Η είδηση, σχεδόν αυτούσια όπως διατυπώνεται από τα ειδησεογραφικά πρακτορεία, αφιερώνεται σε όλους εκείνους τους λάτρεις της λεγόμενης ελεύθερης αγοράς: Στην Ινδονησία κλινική κρατούσε «όμηρο» νεογέννητο αγοράκι επί τρεις βδομάδες, επειδή οι φτωχοί γονείς του δεν μπορούσαν να πληρώσουν τα έξοδα τοκετού. Στην 30χρονη μητέρα του, Σουμάρνι, επιτράπηκε να βγει από το νοσοκομείο στις 2 Γενάρη, χωρίς, όμως, το μωρό της, το οποίο, σύμφωνα με τους επικεφαλής της κλινικής, θα παρέμενε εκεί μέχρι ο πατέρας, ο οποίος εργάζεται ως οδηγός μοτοσικλέτας - ταξί, να τακτοποιούσε το λογαριασμό, που έφτανε τα 3,5 εκατομμύρια ρουπίες (περίπου 385 δολάρια). Ο πατέρας δανείστηκε και έκανε έρανο στο χωριό του για να συγκεντρώσει το ποσό, αλλά όταν τα κατάφερε από την κλινική τού είπαν ότι θα πρέπει να πληρώσει και τα έξοδα συντήρησης του μωρού για τις μέρες που παρέμεινε εκεί, αλλιώς δε θα μπορούσε να το πάρει. Τότε επενέβη η Διεθνής Επιτροπή Προστασίας των Παιδιών και η κλινική αναγκάστηκε να υποχωρήσει και να παραδώσει το βρέφος. Σύμφωνα με τον γενικό γραμματέα της Επιτροπής Α. Μερντέκα Σιράιτ, ανάλογες περιπτώσεις δεν είναι σπάνιες στην Ινδονησία. Μάλιστα, όπως αποκάλυψε ο ίδιος, περισσότερα από 200 παιδιά δεν παραδόθηκαν ποτέ στις οικογένειές τους!!! Πριν τολμήσει κανείς να πει «πως εδώ δεν είναι Ινδονησία», να σκεφτεί ποιο είναι το κίνητρο μιας τέτοιας αναλγησίας. Τότε θα 'χει βρει και τον κοινό «εφιάλτη» του κέρδους, που διαμορφώνει την ανήθικη «ηθική» σε όλα τα μέρη του κόσμου.