Το άθλημα της πάλης, είναι ένα από τα κλασικότερα της ανθρωπότητας. Στη χώρα μας, επιπλέον, είναι από εκείνα που έχουν χαρίσει μεγάλες στιγμές δόξας και χαράς (το άθλημα με τους περισσότερους Ολυμπιονίκες). Παρ' όλα αυτά, τα τελευταία χρόνια υποβαθμίζεται από τις κυρίαρχες πολιτικές που εφαρμόζονται και στον τομέα του αθλητισμού, από τις κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, αλλά και των εκλεκτών τους στις διοικήσεις της Ελληνικής Ομοσπονδίας Φιλάθλων Πάλης (ΕΟΦΠ). Οδηγώντας το σταδιακά σε παρακμή. Σήμερα βιώνουμε μια κατάσταση που θυμίζει άλλες εποχές, τα λεγόμενα πέτρινα χρόνια. Σε κανένα τομέα δεν υπάρχει ένδειξη ότι κάτι δουλεύει βάσει προγραμματισμού και στόχου.

Με τις συνειδητά αντιλαϊκές πολιτικές που εφάρμοζαν και στον χώρο του αθλητισμού, κράτησαν καθηλωμένη και την πάλη για αρκετά χρόνια. Σε συνδυασμό πάντα με τις γενικότερες πολιτικές κατευθύνσεις του υπουργείου, οι οποίες ευνοούσαν τον υψηλό αθλητισμό μιας ορισμένης ελίτ αθλητών, δίχως να φροντίζουν την ανάπτυξη του αθλητισμού και στις μικρές ηλικίες. Δίχως να ενισχύουν τα ερασιτεχνικά σωματεία και γενικότερα τον ερασιτεχνικό αθλητισμό.

Στα 20 και πλέον χρόνια της, η διοίκηση του κ. Χαμάκου, δεν κατάφερε να επιφέρει τη μεγάλη ανάπτυξη που ευαγγελιζόταν στο άθλημα της πάλης. Εχοντας μάλιστα στη διάθεσή της, έναν πακτωλό χρημάτων. Διότι ούτε η υλικοτεχνική υποδομή βελτιωνόταν, ούτε τα μέσα για να αναπτυχθεί το άθλημα και να διαδοθεί μαζικά μέσα στην κοινωνία. Παρ' όλα αυτά οι αθλητές της πάλης κατάφεραν να φέρουν επιτυχίες και οι προπονητές με προσωπικό κόστος και μεγάλες θυσίες, να αναπτύξουν όσο μπορούσαν το άθλημα στην περιοχή τους. Αυτό όμως δε σημαίνει και οργανωμένη ανάπτυξη του αθλητισμού.

Το 2002 η διοίκηση Χαμάκου αντικαταστάθηκε από αυτή του κ. Ποζίδη και από το 2005 ο κ. Τσαμεσίδης ανέλαβε τα ηνία με τις ευλογίες του προκατόχου του. Τα υπερβολικά οικονομικά ανοίγματα όμως που έκανε η διοίκηση Ποζίδη, αλλά και η συνειδητή πολιτική λιτότητας του υπουργείου, που μετά τους Ολυμπιακούς προχώρησε σε μειώσεις των τακτικών προϋπολογισμών στις Ομοσπονδίες (ως και 60% σε κάποιες) δημιούργησαν ένα έλλειμμα της τάξης των 2,5 εκατ. ευρώ. Το οποίο αποτελεί τη θηλιά στο λαιμό της πάλης.

Μέσα σ' αυτή τη δίνη των εξελίξεων οι πρώτοι που βίωσαν για ακόμη μια φορά στο πετσί τους τις αντιλαϊκές πολιτικές ήταν οι προπονητές, οι αθλητές και τα σωματεία. Το χρέος της ΕΟΦΠ, αυτή τη στιγμή, προς τα σωματεία, όσον αφορά την αποπληρωμή της αξιολόγησης και κατά συνέπεια των οδοιπορικών των προπονητών, φτάνει τους 22 μήνες. Βέβαια η διοίκηση της ομοσπονδίας έστειλε 5 μηνιάτικα επιλεκτικά σε κάποια σωματεία και σε κάποια άλλα όχι. Δίχως να υπάρχει κάποια σοβαρή εξήγηση από μέρους τους για το σκεπτικό που διαλέχτηκε η μια και απορρίφθηκε η άλλη ομάδα.

