Κυριακή 22 Απρίλη 2007
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 3
ΕΝΘΕΤΗ ΕΚΔΟΣΗ: "7 ΜΕΡΕΣ ΜΑΖΙ"
ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ
ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΠΑΣΟΚ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ
Εμπορευματοποίηση ... διά της «σαλαμοποίησης»

Γρηγοριάδης Κώστας

Αναλύοντας το προεκλογικό πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ για τον πολιτισμό το Φλεβάρη του 2004, ο «Ρ» συμπέρανε ότι «πρόκειται για "αναμάσημα" σχετικών κειμένων της ΕΕ, τα οποία απηχούν τις ανάγκες του ευρωπαϊκού κεφαλαίου που δραστηριοποιείται στον τομέα του πολιτισμού για εξεύρεση νέων "πολιτιστικών" αγορών, και ταυτόχρονα εξυπηρετούν τις προπαγανδιστικές του ανάγκες».

Πέρασαν τρία χρόνια με τη ΝΔ στην κυβέρνηση και τη Μ. Δευτέρα το ΠΑΣΟΚ, διά του αρμόδιου για θέματα πολιτισμού, Τ. Χυτήρη, παρουσίασε το πρόγραμμά του για τον πολιτισμό εν όψει του προγραμματικού συνεδρίου του. Οχι μόνο επιβεβαιώνεται η κριτική του «Ρ», αλλά ενισχύεται και με τα νέα δεδομένα που προκύπτουν από τη θέση του ΠΑΣΟΚ ως αξιωματικής αντιπολίτευσης, αντανακλώντας εμμέσως την οφθαλμοφανή ταύτιση και των δύο πόλων του δικομματισμού και στον τομέα του πολιτισμού. Ταύτιση που προκύπτει από το ποιος θα επιδείξει τη μεγαλύτερη προσήλωση στην εφαρμογή της πολιτικής του κεφαλαίου της ΕΕ και που οδηγεί σε ακόμη μεγαλύτερη και αναμενόμενη ομογενοποίηση ακόμη και της ρητορείας του.

Η συνέχεια της εμπορευματοποίησης

Ο Τ. Χυτήρης χρησιμοποίησε φράσεις όπως «διάχυση του πολιτισμού σε όλη την ελληνική κοινωνία» και «εξωστρέφεια που πρέπει να έχει ο πολιτισμός σήμερα στις νέες συνθήκες», όπου «νέες συνθήκες» είναι η «συμμετοχή μας στην ενωμένη Ευρώπη όπου κάθε μέρα γίνεται και περισσότερο ενωμένη, επομένως η πολιτιστική παρουσία πρέπει να είναι διαρκής και διακριτή». Σχεδόν αυτούσιες αυτές οι φράσεις χρησιμοποιούνται και από τη σημερινή πολιτική ηγεσία του ΥΠΠΟ. Το χειρότερο για τον ελληνικό λαό είναι ότι εννοούν και τα ίδια πράγματα.

«Το πρόγραμμά μας για τον πολιτισμό διακρίνεται από αρχές, αξίες, στόχους και συνέχεια», είπε ο Τ. Χυτήρης. Εχει δίκιο και στα τρία. Οι αρχές, οι αξίες και οι στόχοι του εκπορεύονται ακριβώς από τις «αρχές», «αξίες» και στόχους του «πολιτιστικού» κεφαλαίου της ΕΕ, όπου με τη Συνθήκη του Μάαστριχτ, αρχικά, αλλά και μετά την υιοθέτηση της στρατηγικής της Λισαβόνας, θέτει τον πολιτιστικό τομέα στην υπηρεσία της αύξησης των κερδών του και της ιδεολογικής χειραγώγησης των εργαζομένων. Το ΠΑΣΟΚ ως κυβέρνηση πρωτοστάτησε στην υπερψήφιση όλων των αντιδραστικών ιδεολογημάτων της ΕΕ, από την «περίφημη» «ενιαία ευρωπαϊκή πολιτιστική ταυτότητα» μέχρι την «ενίσχυση της πολιτιστικής βιομηχανίας», δηλαδή της ενίσχυσης των μονοπωλίων του χώρου. Ταυτόχρονα, απαξίωνε συνεχώς την Αρχαιολογική Υπηρεσία και την πολιτιστική κληρονομιά και πριμοδοτούσε την «κοσμοπολίτικη» αντίληψη στο σύγχρονο πολιτισμό, είτε αρπάζοντας αρμοδιότητες υπηρεσιών του ΥΠΠΟ και δίνοντάς τις σε ΑΕ όπως ο ΟΠΕΠ (Οργανισμός Προβολής Ελληνικού Πολιτισμού) είτε διαχωρίζοντας μεγάλα μουσεία της χώρας από τις μητρικές Εφορείες Αρχαιοτήτων με απώτερο στόχο την ιδιωτικοποίηση των μουσείων. Πολιτική που η ΝΔ χρησιμοποιεί και την επεκτείνει.

