Πέμπτη 25 Γενάρη 2007
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 32
ΤΗΛΕ ...ΠΑΘΗ
ΔΙΑΚΡΙΤΙΚΑ
Ακανθώδες

Την περασμένη Δευτέρα, αφού είχα παρακολουθήσει την ημερίδα της Ομοσπονδίας Γυναικών Ελλάδας (ΟΓΕ) για την Παιδεία και είχα ακούσει τις πιο εμπεριστατωμένες εισηγήσεις πανεπιστημιακών, καθηγητών μέσης εκπαίδευσης και δασκάλων, ξεκίνησα για το σπίτι.

Περπατώντας αναλογιζόμουν διάφορα, είχα και μερικές απορίες, αλλά κυρίως θυμόμουν την Ελλη Αλεξίου. Για εμάς τις τρεις αδελφές, ήταν η Κυρία, την είχαμε καθηγήτρια στο Γυμνάσιο Καλλιθέας. Μετά την επιστροφή της από τη Ρουμανία είχαμε συνδεθεί με αληθινή φιλία μέχρι το τέλος της ζωής της. Αρκετές φορές η συζήτησή μας είχε στραφεί γύρω από την Παιδεία και τη μάθηση. Κατέληγε: Η Παιδεία είναι ένα ακανθώδες θέμα. Δεν είναι εύκολο να λυθεί. Εκείνη ήξερε. Μου παρέθετε παραδείγματα.

Είχα διαβάσει το βιβλίο του Εζρα Πάουντ (1885 - 1934) «Το Αλφαβητάρι της Ανάγνωσης» (1934) στο οποίο, ανάμεσα σε άλλες φωτισμένες προτάσεις του, έγραφε πως στην Ευρώπη ηγείτο η Γαλλία, επειδή ήταν εκείνη που περιόρισε την ακαδημαϊκή ώρα στα σαράντα πέντε λεπτά. Επειδή και ο ίδιος έδινε διαλέξεις, έλεγε, πως είναι δύσκολο να βρεις τόσες κατάλληλες λέξεις για να γεμίσεις τα τρία τέταρτα της ώρας, ή μιας ολόκληρης. Αυτό που μου είχε κάνει εντύπωση ήταν: «Ο καθηγητής πληρώνεται για το χρόνο του, τα αποτελέσματά του είναι αδύνατον να εκτιμηθούν». Θα ίσχυε για πολλούς καθηγητές, αλλά εγώ σκεφτόμουν τον Αϊνστάιν. Πού να ήξεραν οι δάσκαλοί του ποιον δίδασκαν;

Με τα χρόνια και τα διαβάσματα, τις σχολικές ή πανεπιστημιακές εξετάσεις όλο και καινούριες ιδέες γεννιούνταν. Δεν είχα απαντήσεις, αλλά ερωτήσεις. Λέγεται ότι στη ζωή δεν υπάρχουν κενά γιατί κάτι θα έρθει να τα γεμίσει. Οπως όταν αλλάζουμε θέση και έρχεται ο αέρας και γεμίζει το κενό που αφήσαμε. Υπήρχε κενό στους νηπιακούς σταθμούς, στα νηπιαγωγεία, στα δημοτικά σχολεία, στα Γυμνάσια και δημιουργήθηκαν τα ιδιωτικά; Δεν επαρκούσαν οι ώρες της βδομάδας στη Δημοτική Εκπαίδευση, για να καλύψουν τα γαλλικά και τα συμπληρώναμε στην Αλιάνς Φρανσέζ; Στο νηπιαγωγείο που πήγα στο 2ο Δημοτικό Σχολείο Καλλιθέας, καλά. Ομως γιατί με έστειλαν στη Σχολή Καλογραιών στη Χαριλάου Τρικούπη;

Με τα δικά μας γύρω από την Παιδεία, αναρωτιέμαι αν υπήρχαν κενά στα Πανεπιστήμιά μας, ποιος τα δημιούργησε και για ποιο λόγο, και ποιος θέλει να τα γεμίσει και για ποιου το συμφέρον. Βέβαια τίποτε δε γίνεται χωρίς κάποιος να πληρώνει και κάποιος να επωφελείται. Αλλά τα χρήματα είναι απαραίτητα, ακόμα και για την αγορά μιας λευκής κόλλας χαρτιού. Ποιος επενδύει, ποιος κερδίζει, ποιος επωφελείται;

Η Παιδεία σαφώς δεν μπορεί να επιστρέψει στην πλάκα και το κονδύλι, το χαρτί και το μελανοδοχείο, ούτε καν στη γραφομηχανή έστω και την ηλεκτρική. Η τεχνολογία δεν μπορεί να σταματήσει στην πόρτα της κουζίνας ούτε έξω από την πόρτα του σχολείου οποιασδήποτε βαθμίδας. Δεν είμαστε δεινόσαυροι. Το θέμα είναι πώς αποχτάμε τη γνώση και πώς τη χρησιμοποιούμε.


Ιωάννα ΚΑΡΑΤΖΑΦΕΡΗ

ΠΑΡΟΜΟΙΑ ΘΕΜΑΤΑ
Με χιλιάδες κενά ανοίγουν τα σχολεία(2021-08-31 00:00:00.0)
Εκρηκτικά τα προβλήματα σε όλες τις βαθμίδες Εκπαίδευσης στο νομό(2020-10-08 00:00:00.0)
Ζητούν μόνιμο προσωπικό Ειδικής Αγωγής(2018-11-01 00:00:00.0)
Διαμαρτυρία για τα κενά εκπαιδευτικών στο Μενίδι(2014-01-14 00:00:00.0)
Διαδήλωσαν ενάντια στις συμπτύξεις(2004-12-18 00:00:00.0)
Βλέπουν τον δάσκαλο με το κιάλι(1996-10-04 00:00:00.0)

Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