Σε πρόσφατη κινητοποίηση του Συλλόγου προπονητών στη Λάρισα (στα Περιφερειακά πρωταθλήματα Ανδρών Ελευθέρας και Ελληνορωμαϊκής), όπου παρέστη ο Πρόεδρος της ΕΟΦΠ, κ. Τσαμεσίδης Αντώνης, προσπάθησε να καθησυχάσει τους συναδέλφους. Λέγοντάς τους, ότι η καταβολή έγινε με βάση τη βαθμολογία των συλλόγων και ότι απλώς κάποιοι μπήκαν πιο μπροστά, αλλά όλοι θα αποπληρωθούν. Το πότε όμως δε μας είπε.

Μέσα στις σκέψεις του προέδρου στην ΕΟΦΠ είναι να κατηγοριοποιήσει τις ομάδες σε Α΄, Β΄, Γ΄. Να δίνει το φιλέτο σε 10 το πολύ 12 ομάδες της Α΄ κατηγορίας και όλοι οι υπόλοιποι να φυτοζωούν. Απορήσαμε πώς θα επιβιώσουν οι άλλες ομάδες και επισημάναμε ότι έτσι θα ανοίξει η ψαλίδα μεταξύ των μεγάλων σωματείων του κέντρου και των μικρών της επαρχίας. Θέση του είναι τα μικρά σωματεία να βγάζουν αθλητές, τους οποίους και θα πουλάνε έναντι οικονομικού ανταλλάγματος στα μεγάλα, για να επιβιώσουν. Αυτόν τον αθλητισμό ονειρεύονται και στα ερασιτεχνικά αθλήματα.

Κατά την εκτίμηση του Πανελληνίου Συλλόγου Προπονητών Πάλης αυτό γίνεται για να γονατίσουν οικονομικά κάποια σωματεία και ιδιαίτερα αυτά της επαρχίας, πράγμα που θα οδηγήσει πολλά απ' αυτά σε μαρασμό και ίσως σε διάλυση. Αυτό φυσικά θα έχει άμεσο αντίκτυπο και στους συναδέλφους προπονητές. Πολλοί απ' αυτούς θα χάσουν τη δουλιά τους. Αλλά και το άθλημα θα υποστεί σημαντικό πλήγμα, όσον αφορά τη διάδοση και ανάπτυξή του στην περιφέρεια και ειδικά σε απομακρυσμένες περιοχές.

Ολες αυτές οι εξελίξεις δεν είναι καθόλου τυχαίες. Αποτελούν μέρος των γενικότερων πολιτικών κατευθύνσεων που υπηρετούν οι εκλεκτοί του δικομματισμού και στον τομέα του αθλητισμού. Εχουν να κάνουν με την παράδοση όλο και περισσοτέρων αθλημάτων στα χέρια των πολυεθνικών και των διαφόρων χορηγών. Σε πρόσφατη συνάντηση που είχε το προεδρείο του συλλόγου με τον κ. Τσαμεσίδη, αποκαλύφθηκε από τον ίδιο ότι στόχος του είναι, όπως λέει, να βάλει τα σωματεία στη διαδικασία να ψάχνουν αυτά τον χρηματοδότη τους και όχι να περιμένουν από το κράτος.

Το καλοκαίρι πάρθηκε η πρωτοφανής απόφαση, ουσιαστικά, να πληρώνουν από την τσέπη τους οι αθλητές των Εθνικών ομάδων για να εκπροσωπούν τη χώρα μας σε διεθνείς αγώνες. Μετά από την έντονη παρέμβαση του συλλόγου προπονητών και προς την ΕΟΦΠ αλλά και προς τα αρμόδια όργανα, η διοίκηση της ΕΟΦΠ προσπάθησε να καθησυχάσει αθλητές και σωματεία. Δηλώνοντας, διά στόματος του Προέδρου κ. Τσαμεσίδη, ότι επρόκειτο περί μιας τραγελαφικής απόφασης που δε θα εφαρμοστεί ξανά.

