Τετάρτη 4 Απρίλη 2007
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 2
ΔΙΑ ΤΟΥ ΤΥΠΟΥ
Προετοιμασίες «πολέμου»;

Του Διογένη Καμένου από την «ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ»
Του Διογένη Καμένου από την «ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ»
Δεν υπάρχει ούτε ένας αναλυτής που να υποστηρίζει κατηγορηματικά ότι η αξιοποίηση των αποθεματικών είναι μόνο για το καλό των Ταμείων. Θα τους ακούσεις να μιλάνε για το καλό της οικονομίας, για το ότι δεν πρέπει το χρήμα να μένει ακίνητο, αλλά κανένας δε διαβεβαιώνει ότι τα Ταμεία έχουν μόνο να κερδίσουν από το τζογάρισμα των αποθεματικών τους. Καθένας τους κρατάει και μια γάτα και υποσημειώνει πως ο τζόγος έχει και τα κάτω του, δηλαδή φέρνει και ζημιά.

Υπάρχει όμως μια συνδικαλιστική ηγεσία που επιμένει πως ο τζόγος είναι θετική επένδυση. Θέλει ερώτημα για τα συμφέροντα ποιας τάξης δουλεύουν αυτοί οι συνδικαλιστές; Ο ΣΥΝ πάντως επιμένει πως η ηγεσία της ΓΣΕΕ - η μόνη που επιμένει πως ο τζόγος είναι θετικός - εκφράζει εργάτες. Συνεπείς στις θέσεις τους: Πάνω απ' όλα να μη διαταραχτεί η εμπιστοσύνη του κόσμου στο σύστημα.

Κι επειδή μετά την απομάκρυνση από το ταμείο ουδέν λάθος αναγνωρίζεται, εσύ να πάρεις πρέπει στα χέρια σου το ταμείο. Μόνο που για να συμβεί αυτό, πρέπει πρώτα να πάρεις την πολιτική εξουσία. Αυτή και η διαφορά της δικής σου επανάστασης από αυτές που προηγήθηκαν σαν πέρασμα από το ένα εκμεταλλευτικό σύστημα στο άλλο. Και άρα, όσα κι αν ακούς για το μονότονο του στόχου, εσύ εκεί: Μονότονα στο στόχο: Να ενωθούν λαϊκές δυνάμεις που θα έχουν καθαρό πως η μόνη εξουσία για την οποία παλεύουν είναι η δική τους, η λαϊκή εξουσία, για να μπορούν να ζουν σε συνθήκες λαϊκής οικονομίας.

Σοσιαλισμός με το ταμείο στα χέρια του καπιταλιστή δε γίνεται, όσο κι αν πασχίζει ο ΣΥΝ να σε πείσει πως ο σοσιαλισμός θα έρθει με τους καπιταλιστές να κρατάνε το ταμείο, αρκεί εσύ να έχεις σχέδιο για την προστασία της οχιάς στη Μήλο.

Κατά τ' άλλα: Το ερώτημα έχει τεθεί στα ίσα και η απάντηση προφανής: Μια βόλτα σε διάφορα «γυμναστήρια» έχει να δείξει «αθώες» ομάδες «αθλητών» που στην καλύτερη των περιπτώσεων το βράδυ είναι μπράβοι της νύχτας. Τους συναντάς εύκολα, είτε πίσω από τα ΜΑΤ να παριστάνουν τους αγανακτισμένους, είτε παράπλευρα της διαδήλωσης να παριστάνουν τους αναρχικούς. Το πρωί είναι όλοι τους καλά παιδιά στη διπλανή πόρτα. Θύματα και οι ίδιοι σε ένα σύστημα που υπηρετούν. Μόνο που την ώρα της αυριανής μάχης δε θα έχει καμία σημασία αν ο τραμπούκος που χρόνια τώρα εκπαιδεύεται να σπάει κεφάλια θα είναι ο γιος του γείτονα. Τραγικό, ναι, γιατί η αστική τάξη οργανώνει στρατό μέσα στην τάξη μας ενάντια στην τάξη μας, αλλά ας το 'χουμε καθαρό: Αυτός ο στρατός δεν εκφράζει λαϊκή αγανάκτηση. Χειραγώγηση, υποταγή, ναι. Αλλά είναι στρατός των απέναντι. Κι εδώ δε χωράνε «αισθήματα». Ειδικά γι' αυτούς που οργανώνουν αυτόν το στρατό. Αυτούς που αφού εκκόλαψαν στις εξέδρες το «αυγό του φιδιού», σπρώχνουν τώρα το «γέννημά» τους στο δρόμο ως «κοινωνική αγανάκτηση».


ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ:
Θανάσης ΛΕΚΑΤΗΣ


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