Σάββατο 24 Μάρτη 2007 - Κυριακή 25 Μάρτη 2007
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 3
ΕΝΘΕΤΗ ΕΚΔΟΣΗ: "ΡΙΖΟχαρτο"
ΒΙΒΛΙΟΚΡΙΤΙΚΗ «ΡΙΖΟΧΑΡΤΟ»
Από την αφήγηση της Ιστορίας στην αφήγηση του ιμπεριαλισμού

«

...ο ελληνικός λαός είναι ατίθασος (δυσκολοκυβέρνητος) και γι' αυτό πρέπει να τον πλήξουμε βαθιά στις πολιτισμικές του ρίζες. Τότε ίσως συνετιστεί. Εννοώ δηλαδή να πλήξουμε τη γλώσσα, τη θρησκεία, τα πνευματικά και ιστορικά του αποθέματα, ώστε να εξουδετερώσουμε κάθε δυνατότητα να αναπτυχθεί, να διακριθεί, να επικρατήσει. Ετσι ώστε να πάψει να μας παρενοχλεί, στην περιοχή των Βαλκανίων και της ανατολής, των τόσο σημαντικών για τα συμφέροντα των ΗΠΑ...».

Οταν πριν μερικά χρόνια ο Χένρι Κίσινγκερ διατύπωνε τις παραπάνω φρικώδεις απόψεις, ποιος θα πίστευε ότι θα υπήρχαν τόσο ευήκοα ώτα, όχι ως προς το να ασπαστούν τα λεγόμενά του, αλλά να επιχειρήσουν να τα εφαρμόσουν στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση και μάλιστα με τη βούλα του Παιδαγωγικού(;) Ινστιτούτου (sic). Επί ημερών του τ. καταλληλότερου πρωθυπουργού ανατέθηκε η συγγραφή των νέων βιβλίων για τον ...εκσυγχρονισμό (και) της εκπαίδευσης, με βασικό στόχο την πλήρη συσκότιση και τη διαστρέβλωσή της. Στο πλαίσιο μιας υποτιθέμενης πολιτικής που θέλει να υπηρετήσει την απομείωση της αντιπαλότητας μεταξύ των λαών. Ο πολύς κ. Σόρος και άλλοι «συνάδελφοί» του «χορηγοί» προσπαθούν να διαμορφώσουν πολίτες χωρίς ιστορία, χωρίς ιστορικές μνήμες αγώνων και θυσιών και να τους μετατρέψουν σε υπάκουους καταναλωτές. Γι' αυτό και δε φείδονται δολαρίων και ευρώ...

Οι συγγραφείς του βιβλίου το μόνο που δεν έγραψαν ήταν ότι οι γείτονές μας ήρθαν στην Ελλάδα για τουρισμό και επενδύσεις κατά τη διάρκεια της τουρκοκρατίας. Μελετώντας την εν λόγω περίοδο, παρατηρούμε ότι από τις 14 ενότητες που καταλαμβάνουν πενήντα περίπου σελίδες, ουσιαστικά μιλάμε για οχτώ σελίδες, μια και οι υπόλοιπες αφορούν εικόνες, σχεδιαγράμματα, πίνακες, πηγές και εργασίες για τους μαθητές! Μέσω αυτών καλούνται οι μαθητές (του ελληνικού, για να μην ξεχνιόμαστε, σχολείου) να διδαχτούν ένα μεγάλο και σημαντικό τμήμα της ιστορίας μας. Οι ήρωες της Ελληνικής Επανάστασης αν δεν αναφέρονται ονομαστικά, απλά αγνοούνται. Μεγάλα ιστορικά γεγονότα παραλείπονται. Κάποιες χύμα πληροφορίες κι όλα μέλι γάλα. Δυο ενδεικτικά παραδείγματα για το πώς εννοούν να «μαθαίνουν» οι μαθητές. Στη σελίδα 20 διαβάζουμε: «Στην περίοδο της οθωμανικής κυριαρχίας άνδρες και γυναίκες ασχολούνται με τη γεωργία και την κτηνοτροφία. Καλλιεργούν ως ελεύθεροι καλλιεργητές τη γη, πληρώνοντας φόρο στους Οθωμανούς ή δουλεύουν ως κολίγοι στα τσιφλίκια τους». Εδώ έχουμε, δηλαδή, να κάνουμε με μια προκαπιταλιστική μορφή αγροτικής οικονομίας, όπου η γυναίκα είναι εντός παραγωγής (πρώιμος φεμινισμός μήπως;), με πλήρη «ελευθερία» καλλιεργούν τα κτήματά τους και πληρώνοντας απλά φόρους όλα είναι εντάξει. Και ο κεφαλικός (και όχι μόνο) φόρος τι έγινε; Μήπως ήταν εθνικιστική προπαγάνδα; Γιατί υπό ορισμένες συνθήκες θα μπορούσαν οι «συγγραφείς» να μιλήσουν ακόμα και για μια μορφή ευημερίας ή μιας ...πολύ ωραίας ατμόσφαιρας, όπως έλεγε ο μεγάλος μας κωμικός Ντίνος Ηλιόπουλος. Αναφέρει, βέβαια, τα τσιφλίκια και τους κολίγους. Αλλά τέτοια φαινόμενα υπήρχαν και στη μη οθωμανική Ευρώπη, στη φεουδαρχία. Οπότε;

