούλα Κουκούλου. Εκτοτε, συνεργαζόμαστε στο κίνημα της ειρήνης.

Εκτός από την κοινωνική δράση, ο Ε. Μαχαίρας διαθέτει και πλούσιο συγγραφικό έργο. Το τελευταίο, πέμπτο κατά σειρά, βιβλίο του Ευάγγελου Μαχαίρα με εξέπληξε, καθώς ο όγκος της εργασίας που απαιτείται για να μελετηθεί και να παρουσιαστεί όλο αυτό το υλικό είναι τεράστιος. Πρόκειται πραγματικά για μια συστηματική περιήγηση σε όλη την ιστορία του Δικηγορικού Συλλόγου, μέσα από τα αρχεία και ντοκουμέντα.

Πρόκειται για μια κριτική αξιολόγηση της πορείας αυτής. Αλλωστε, μια τάχα ουδέτερη, απονευρωμένη παρουσίαση αυτής της ιστορίας, όπως και κάθε ιστορίας, θα ήταν εκτός από ανούσια, ανίκανη να καταμαρτυρήσει την ιστορική αλήθεια και ανάξια λόγου τελικά.

Η πρώτη σημαντική αλήθεια είναι ότι οι δικηγόροι αποτελούν σε σημαντικό βαθμό αναπόσπαστο κομμάτι του λαού της χώρας μας. Από πολλές απόψεις, έχουν τα ίδια προβλήματα, τις ίδιες ανησυχίες. Αναπόφευκτα, λοιπόν, συμμετείχαν και συμμετέχουν στους κοινούς αγώνες. Βέβαια, δεν πρέπει να παραγνωρίζει κανείς τις ταξικές διαφοροποιήσεις μέσα στο δικηγορικό σώμα ούτε τις ιδεολογικές τοποθετήσεις. Ωστόσο, η μεγάλη πλειοψηφία των δικηγόρων, ως ανεξάρτητοι μικρομεσαίοι επαγγελματίες ή, πολύ περισσότερο σήμερα, ως υπαλληλοποιούμενοι δικηγόροι, βρίσκονται αντικειμενικά στην ίδια πλευρά της όχθης με την εργατική τάξη και τα άλλα λαϊκά στρώματα.

Η δεύτερη αλήθεια είναι ότι η ιστορία του ΔΣΑ είναι ιστορία αγώνων για τη βελτίωση της ζωής, των συνθηκών εργασίας, του βιοτικού επιπέδου, των ασφαλιστικών και άλλων κοινωνικών δικαιωμάτων των δικηγόρων. Το στοιχείο αυτό διακρίνει τη δράση του ΔΣΑ, ανάλογα βέβαια και με τον εκάστοτε συσχετισμό των δυνάμεων τόσο στο εσωτερικό του δικηγορικού κόσμου όσο και γενικότερα στην κοινωνία.

Η τρίτη αλήθεια είναι ότι οι δικηγόροι δεν αγωνίστηκαν και αγωνίζονται μόνο για την ικανοποίηση των αιτημάτων του κλάδου τους. Ο αγώνας αυτός ήταν και πρέπει να είναι δεμένος με τη συμβολή στον αγώνα για τα γενικότερα προβλήματα που απασχολούν το λαό και τον τόπο.

Σημαντικό τμήμα των αγώνων των δικηγόρων αφορούσε την, όσο είναι δυνατό στο πλαίσιο του υπάρχοντος πολιτικού συστήματος, απεμπλοκή του ελέγχου της Δικαιοσύνης από την κυβερνητική εξουσία. Το σύστημα απονομής της Δικαιοσύνης παραμένει και σήμερα υπό τον ασφυκτικό εναγκαλισμό της εκάστοτε κυβέρνησης. Αν και ο έλεγχος της δικαστικής εξουσίας εξασφαλίζεται με ποικίλες μορφές, πρώτιστο μέλημα ήταν και παραμένει ο διορισμός της ηγεσίας της Δικαιοσύνης από την κυβέρνηση. Είναι χαρακτηριστικό ότι καμιά κυβερνητική πλειοψηφία δε θέλησε ποτέ να αναθεωρήσει στην κατεύθυνση αυτή τις οικείες διατάξεις του Συντάγματος. Αντίθετα, και με την τρέχουσα αναθεώρηση, τόσο οι προτάσεις της ΝΔ όσο και αυτές του ΠΑΣΟΚ, συντηρούν την υπάρχουσα κατάσταση. Με την ίδρυση μάλιστα του Συνταγματικού Δικαστηρίου η εξάρτηση αυτή θα επιδεινωθεί.

Η απάντηση διαπερνά το βιβλίο, αλλά βρίσκεται ιδίως στη σελίδα 220. Εκεί ο συγγραφέας αναφέρεται στην εμβληματική φυσιογνωμία, του όχι ευρύτερα γνωστού στις μέρες μας δικηγόρου Γιώργου Πουλίδη. Ο Γιώργος Πουλίδης δολοφονήθηκε στις 28 Γενάρη 1948 μπροστά στα σκαλιά του δικαστικού μεγάρου της Τρίπολης όπου πήγαινε να υπερασπιστεί έναν διωκόμενο αγωνιστή, ο οποίος κατηγορούνταν με βάση το αντικομμουνιστικό Γ' Ψήφισμα του 1946.

Τέτοιο, νομίζω, είναι το χρέος του δικηγόρου και σήμερα: να απορρίπτει τις Σειρήνες του συμβιβασμού ή και της εξαγοράς και να στέκεται, χωρίς ταλαντεύσεις, με σεμνότητα και αυτοθυσία, στο πλάι αυτών που τον χρειάζονται: μαζί με τους κατατρεγμένους και τους αδικημένους, την εργατική τάξη και το λαό που αγωνίζονται, την προοδευτική ανθρωπότητα που προσπαθεί να σπάσει τα δεσμά της «νέας τάξης» για ένα καλύτερο αύριο.