Ο ΣΥΝ κατέθεσε τις θέσεις του για την ανώτατη εκπαίδευση με τη μορφή τροπολογιών επί του νομοσχεδίου για το νέο νόμο - πλαίσιο. Οπως δήλωσαν τα στελέχη του, η κατάθεση έγινε για να μείνει στα χαρτιά, για να καταγραφούν όμως παράλληλα οι «διαφορετικές» θέσεις του ΣΥΝ.

Πράγματι, οι τροπολογίες αποσύρθηκαν και δεν μπήκαν στη συζήτηση, αποτελούν όμως τις επίσημες θέσεις του ΣΥΝ.

Και μόνο ο τρόπος δημοσιοποίησης των θέσεων, μέσω τροπολογιών, είναι ενδεικτικός της διαχειριστικής του αντίληψης. Γιατί στην πραγματικότητα πρόκειται για διορθωτικές προτάσεις πάνω σε ένα νόμο, χωρίς να θίγονται η στόχευση και η ουσία, που είναι να διαμορφωθεί το νομοθετικό πλαίσιο της ιδιωτικοοικονομικής λειτουργίας των πανεπιστημίων και της εισβολής των επιχειρήσεων στα ιδρύματα.

Στις προτάσεις του ο ΣΥΝ, μέσα από τα διάφορα «καλολογικά» περί δημόσιας Παιδείας, ΝΠΔΔ, κρατικής χρηματοδότησης, απαγόρευσης διδάκτρων, προσπαθεί να συγκαλύψει τη συμφωνία του στις κατευθύνσεις της ΕΕ, από τις οποίες τελικά δε διαφοροποιείται. Γι' αυτό άλλωστε και διατηρεί το πιο βασικό στοιχείο του νόμου: Τη διαφοροποιημένη ιδιωτικοοικονομική λειτουργία των πανεπιστημίων.

Πώς το κάνει; Μαζί με την κρατική χρηματοδότηση βλέπει και τα ευρωπαϊκά προγράμματα στην έρευνα, που προϋποθέτουν τη συνεργασία με επιχειρήσεις, διατηρεί τους Ειδικούς Λογαριασμούς Ερευνας, που αποτελούν μοχλό ιδιωτικής χρηματοδότησης και παραγγελίας από τις επιχειρήσεις ερευνητικών προγραμμάτων. Υιοθετεί τα τετραετή αναπτυξιακά προγράμματα, την αξιολόγηση, τους εσωτερικούς κανονισμούς, τους μάνατζερ...

Τα τετραετή ακαδημαϊκά αναπτυξιακά προγράμματα του ΣΥΝ θα κινούνται «εντός των προβλεπόμενων ορίων του τετραετούς κρατικού προϋπολογισμού και του προγράμματος δημοσίων επενδύσεων για την ανώτατη εκπαίδευση», ενώ θα συντάσσονται σύμφωνα με τον εσωτερικό κανονισμό του ιδρύματος. Δέχεται, δηλαδή, τη διαφοροποιημένη χρηματοδότηση των ιδρυμάτων, στο πλαίσιο μάλιστα που έτσι κι αλλιώς η κυβέρνηση έχει ορίσει για χρηματοδότηση!

Η ...καινοτομία του είναι ότι προτείνει, αντί τα ιδρύματα να καταθέτουν τα τετραετή ακαδημαϊκά αναπτυξιακά προγράμματα στο υπουργείο - γιατί αυτό είναι ...κρατικισμός - να τα καταθέτουν στο ...Εθνικό Συμβούλιο Παιδείας! Οχι Γιάννης, Γιαννάκης! `Η μήπως το ΕΣΥΠ δεν ελέγχεται από την κυβέρνηση;

Μέσω των τροπολογιών ο ΣΥΝ επαναφέρει το πυροτέχνημα της «ελεύθερης πρόσβασης», αποδεικνύοντας το μεγαλείο της κοροϊδίας. Γιατί λέει μεν ελεύθερη πρόσβαση (στο προπαρασκευαστικό - γενικόλογο έτος) αλλά παράλληλα τονίζει ότι τον αριθμό των εισακτέων στο τμήμα τον καθορίζουν τα πανεπιστήμια. Ποιον αριθμό εισακτέων; Πού πήγε η ελεύθερη πρόσβαση; Φαίνεται ότι ο ΣΥΝ ακολουθεί κατά γράμμα την ντιρεκτίβα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής που εισάγει τέσσερις κύκλους σπουδών: Σύντομο (βλ. προπαρασκευαστικό έτος), μπάτσελορ, μάστερ, διδακτορικό. Ακόμα μεγαλύτερη διαφοροποίηση, δηλαδή, για εργαζόμενους περισσότερων ταχυτήτων...

