Παρασκευή 23 Μάρτη 2007
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 4
ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ
Δείξε μου το φίλο σου...

Πολλά γράφτηκαν και ακούστηκαν τις τελευταίες μέρες σχετικά με την πρωτοβουλία των αντιπροσώπων των ταξικών δυνάμεων στο 33ο Συνέδριο της ΓΣΕΕ, να αντιδράσουν κατά του γενικού γραμματέα της Συνομοσπονδίας των Ευρωπαϊκών Συνδικάτων (ΣΕΣ), Τζον Μονκς, την ώρα που αυτός ο εντεταλμένος της Κομισιόν ανέβηκε στο βήμα για να απευθύνει χαιρετισμό. Ουκ ολίγοι πρόθυμοι από την ΠΑΣΚΕ, τη ΔΑΚΕ και την «Αυτόνομη Παρέμβαση», έσπευσαν να υπερασπιστούν τον «υψηλό» προσκεκλημένο τους, ενώ οι επικεφαλής και των τριών παρατάξεων καταδίκασαν εν χορώ την αντίδραση του ΠΑΜΕ. Το γιατί η παρουσία του συγκεκριμένου γραφειοκράτη των Βρυξελλών και η πολιτική την οποία εκφράζει αποτελεί πρόκληση για το σύνολο της εργατικής τάξης, τις αξίες και τις παραδόσεις της, είναι εύκολο να εξηγηθεί. Οι θέσεις, τα έργα και οι ημέρες, τόσο του ίδιου, όσο και της ΣΕΣ, στο πλευρό του ευρωενωσιακού κεφαλαίου, θα μπορούσαν να γεμίσουν ολόκληρες σελίδες. Η ομιλία του εξάλλου στο συνέδριο δεν άφησε καμία αμφιβολία για τα παραπάνω.

Αυτό που ίσως είναι λιγότερο γνωστό για τον Τζον Μονκς, είναι η στάση του απέναντι στον πόλεμο του Ιράκ και τα άλλοθι που προσπάθησε να δώσει στην κυβέρνηση των Εργατικών (στο μέτρο που του αναλογούσε), όταν ο ίδιος ήταν γενικός γραμματέας του Συμβουλίου των Συνδικάτων της Μ. Βρετανίας (TUC) και ο Τόνι Μπλερ διευθετούσε με τις ΗΠΑ τις τελευταίες λεπτομέρειες της βρώμικης επέμβασης, η οποία έγινε τελικά το Μάρτη του 2003. Λίγους μήνες νωρίτερα, στις 9 Σεπτέμβρη του 2002, ο Βρετανός εργατοπατέρας έδωσε συνέντευξη στο BBC, σαν εκπρόσωπος της TUC. Σε ερώτηση σχετικά με τη θέση της συνδικαλιστικής οργάνωσης απέναντι στο ενδεχόμενο της επέμβασης, έλεγε τότε: «Η TUC δεν είναι οργάνωση ειρηνιστών και έχει υποστηρίξει τις βρετανικές ένοπλες δυνάμεις σε πολλές περιπτώσεις. Αν υπάρχουν αποδείξεις ότι ο Σαντάμ Χουσεΐν έχει επικίνδυνα όπλα που απειλούν την παγκόσμια ειρήνη και ο ΟΗΕ είναι αποφασισμένος να κάνει κάτι γι' αυτό, τότε περιμένουμε από τη Μ. Βρετανία να τον υποστηρίξει».

Οταν ο δημοσιογράφος προσπάθησε να τον ζορίσει κάπως περισσότερο, λέγοντας ότι οι μέχρι τότε αποδείξεις για όλα τα παραπάνω ήταν ανεπαρκέστατες, ο Τ. Μονκς ξεσπάθωσε λέγοντας: «Υπάρχουν δυο ζητήματα: το ένα είναι η φύση των όπλων που αναπτύσσει το Ιράκ και νομίζω ότι ξέρουμε ότι έχει κάποια δυσάρεστα όπλα, χημικά, βιολογικά και πιθανά πυρηνικά. Το επόμενο ζήτημα είναι αν έχει τη δυνατότητα να τα χρησιμοποιήσει και να απειλήσει την τοπική και παγκόσμια ειρήνη. Νομίζω ότι η κυβέρνηση πρέπει να αποδείξει ότι το Ιράκ μπορεί να το κάνει αυτό σε μεγαλύτερο βαθμό απ' ό,τι άλλες χώρες που διαθέτουν τέτοια όπλα».

Ποια η διαφορά των όσων λέει ο Μονκς από την επιχειρηματολογία και την τακτική που ακολούθησαν ΗΠΑ και Μ. Βρετανία για να πείσουν ως προς την «αναγκαιότητα» της επέμβασης; Καμία. Κι αν κανείς σκεφτεί ότι το περασμένο Σάββατο, όλοι εκείνοι που μέσω των αντιπροσώπων τους στο συνέδριο της ΓΣΕΕ κατήγγειλαν το ΠΑΜΕ για «ανάρμοστη συμπεριφορά», διαδήλωναν με μια ισχνή συγκέντρωση στην Αθήνα για τα 4 χρόνια από τον πόλεμο του Ιράκ, τότε επιβεβαιώνεται για μια ακόμη φορά το ρητό που λέει «δείξε μου το φίλο σου να σου πω ποιος είσαι»...


Περικλής ΚΟΥΡΜΟΥΛΗΣ


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