Αυτή τη «συνέχεια» της εμπορευματοποίησης του πολιτισμού υπόσχεται και τώρα το ΠΑΣΟΚ. Γι' αυτό και η κριτική του προς την κυβέρνηση περιορίζεται στο πεδίο της διαχείρισης, αντιπροτείνοντας παρεμβάσεις που όχι μόνο δεν αλλάζουν τη «ρότα» που έχουν πάρει τα πράγματα αλλά και το εκθέτουν, αφού πρόκειται για προβλήματα που θα μπορούσε να λύσει ως κυβέρνηση. Οπως π.χ. το ασφαλιστικό των συγγραφέων και η στέγαση της Λυρική Σκηνής για να αναφέρουμε μόνο ελάχιστα παραδείγματα που χρησιμοποίησε και ο Τ. Χυτήρης. Ο οποίος, παρ' όλ' αυτά, σημείωσε ότι ...«χρειάζεται υποδομή πολιτισμού».

«Κοσμοπολιτισμός» παντού!

Τι εννοεί, όμως, το ΠΑΣΟΚ με την «πολιτιστική υποδομή»; Στον οικονομικό τομέα εννοεί την «επαναδιαπραγμάτευση» του Δ΄ ΚΠΣ προς όφελος του πολιτισμού. Αυτή είναι «κλασική» περίπτωση διαχειριστικής κριτικής. Διότι ο δικομματισμός έχει καταφέρει να μετακυλήσει το πρόβλημα στις εντάξεις ή απεντάξεις έργων και όχι στα κριτήρια των εντάξεων, ούτε το τι θα γίνει με τα μη επιλεγμένα προς ένταξη έργα. Δε συζητάνε την ουσιαστική οικονομική ενίσχυση του πολιτισμού μέσω του κρατικού προϋπολογισμού, μέσω δηλαδή των λεγόμενων «εθνικών πόρων». Ούτε τη «φάμπρικα» ίδρυσης ΝΠΙΔ στη λογική της «ευελιξίας», χωρίς να εξηγούν, γιατί ένας αρχαιολόγος, π.χ. είναι πιο «ευέλικτος» όταν είναι σε ένα... «ΥΠΠΟ ΑΕ» και όχι σε ένα ΥΠΠΟ υπό κοινωνικό έλεγχο. Μόνο όταν ρωτήθηκε ο Τ. Χυτήρης δήλωσε ότι «δεσμεύεται» για αύξηση του ποσοστού του ΑΕΠ προς το ΥΠΠΟ... αλλά «δεν μπορώ να σας πω βεβαίως το ποσοστό της αύξησης». Επί δεκαετίες, βέβαια, το ποσοστό του ΥΠΠΟ επί του προϋπολογισμού παραμένει αμετακίνητο περίπου στο «συγκλονιστικό» 0,5%.

Για τα τεράστια προβλήματα της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας, για την έλλειψη δημιουργικών διεξόδων στη νεολαία, για την προκλητική ενίσχυση των «χορηγών», το ΠΑΣΟΚ δε λέει κουβέντα. Μόνο για τους τελευταίους, ο Τ. Χυτήρης, αφού παραδέχτηκε ότι «τον θέλαμε» τον πρόσφατο νόμο για την «πολιτιστική χορηγία» άσκησε «κριτική» περί «υπουργοκεντρικού» και «γραφειοκρατικού». Αλλη μια απόδειξη της ουσιαστικής ταύτισης.

Ακόμη ένα παράδειγμα της «συνέχειας» της αντιδραστικής πολιτιστικής πολιτικής είναι ο κινηματογράφος. Ο Τ. Χυτήρης άσκησε κριτική στην κυβέρνηση για την υπαγωγή του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου στο νόμο για τις ΔΕΚΟ. Αυτή η εξέλιξη όμως αποδεικνύει την «αλληλοσυμπλήρωση» του δικομματισμού, αφού το ΠΑΣΟΚ ήταν εκείνο που μετέτρεψε το ΕΚΚ σε ΝΠΙΔ και ανώνυμη εταιρεία... προς μελλοντική «αξιοποίηση» όπως προκύπτει σήμερα.

