Associated Press

Πολυβόλα ενάντια στους απεργούς διαδηλωτές

«Αυτή η απεργία είναι μία διαμαρτυρία και μια πολιτική πράξη... δεν ανεχόμαστε πια να φέρουμε το βάρος των πλουσίων στις δικές μας πλάτες», θα δηλώσει ένας εκ των συνδικαλιστικών στελεχών των Συνδικάτων που οργάνωσαν την απεργία, ο Ουίλσον Μπόρχα. Περισσότεροι από 700.000 ανταποκρίθηκαν την Πέμπτη 3 του Αυγούστου στο κάλεσμα των Εργατικών Ενώσεων για να συμμετάσχουν στην έκτη κατά σειρά γενική απεργία από την ημέρα που ο Πρόεδρος Αντρές Παστράνα ανήλθε στην εξουσία, καταγγέλλοντας την ανεργία που συνεχίζει να καλπάζει, αλλά και δηλώνοντας την οξύτατη αντίθεσή τους στα ακολουθούμενα κυβερνητικά μέτρα αυστηρής λιτότητας, που έχουν φέρει σε δεινή θέση τη συντριπτική πλειονότητα των δημοσίων υπαλλήλων που απαιτούν το πάγωμα των τιμών της βενζίνης, καθώς και οριστικό τερματισμό των σχεδίων ιδιωτικοποίησης των κρατικών τραπεζών.

Ωστόσο, το πρωτόγνωρο σε αυτή την περίπτωση προκήρυξης γενικής απεργίας δεν ήταν η γιγάντια κινητοποίηση των εργαζομένων, αλλά του κρατικού κατασταλτικού μηχανισμού, ώστε να αντιμετωπιστεί με σθεναρότητα οποιαδήποτε εκδήλωση έντονης αντίδρασης, όπως τόνισε ο Κολομβιανός υπουργός Εσωτερικών, Ουμπέρτο ντε λα Κάγιε Λομπάνα. Για το λόγο αυτό, η κυβέρνηση κινητοποίησε εκτός από την Αστυνομία και το στρατό, των οποίων μονάδες ακροβολίστηκαν σε όλες τις μεγάλες πόλεις για να αποτρέψουν ξεσπάσματα βίας!

Το πρωτοφανές κλίμα τρομοκρατίας ωστόσο δεν πτόησε τους εργαζόμενους. Ολες οι διαδηλώσεις όπου πήραν μέρος εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενοι και αγρότες ήταν απολύτως ειρηνικές. Ιθαγενείς και αγρότες έκλεισαν την κεντρική οδική αρτηρία που διαπερνά την κεντρική καφεπαραγωγό περιοχή της χώρας. Τα τοπικά μέσα ενημέρωσης, επίσης, μετέδωσαν ότι οι διαδηλωτές έκλεισαν την εθνική οδό που συνδέει τη χώρα με την πρωτεύουσα Κολομβία, στην επαρχία Ναρίνο, ενώ αναλόγως έπραξαν και για το τμήμα της εθνικής οδού κοντά στη νοτιοδυτική πόλη Κάλι.

Στις μεγαλύτερες πόλεις τις χώρας το μόνο που κινούνταν ήταν οι διαδηλωτές, καθώς οι εργαζόμενοι στα μέσα μαζικής συγκοινωνίας έπαιρναν μέρος στη γενική απεργία. Σχεδόν όλα τα σχολεία της χώρας παρέμειναν κλειστά, ενώ τα νοσοκομεία λειτούργησαν με προσωπικό ασφαλείας.

Η απεργία είχε καθολική επιτυχία και αποτέλεσε την καλύτερη απάντηση στην ανακοίνωση για τα νέα σκληρότερα μέτρα που έκανε πρόσφατα ο νέος υπουργός Οικονομικών της Κολομβίας Χουάν Μανουέλ Σάντος. Ο ίδιος ο Σάντος ονόμασε τα μέτρα που εντάσσονται στον προϋπολογισμό για το 2001, μέτρα «ιδρώτα και δακρύων» και όπου προβλέπεται πάγωμα της αύξησης των μισθών κάτω από το επίπεδο του τρέχοντος πληθωρισμού, καθώς και παράλληλη περικοπή 5.000 θέσεων εργασίας στο δημόσιο τομέα, σε μία χώρα που επισήμως η ανεργία η οποία πλήττει τους εργαζόμενους είναι 20,5%, η υψηλότερη από όλες τις χώρες της Λατινικής Αμερικής! Την ίδια στιγμή η οικονομία της Κολομβίας σημιώνει πτώση κατά 4,5% το περσινό έτος, επίδοση που αποτελεί ρεκόρ της ιστορίας της χώρας από τη στιγμή που τα οικονομικά στοιχεία άρχισαν να καταγράφονται επισήμως, δηλαδή από το 1905.

Η κυβέρνηση Παστράνα αντιτείνει ότι η οικονομία κατά το πρώτο τέταρτο του τρέχοντος οικονομικού έτους παρουσίασε μία μικρή ανάκαμψη, εξαιτίας κυρίως δύο παραγόντων: των αθρόων περικοπών στις δημοσιονομικές δαπάνες και την εισροή στα ταμεία του δανείου που χορήγησε το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Ομως, οι περικοπές αυτές προκάλεσαν ακόμη μεγαλύτερη κατάπτωση του εισοδήματος του μέσου Κολομβιανού, που ήδη βρισκόταν μεταξύ σφύρας και άκμονος. Εξάλλου, ένας από τους κυριότερους λόγους που οδήγησε τη χώρα στον 40χρονο εμφύλιο πόλεμο ήταν και η οικονομική πολιτική που προκαλούσε και εξακολουθεί να προκαλεί «αργό θάνατο» στις συντριπτικές πλειοψηφίες των «αμελητέων» Κολομβιανών.