Εκεί που δίνουν όμως τα ρέστα τους είναι με την κλεφτουριά, για την οποία αναφέρουν: «Μορφή ένοπλης αντίστασης θεωρείται και η δράση των κλεφτών. Οι κλέφτες συγκροτούν ένοπλες δυνάμεις, κάνουν επιθέσεις σε εμπορικές αποστολές, σε κρατικούς αξιωματούχους, σε ταξιδιώτες, ακόμα και σε πόλεις, αρπάζοντας χρήματα, όπλα και τρόφιμα». Τι να πρωτοπεί κανείς γι' αυτές τις αθλιότητες; Την απάντηση δίνει ο Δημήτρης Φωτιάδης, για τους κλέφτες, στο βιβλίο του «Η Επανάσταση του '21», τον οποίον περιέργως αναφέρουν στη βιβλιογραφία τους, χωρίς όμως να χρησιμοποιούν ούτε μια αράδα του «...πολέμαγαν πάντα πίσω από μετερίζια... Το μίσος τους για τους Τούρκους ακράταγο. Τους χτύπαγαν όπου κι αν τους έβρισκαν. Ομοια κυνήγαγαν και τους κοτζαμπάσηδες που ήταν όργανα του τυράννου. Του φτωχού όμως χωριάτη όχι μονάχα δεν του έπαιρναν το βιος, παρά τον βοηθούσαν και τον προστάτευαν. Ποτέ δεν πείραζαν γυναίκα, είτε χριστιανή, είτε τουρκάλα. Λύτρα παίρνανε μονάχα από τους Τούρκους, τους κοτζαμπάσηδες και κάποτε από τους παπάδες». Να, από ποιους έπαιρναν όπλα και χρήματα. Και όχι γενικώς και αορίστως από ...κρατικούς αξιωματούχους, χωριά και πόλεις! Δεν ήταν πλιατσικολόγοι. Αυτοί κράτησαν τη δάδα της Επανάστασης και αποτέλεσαν το βασικό πυρήνα της νικηφόρας της έκβασης. Αλλά η ιδέα και μόνο της επανάστασης, ακόμα κι αν έχει χαρακτήρα εθνικοαπελευθερωτικό, δημιουργεί αλλεργία στα μεταμοντέρνα παπαγαλάκια, που υπερασπίζουν το εκτρωματικό τους σύγγραμμα ως την πραγματική ανάγνωση της ιστορίας! Κι αν θεωρούν ότι με την ετικέτα του εθνικιστή και την ταύτιση των διαφωνούντων με τον Χριστόδουλο θα σταματήσουν τις φωνές για τις αθλιότητές τους, πλανώνται πλάνην οικτράν.


Νίκος Μολυβιάτης


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