Ηταν να το δούμε κι αυτό. Νέα Δημοκρατία και ΠΑΣΟΚ - οι κύριοι υπεύθυνοι για τη ληστεία που δεκαετίες γίνεται σε βάρος των αποθεματικών των ασφαλιστικών ταμείων των εργαζομένων - ρίχνουν τώρα κροκοδείλια δάκρυα, για την τύχη αυτών των αποθεματικών. Ποιοι; Το ΠΑΣΟΚ, που επί Σημίτη, με τροπολογία σε άλλο νόμο του Μ. Παπαϊωάννου το 1997, θεοποίησε το χρηματιστηριακό τζόγο και με αλλεπάλληλους νόμους ή αποφάσεις υποχρέωσε τις διορισμένες διοικήσεις των Ταμείων να ρίξουν τα αποθεματικά τους στο Χρηματιστήριο, με απροσδιόριστες μέχρι στιγμής απώλειες. Και η ΝΔ, που επί τρία χρόνια όχι μόνο εφαρμόζει την ίδια ακριβώς πολιτική και προσπαθεί οι δικές της διοικήσεις να φανούν ...επιμελέστερες, αλλά συγκαλεί και διάφορες συσκέψεις για να παρθούν, λέει, αποφάσεις για την καλύτερη «διαχείριση - αξιοποίηση» των αποθεματικών.

Αυτή είναι και η βάση της σύγχρονης λεηλασίας των Ταμείων. Η περιβόητη «διαχείριση - αξιοποίηση» των αποθεματικών, σημαντικών, δηλαδή, ποσών που ανήκουν στους εργαζόμενους, τα οποία όμως πάντα λιγουρεύονται οι εκπρόσωποι του κεφαλαίου. Με αυτή τη λογική, που πίσω της κρύβεται η στρατηγική επιλογή στήριξης του τραπεζικού κεφαλαίου, η κυβέρνηση Σημίτη, με υπουργό τον Ν. Χριστοδουλάκη, όρισε τις τράπεζες σαν «βασικούς διαπραγματευτές» για το δημόσιο χρέος και τους κρατικούς τίτλους, στη θέση του ίδιου του Δημοσίου και της Τράπεζας Ελλάδας. Με την ίδια λογική, έσπρωξαν τα αποθεματικά των Ταμείων στις τράπεζες. Και σε αυτήν ακριβώς τη βάση ευδοκίμησαν και ευδοκιμούν οι διάφοροι ...«διαχειριστές», τύπου «ΑΚΡΟΠΟΛΙΣ». Αρπαχτικά της χρηματιστηριακής αγοράς που εκμεταλλεύονται τα δεδομένα που τους προσφέρουν οι κυβερνώντες και παρέχοντες υπηρεσίες «διαχειριστή», λεηλατούν τα αποθεματικά των Ταμείων, την ακίνητη περιουσία του Δημοσίου, τις κρατικές υποδομές, τις ολυμπιακές εγκαταστάσεις, το φυσικό πλούτο, τις πλουτοπαραγωγικές πηγές και πάει λέγοντας...

Βέβαια, πίσω από όλα αυτά βρίσκεται η πολιτική στήριξης του μεγάλου κεφαλαίου. Γιατί, όταν μιλάμε για χρηματιστήρια και χρηματιστηριακές αγορές, ομόλογα και άλλου είδους τίτλους, δεν πρέπει ποτέ να διαφεύγει της προσοχής ότι μιλάμε για τρόπους χρηματοδότησης του κεφαλαίου. Είτε αγοράζοντας μετοχές και άρα ενισχύοντας την κεφαλαιοποίηση των επιχειρήσεων, είτε αποκτώντας τίτλους δανεισμού του Δημοσίου (ομόλογα κλπ.), οπότε και πάλι το κέρδος είναι για τους «διαχειριστές» (κύρια τράπεζες) και τους άλλους επιχειρηματικούς ομίλους που χρηματοδοτούνται αδρά από τον κρατικό κορβανά.

Η θέση των κομμουνιστών στο ζήτημα των αποθεματικών ήταν από την πρώτη στιγμή ξεκάθαρη. Το ΚΚΕ όταν ενέσκηψε το θέμα στα τέλη της προηγούμενης δεκαετίας, αλλά και σήμερα, υποστηρίζει κατηγορηματικά την άποψη ότι δεν πρέπει ούτε ένα ευρώ από τα λεφτά των εργαζομένων να κατευθύνεται στο χρηματιστηριακό τζόγο. Η ευθύνη για την απαξίωση των αποθεματικών ανήκει αποκλειστικά στις κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ που επί δεκαετίες λεηλατούσαν τα Ταμεία και οι οποίες είναι υποχρεωμένες να αναπληρώνουν οποιαδήποτε απώλεια προκύπτει, λόγω της ανοδικής πορείας του τιμαρίθμου, κάτι για το οποίο μόνο οι εργαζόμενοι δε φταίνε. Από αυτήν την άποψη, για τους κομμουνιστές που αγωνίζονται για ένα αποκλειστικά δημόσιο καθολικό σύστημα Κοινωνικής Ασφάλισης και συντάξεων, είναι υποκριτική κάθε μεθόδευση που υποτίθεται ότι γίνεται για το καλό των Ταμείων και στο επίκεντρό της έχει τη συζήτηση για τα ...επιτρεπόμενα ποσοστά ή τους όρους που θα παίζονται τα αποθεματικά στον τζόγο.