Ο σχετικός «κατάλογος» είναι μακρύς. Θα μείνουμε στο τι εννοεί το ΠΑΣΟΚ ως «υποδομή» πολιτισμού σε θεσμικό επίπεδο. Εδώ πια φτάνουμε στην κυριολεξία της ανώδυνης, για το σύστημα, «παρέμβασης». Η οποία όμως μπορεί να χρησιμοποιηθεί μια χαρά για ιδεολογική προπαγάνδα. Το ΠΑΣΟΚ προτείνει τον «καινούριο θεσμό» της ...«πολιτιστικής πρωτεύουσας της Ελλάδας», όπου κάθε δύο χρόνια θα ορίζεται μια πόλη πρωτεύουσα νομού «και θα γίνονται οι σχετικές εκδηλώσεις». Μπορεί να υπάρχουν Εφορείες Αρχαιοτήτων με μετρημένους στα δάχτυλα του ενός χεριού αρχαιολόγους για πέντε νομούς, αλλά το ΠΑΣΟΚ εκτιμά ότι αυτό που λείπει από την περιφέρεια είναι η «εμπέδωση» των «ευρωπαϊκών αξιών». Διότι περί αυτού πρόκειται. Από τη στιγμή που το ΠΑΣΟΚ έχει εμπεδώσει πλήρως αυτές τις «αξίες», μην περιμένει κανείς ότι αυτός ο «θεσμός» θα είναι κάτι περισσότερο από ένα κακέκτυπο του έτσι κι αλλιώς αντιδραστικού θεσμού των ευρωπαϊκών πολιτιστικών πρωτευουσών.

Επεκτείνοντας, μάλιστα, ακόμη περισσότερο την πρόσδεση πολιτισμού και τουριστικού κεφαλαίου, το ΠΑΣΟΚ δεν κάνει λόγο μόνο για «συνέργεια» μεταξύ ΥΠΠΟ και υπουργείου Τουρισμού, αλλά και για «συνέργεια» ΥΠΠΟ και ιδιωτικής τηλεόρασης.

Στο «πώς» η «διαφορά»...

Τα πράγματα γίνονται κωμικοτραγικά στην πρόταση για «σχηματισμό ενός μίνι "υπουργείου Εξωτερικών" εντός του ΥΠΠΟ», «ώστε να είναι παρούσα η ελληνική τέχνη» στην Ευρώπη. Δε φτάνει δηλαδή ο ΟΠΕΠ ΑΕ που υποτίθεται ότι έγινε γι' αυτόν το σκοπό, αγνοώντας και αλληλοκαλύπτοντας τις αρμοδιότητες του Ταμείου Αρχαιολογικών Πόρων και δημιουργώντας το φιάσκο της «Πολιτιστικής Ολυμπιάδας», αλλά προφανώς ετοιμάζουν κι άλλο ΝΠΙΔ εντός του ΥΠΠΟ.

Η υποκρισία όμως του ΠΑΣΟΚ αναδεικνύεται στην κριτική του Τ. Χυτήρη για το νομοσχέδιο του Κέντρου Θεάτρου και Χορού. Είπε ότι το νομοσχέδιο «μπορεί να είναι αντισυνταγματικό» διότι αυτά τα θέματα «είναι αρμοδιότητα» του ΥΠΠΟ. «Ενα μέρος και μόνον μέρος μπορεί το ΥΠΠΟ να δώσει σε ένα Νομικό Πρόσωπο Ιδιωτικού Δικαίου, όπως είναι π.χ. το Εθνικό Κέντρο Βιβλίου. Το ίδιο μπορεί να κάνει όσον αφορά στο Θέατρο, να πει π.χ. ένα μέρος σε Νομικό Πρόσωπο Ιδιωτικού Δικαίου, το οποίο να ασχολείται ας πούμε με την Αρχαία Τραγωδία, λέω ένα παράδειγμα ή στο Χορό με ένα εθνικό μπαλέτο. Ομως, δεν μπορεί την αρμοδιότητα καθ' ολοκληρίαν να την παραχωρεί σε ΝΠΙΔ. Αυτό σκοντάφτει στο Σύνταγμα, διότι είναι εκχώρηση κρατικής εξουσίας και ευθύνης, η οποία απαγορεύεται»! Αυτή είναι, λοιπόν, η «διαφορά» ΠΑΣΟΚ - ΝΔ: Ιδιωτικοποίηση διά της «σαλαμοποίησης» και όχι ...«μαζεμένη»!


Γρηγόρης ΤΡΑΓΓΑΝΙΔΑΣ


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