Ακόμη βαρύτερες πέφτουν οι τοκοχρεολυτικές δόσεις αποπληρωμής των κάθε είδους τραπεζικών δανείων στα υπερδανεισμένα λαϊκά νοικοκυριά ως αποτέλεσμα της «νομισματικής πολιτικής» που εφαρμόζει η ΕΕ μέσω της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ). Αποφασιστικός παράγοντας στην καταλήστευση των λαϊκών εισοδημάτων είναι και η τοκογλυφική πολιτική που εφαρμόζουν οι τράπεζες, οι οποίες, με τη σειρά τους, αξιοποιούν στο έπακρο αυτή την πολιτική, σε όφελος της κερδοφορίας τους και των μεγαλομετόχων τους.

Μετά την - 7η στη σειρά - αύξηση του βασικού επιτοκίου κατά 0,25 επιπλέον μονάδες, το βασικό επιτόκιο της ΕΚΤ από 2,0% που ήταν το Δεκέμβρη του 2005 εκτινάχτηκε στο 3,75%, ενώ με την αναμενόμενη και νέα αύξηση εκτιμάται να φτάσει στο 4%. Δηλαδή μέσα σε δυο χρόνια θα έχει διπλασιαστεί. Και όλα αυτά στο όνομα της «αποτροπής των πληθωριστικών πιέσεων».

Γεγονός είναι ότι η πολιτική τους ενισχύει την αναδιανομή εισοδημάτων σε όφελος της πλουτοκρατίας, με τα λαϊκά στρώματα να επιβαρύνονται διαρκώς τόσο από τον πληθωρισμό όσο και από τις αυξήσεις των τοκοχρεολυτικών δόσεων. Οι συνέπειες, από τις αλυσιδωτές αυξήσεις των επιτοκίων, φαίνονται και στα παρακάτω δύο παραδείγματα στεγαστικών δανείων:

• Πρώτον, για δάνειο 150.000 ευρώ και διάρκεια αποπληρωμής στα 20 χρόνια η αύξηση του επιτοκίου από 4% σε 5% ισοδυναμεί με επιβάρυνση κατά 77 ευρώ το μήνα, αφού η μηνιάτικη τοκοχρεολυτική δόση του θα ανέβει στα 986 ευρώ από 909 ευρώ το μήνα, που ήταν μέχρι τώρα. Ενώ το συνολικό ποσό για τόκους από 68.153 που θα πλήρωνε με επιτόκιο 4%, με επιτόκιο 5% εκτινάσσεται στα 85.809 ευρώ. Αυγαταίνει δηλαδή κατά 17.656 ευρώ.
• Στην περίπτωση δανείου ύψους 100.000 ευρώ με διάρκεια 15 χρόνια η αύξηση από το 4% στο 5% ισοδυναμεί με αύξηση της μηνιαίας δόσης 48 ευρώ το μήνα (από 740 ευρώ στα 788 ευρώ το μήνα), ενώ το συνολικό κονδύλι για τόκους από 33.144 ευρώ θα φτάσει στα 41.211 ευρώ.

Ηδη οι τράπεζες μετακυλίουν τις αυξήσεις στους πελάτες τους. Σε αυτό το πλαίσιο η Γιούρομπανκ (όμιλος Λάτση) αναπροσάρμοσε το βασικό επιτόκιο σε όλες τις κατηγορίες κατά 0,25 εκατοστιαίες μονάδες.

Οι απανωτές αυξήσεις επιτοκίων δεν επιβαρύνουν μόνο τις δόσεις των νοικοκυριών, αλλά και τις δαπάνες εξυπηρέτησης του υπέρογκου κρατικού χρέους της χώρας. Σύμφωνα με εκτιμήσεις του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους, κάθε αύξηση κατά 0,25 μονάδες επιβαρύνει το ελληνικό δημόσιο με 70 εκατ. ευρώ το χρόνο. Ετσι, οι ανατιμήσεις στο τελευταίο διάστημα απαιτούν επιπλέον 490 εκατ. ευρώ το χρόνο για την εξυπηρέτηση του κρατικού χρέους.

Σε ειδική μελέτη που δημοσιεύεται σε επίσημο έντυπο της Τράπεζας της Ελλάδος επιχειρείται η αξιοποίηση της διαφοράς επιτοκίων με την ευρωζώνη σε όφελος όχι των θυμάτων - όπως ίσως θα φανταζόταν κανείς - αλλά των τραπεζών! Με απύθμενο θράσος προτείνουν «μέτρα πολιτικής» που, τάχα, θα οδηγήσουν στη «σύγκλιση επιτοκίων», όπως την «ενίσχυση των δικαιωμάτων των πιστωτών (δηλαδή των τραπεζών!)» και τη «βελτίωση της αποτελεσματικότητας του δικαστικού συστήματος στη διασφάλισή τους», μέτρα που θα «βοηθούσαν στον περιορισμό του πιστωτικού κινδύνου στον οποίο εκτίθενται οι τράπεζες στην Ελλάδα»! Ούτε λίγο ούτε πολύ, αξιώνουν νομοθετικές παρεμβάσεις έτσι ώστε οι τράπεζες στο «άψε - σβήσε» να βγάζουν στο σφυρί τις περιουσίες των θυμάτων τους.

Σύμφωνα μάλιστα με τα επίσημα στοιχεία, τα καταναλωτικά δάνεια των νοικοκυριών της χώρας τοκίζονται με 3,77 εκατοστιαίες μονάδες πάνω από τους μέσους όρους της ευρωζώνης. Το γεγονός αυτό έχει να κάνει και με τη σύνθεση της μάζας του δανεισμού (πιστωτικές κάρτες, καταναλωτικά δάνεια κ.ά.) και έτσι δεν απεικονίζει πλήρως τις διαφορές της τοκογλυφίας ανάμεσα στην Ελλάδα και στα άλλα κράτη. Καταδείχνει όμως ανάγλυφα τα ληστρικά περιθώρια κέρδους του τραπεζικού κεφαλαίου και το μέγεθος της ασυδοσίας τους.