Κατακραυγή, αποτροπιασμός, βαρβαρότητα, απανθρωπιά, εγκληματικό, είναι ορισμένες μόνον από τις λέξεις, με τις οποίες οι χτεσινές εφημερίδες χαρακτήριζαν την «εκτέλεση» του Σ. Χουσεΐν από την κατοχική κυβέρνηση του Ιράκ και τις ΗΠΑ. Και δεν έχουν άδικο. Ετσι είναι κι ακόμη χειρότερα. Οχι, όμως, επειδή οι φρικτές εικόνες του απαγχονισμού μεταδόθηκαν σε όλο τον κόσμο. Πρώτα και κύρια, επειδή αποκλειστικά και μόνον ο λαός του Ιράκ, σε συνθήκες ελευθερίας και όχι κατοχής, είχε το δικαίωμα να δικάσει τον Σ. Χουσεΐν και να απονείμει δικαιοσύνη. Κι ακόμη, γιατί οι αγχόνες, με τη μια ή την άλλη μορφή, είναι στημένες και λειτουργούν στο Ιράκ για δεκαετίες, με αμέτρητα θύματα και, μάλιστα, με τις ευλογίες της «πολιτισμένης» Δύσης και των ηγεσιών της. Ετσι ακριβώς έγινε, όταν ο Σ. Χουσεΐν κρεμούσε τους κομμουνιστές και όσους αντιστέκονταν στην επιβολή του δικτατορικού καθεστώτος του. Οταν εξοπλίζονταν από τις ΗΠΑ, τη Μ. Βρετανία και τις άλλες μεγάλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, για να μακελέψει τους Κούρδους ή να ξεκινήσει τον δεκαετή και πολύνεκρο πόλεμο με το Ιράν.

Ετσι έγινε κι όταν η «πολιτισμένη» Δύση, με τις ΗΠΑ και τους «πρόθυμους» συμμάχους τους, προχώρησαν στην ένοπλη εισβολή στο Ιράκ και την κατοπινή στρατιωτική κατοχή. Ετσι γίνεται και σήμερα, καθώς η πείνα και η φτώχεια θερίζουν τον ιρακινό λαό και δεκάδες νεκροί προστίθενται καθημερινά στον ατέλειωτο κατάλογο των θυμάτων.