Μάλιστα, ζητάει να εκχωρείται στα ιδρύματα ο ορισμός του αριθμού των εισακτέων, σύμφωνα με τον αριθμό που «είναι σε θέση να εκπαιδεύσουν με βάση τις υποδομές και το προσωπικό τους». Με τα πόδια πάνω και το κεφάλι κάτω είναι η πρόταση του ΣΥΝ. Γιατί το πόσοι θα εκπαιδευτούν δεν μπορεί να καθορίζεται από το πόσους επιθυμεί να εκπαιδεύσει το ίδρυμα. Σε ένα σχεδιασμό με βάση τις κοινωνικές ανάγκες, ανάλογα με τα επαγγέλματα και τα επιστημονικά αντικείμενα που χρειάζονται στην κοινωνία καθορίζεται και ο αριθμός των εισακτέων. Και φυσικά το κράτος οφείλει να εξασφαλίζει όλη την απαραίτητη χρηματοδότηση για να μπορούν να σπουδάσουν οι φοιτητές δωρεάν.

Ο ΣΥΝ υιοθετεί τους εσωτερικούς κανονισμούς που προωθούν την αυταρχικοποίηση των πανεπιστημίων, τη διαφοροποίηση και την ανισοτιμία των ιδρυμάτων. Και, όπως και το ΠΑΣΟΚ, βλέπει με την ίδια συμπάθεια τη μετακύληση μιας σειράς αρμοδιοτήτων ξεχωριστά σε κάθε ίδρυμα.

Είναι ενδεικτικό ότι στους εσωτερικούς κανονισμούς βάζει επιπλέον «τη διαδικασία κατάρτισης και αναθεώρησης του τετραετούς ακαδημαϊκού - αναπτυξιακού προγράμματος και του ετήσιου απολογισμού» καθώς και «την εξειδίκευση των κριτηρίων και των τρόπων με τους οποίους θα αξιολογείται η ερευνητική και διδακτική δραστηριότητα των κρινομένων». Αποδέχεται, δηλαδή, την «αξιολόγηση» και προωθεί ακόμα περισσότερο τη διαφοροποίηση ανάμεσα στα ιδρύματα!

Προφανώς, αφού δέχεται την επιχειρηματική λειτουργία, δέχεται και τους μάνατζερ, και δίνει την αρμοδιότητα στους εσωτερικούς κανονισμούς να καθορίζουν «τα προσόντα, τις διαδικασίες επιλογής και τις αρμοδιότητες του γραμματέα του ιδρύματος». Για τον αποτελεσματικότερο διαχειριστή του κάθε επιχειρηματικού πανεπιστημίου...

Μάλιστα, ανάμεσα στις αρμοδιότητες των εσωτερικών κανονισμών περιλαμβάνει «τη διαφύλαξη του πανεπιστημιακού ασύλου, την προστασία του ιδρύματος και της περιουσίας του με τον προσφορότερο τρόπο»! Δηλαδή, αν ένα ίδρυμα θεωρήσει προσφορότερο τρόπο την ιδιωτική αστυνομία, μπορεί ωραιότατα να την εγκαταστήσει μέσα στο πανεπιστήμιο!

Οσο για το άσυλο, αρμόδιο όργανο ορίζει μεν τη Σύγκλητο αλλά αφήνει ...ορθάνοιχτη την πόρτα: «Σε προφανώς έκτακτες περιπτώσεις, ευθύνες αποφάσεων που συνδέονται με το πανεπιστημιακό άσυλο έχει το πρυτανικό συμβούλιο του πανεπιστημίου ή το Συμβούλιο του ΤΕΙ, υπό τον όρο ότι κάθε σχετική πρωτοβουλία θα επικυρωθεί άμεσα από τη Σύγκλητο του πανεπιστημίου ή τη Συνέλευση του ΤΕΙ, ενώ σε περίπτωση μη επικύρωσης η διοίκηση του ιδρύματος παραιτείται αυτοδικαίως και προκηρύσσονται εκλογές».

Αξίζει να σημειωθεί ότι οι περιπτώσεις κατά τις οποίες τίθεται ζήτημα άρσης του ασύλου είναι πάντα έκτακτες. Και ο ΣΥΝ μεταθέτει εκείνη την κρίσιμη στιγμή την απόφαση στο ίδιο όργανο στο οποίο τη μεταθέτει και η κυβέρνηση, το πρυτανικό συμβούλιο. Και ως «ασφαλιστική» δικλείδα, αν η Σύγκλητος δεν επικυρώσει την απόφαση, το πρυτανικό συμβούλιο παραιτείται. Δηλαδή, θα άρει το άσυλο και μετά θα εκβιάζει τη Σύγκλητο να επικυρώσει την απόφασή του.

Ο ΣΥΝ βλέπει τη φοιτητική μέριμνα με τα ...μάτια της κυβέρνησης και υιοθετεί τις ανταποδοτικές υποτροφίες της μαύρης εργασίας!

Παράλληλα, υποκριτικά μιλάει για οικονομική ενίσχυση σε φοιτητές που «αντιμετωπίζουν σοβαρά οικονομικά προβλήματα ή εγγράφονται σε ΑΕΙ εκτός του τόπου οικογενειακής διαμονής, εφόσον δεν έχουν υπερβεί τον ανώτατο χρόνο σπουδών». Η διεκδίκηση εστιών σε κάθε πόλη για όλους τους φοιτητές, η δωρεάν σίτιση και στέγαση δεν έχουν θέση εδώ...