Ομως πριν «αλέκτορας λαλήσαι τρις» εστάλη την 25η Γενάρη του 2007 έγγραφο (Αρ. Πρωτ.: 170/Φ10) από τη διοίκηση της ΕΟΦΠ προς τα σωματεία, που αφορούσε την επιλογή και στελέχωση αθλητών των Εθνικών ομάδων αλλά και τη συμμετοχή των αποστολών σε διεθνείς συναντήσεις. Οπου αναφέρονται, σε ξεχωριστό κεφάλαιο, τα εξής: «Σε κατηγορίες που δε θα συμμετέχει η Εθνική ομάδα δύναται να συμμετέχει ο αθλητής με έξοδα του σωματείου». Ποιανού σωματείου; Εκείνου που έχουν 22 μήνες απλήρωτο; Που δεν κάνουν αγώνες εσκεμμένα για να μην επιχορηγηθεί;

Εμείς πιστεύουμε ότι τέτοιου είδους αποφάσεις αποτελούν δεδικασμένο και ανοίγουν στο μέλλον την κερκόπορτα ώστε και άλλες Ομοσπονδίες να πράξουν αναλόγως. Καλούμε όλους τους φορείς (σωματεία, αθλητές, γονείς) που θίγονται, να μην αφήσουν να περάσουν τέτοιες αποφάσεις. Που διαλύουν τα όποια απομεινάρια ερασιτεχνικού αθλητισμού. Και ανοίγουν την πόρτα διάπλατα στους διάφορους χορηγούς να εισβάλουν παντού και να καταστρέψουν ό,τι απέμεινε από το μοναδικό υγιές κομμάτι του αθλητισμού, τον Ερασιτεχνικό αθλητισμό.

Ενα επίσης σημαντικό θέμα, που αφορά το 30% των εν ενεργεία προπονητών πάλης, είναι η λειτουργία των σχολών προπονητικής. Οι περισσότεροι δεν έχουν δίπλωμα και κατά συνέπεια άδεια άσκησης επαγγέλματος. Γεγονός που τους καθιστά παράνομους. Με ευθύνη των διοικήσεων της ΕΟΦΠ και της ΓΓΑ για 10 και πλέον χρόνια δεν έχει λειτουργήσει σχολή προπονητών. Πηγαίνουμε από μήνα σε μήνα και από αναβολή σε αναβολή. Με αποτέλεσμα να κρατά σε ομηρία όλους αυτούς τους ανθρώπους. Ο αθλητικός νόμος ορίζει ξεκάθαρα, ότι κανένα σωματείο δεν μπορεί να λειτουργεί αν δεν έχει ο προπονητής άδεια άσκησης επαγγέλματος και σφραγισμένο συμβόλαιο από την αρμόδια ΔΟΥ. Είναι και αυτό ένα δείγμα της υποκρισίας από πλευράς του υπουργείου.

Καλούμε όλους τους φορείς που αγαπούν το άθλημα της πάλης, αλλά και τον ερασιτεχνικό αθλητισμό γενικότερα, να παλέψουμε όλοι μαζί σε ένα κοινό αθλητικό μέτωπο, να φτιάξουμε το δικό μας μέτωπο απέναντι στις πολυεθνικές. Να διεκδικήσουμε:

• Αύξηση της επιχορήγησης των Ομοσπονδιών από τη ΓΓΑ. Αλλαγή του συσχετισμού δύναμης μέσα στις διοικήσεις των Αθλητικών Ομοσπονδιών, προς όφελος των λαϊκών συμφερόντων. Περαιτέρω ενίσχυση του Ερασιτεχνικού Αθλητισμού, με κατασκευή υποδομών και υλικοτεχνική ενίσχυση των Σωματείων. Καθιέρωση επίσημης αμοιβής στο ύψος του βασικού μισθού, σε κάθε προπονητή που απασχολείται με συμβόλαιο σε σωματείο από τη ΓΓΑ. Ασφάλιση όλων των προπονητών σε ταμείο υπό την αιγίδα - ευθύνη της ΓΓΑ και του κράτους. Κατώτερο βασικό μισθό 1.300 ευρώ. Αύξηση των κονδυλίων από το κράτος (προς τα ΤΕΦΑΑ) πάνω στην εξέλιξη της αθλητικής επιστήμης και προς όφελος του κοινωνικού συνόλου. Δημόσιο και Δωρεάν Σχολικό Αθλητισμό. Μαζικό Λαϊκό Αθλητισμό για όλους.