Κάνει μάλιστα τη ...χάρη σε «άπορους φοιτητές», που έχουν εισαχθεί σε κεντρικά ιδρύματα, να «έχουν επίσης τη δυνατότητα ισοδύναμης οικονομικής ενίσχυσης εάν αιτούνται μεταγραφής σε περιφερειακά ιδρύματα που δεν ανήκουν στον τόπο διαμονής τους»! Αραγε, με αυτόν τον τρόπο θέλει να ενισχύσει τα περιφερειακά πανεπιστήμια;

Οσο για τα συγγράμματα, οι φοιτητές έχουν «δικαίωμα δωρεάν προμήθειας ενός συγγράμματος και ενός βοηθήματος ανά μάθημα από τους ανωτέρω καταλόγους». Με άλλα λόγια, καταργεί την υποχρέωση δωρεάν διανομής όλων των απαραίτητων συγγραμμάτων - που για αρκετά μαθήματα μπορεί να είναι περισσότερα του ενός.

Τη ρύθμιση ανώτατου ορίου σπουδών την παραπέμπει στη Σύγκλητο καθώς «δεν είναι δυνατόν να υπαχθούν σε γενικούς κανόνες». Βέβαια, με κριτήριο αξιολόγησης των ιδρυμάτων το ρυθμό αποφοίτησης, οι Σύγκλητοι στις αποφάσεις τους θα συμπιέζουν το ανώτατο όριο φοίτησης προς τα κάτω. Επίσης, οι εσωτερικοί κανονισμοί θα είναι αυστηρότεροι από ένα γενικό νόμο.

Αποδέχεται τις πιστωτικές μονάδες, που έχουν εισαχθεί για να είναι υποτίθεται μετρήσιμα και συγκρίσιμα τα πτυχία ανά την Ευρώπη, αλλά στην πραγματικότητα διασπούν το ενιαίο των σπουδών και μετατρέπουν το πτυχίο σε μια προσωπική επιλογή αθροίσματος σκόρπιων μαθημάτων.

Για τη συμμετοχή των φοιτητών στις εκλογές για πρυτανικές αρχές υιοθετεί την κυβερνητική πρόταση που παρακάμπτει το οργανωμένο φοιτητικό κίνημα, ενώ με αυτόν τον τρόπο η προεκλογική περίοδος για την εκλογή ενός πρύτανη από χιλιάδες φοιτητές θα παίρνει χαρακτήρα προεκλογικής καμπάνιας βουλευτή!

Για τα μέλη ΔΕΠ μιλάει για πλήρη και αποκλειστική απασχόληση. Τόσο ...πλήρη που «το καθεστώς της μερικής απασχόλησης επιτρέπεται μόνο εφόσον προβλέπεται στον εσωτερικό κανονισμό του ΑΕΙ», δηλαδή η μερική απασχόληση επιτρέπεται! Και τόσο αποκλειστική που επιτρέπει την ετεροαπασχόληση «σε δημόσιο ή ιδιωτικό τομέα» μετά από άδεια της Συγκλήτου και την «περαιτέρω απασχόλησή τους σε επιχορηγούμενα έργα (...) και την αντίστοιχη βελτίωση των κανονικών αμοιβών τους μόνο μέσω των ειδικών λογαριασμών έρευνας (...) έπειτα από έγκριση της γενικής συνέλευσης ειδικής σύνθεσης του τμήματος στο οποίο υπηρετούν».

Ακόμα, παρατείνει ουσιαστικά την εργασία των καθηγητών και ενισχύει τον έλεγχο της αναπαραγωγής του επιστημονικού δυναμικού διατηρώντας την αξιοποίηση και των συνταξιούχων. Οπως σημειώνει, «μπορούν να παραδίδουν μεταπτυχιακά μαθήματα και διατηρούν την ιδιότητα του επιβλέποντος καθηγητή» και μέλους των εξεταστικών επιτροπών για αξιολόγηση διδακτορικών διατριβών.

Για την ίδρυση νέων τμημάτων, μιλάει για γνωστικό και όχι επιστημονικό αντικείμενο, δηλαδή για αντικείμενα-σούπες που δε θεραπεύουν συγκεκριμένο τομέα της επιστήμης. Οπως λέει και η Μπολόνια... Ενώ η πρόταση για νέο τμήμα θα πρέπει να συνοδεύεται από μελέτες «σκοπιμότητας και βιωσιμότητας και από οικονομοτεχνική μελέτη που ανταποκρίνεται στις προδιαγραφές που συντάσσει το αρμόδιο συμβούλιο του ΕΣΥΠ». Ωστόσο, δε φαίνεται να απασχολεί τον ΣΥΝ το νέο τμήμα να ανταποκρίνεται και στις κοινωνικές ανάγκες... Ψιλά γράμματα σε μια συνολική πρόταση που προσπαθεί να «διαφοροποιηθεί» διατηρώντας ακέραιο τον πυρήνα των αντιδραστικών αναδιαρθρώσεων.