Τη 48η επέτειο της νίκης της επανάστασης ετοιμάζεται να γιορτάσει η Κούβα την 1η του Γενάρη, σε μια ακόμα χρονιά που ο ηρωικός λαός της με την καθοδήγηση της πρωτοπορίας του, του ΚΚ Κούβας, δίνει σκληρές μάχες και βελτιώνει καθημερινά το βιοτικό του επίπεδο, παρά τον εντεινόμενο βάρβαρο αποκλεισμό από τον αμερικανικό ιμπεριαλισμό.

Είναι πραγματικά αξιοθαύμαστο ότι ξεπερνώντας τη δύσκολη «ειδική περίοδο», μετά την ανατροπή των σοσιαλιστικών χωρών στην Ευρώπη και την αμέριστη στήριξη που είχε, μέσα στις συμπληγάδες και τον παγκόσμιο αρνητικό συσχετισμό, η Κούβα συνεχίζει την οικοδόμηση του σοσιαλισμού και κατακτάει δείκτες ανάπτυξης στην οικονομία που αγγίζουν το 11%. Και αυτό γίνεται με διατήρηση των σημαντικών επιτευγμάτων (ζητούμενα για πολλές χώρες του λατινοαμερικανικού περίγυρού της και για καπιταλιστικές χώρες) στην Παιδεία, στην Υγεία και τα κοινωνικά προγράμματα. Η χρονιά που φεύγει ήταν η χρονιά της ενέργειας, όπου έγιναν τα πρώτα σημαντικά βήματα για την πιο ορθολογική χρήση της και ανοίχτηκαν προοπτικές για το μέλλον με προτεραιότητα στο σεβασμό στο περιβάλλον.

Ταυτόχρονα, η Κούβα ξεχωρίζει στη διεθνιστική προσφορά σε πολλές περιοχές του πλανήτη και την προώθηση της περιφερειακής συνεργασίας. Δίνει χιλιάδες γιατρούς και δασκάλους στη Βενεζουέλα, στη Βολιβία, χώρες που κάνουν τα πρώτα τους βήματα στην κατάκτηση της εθνικής τους ανεξαρτησίας και ακεραιότητας, αλλά και σε πολλές άλλες χώρες, και δέχεται την πολύ σημαντική βοήθεια, με αμοιβαίες συναλλαγές, ιδιαίτερα στην ενέργεια.

Η Κούβα αντιμετωπίζει νέα «σχέδια ανατροπής» της από τις ΗΠΑ, τη λεγόμενη ...μετάβαση στη δημοκρατία. Πρόκειται για την παραπέρα εντατικοποίηση του αποκλεισμού με τελικό στόχο την πλήρη προσάρτηση του νησιού. Γίνεται προσπάθεια επανάληψης της ανατροπής που επέβαλαν οι ιμπεριαλιστές με τη διάλυση του σοσιαλιστικού συστήματος στην Ανατολική Ευρώπη και στη Σοβιετική Ενωση. Το σχέδιο περιλαμβάνει την ιδιωτικοποίηση των τραπεζών, τον έλεγχο της παραγωγής και του προϋπολογισμού, τη μεταρρύθμιση του δημόσιου τομέα και την ανάπτυξη της δήθεν αγοράς, την κατάργηση του Συντάγματος και την τοποθέτηση κυβέρνησης υποτακτικής στις ΗΠΑ. Την ίδια στιγμή, προαναγγέλλονται και μέτρα καταστολής και διώξεων ακόμα και δολοφονίας των κομμουνιστών, γι' αυτό μιλάνε και για αύξηση του αριθμού των ορφανών στο νησί. Σε αυτές τις συνθήκες το Νησί της Επανάστασης συνεχίζει και προοδεύει, και ο περήφανος λαός του δίνει τον αγώνα του για αξιοπρέπεια και εθνική κυριαρχία.

Ο δρόμος, με την τελική νίκη το Δεκέμβρη και το Γενάρη 1958-'59, όταν ο Φιντέλ Κάστρο έμπαινε θριαμβευτικά στο Σαντιάγκο ντε Κούβα, ο Τσε Γκεβάρα με τον Καμίλο Σιενφουέγκος στη Σάντα Κλάρα και μετά στην Αβάνα και ο δικτάτορας Μπατίστα δραπέτευε από τη χώρα, δεν ήταν καθόλου εύκολος. Από την πρώτη στιγμή η επανάσταση στην Κούβα συνάντησε τη λυσσαλέα αντίδραση των Αμερικανών ιμπεριαλιστών, οι οποίοι και επέμβηκαν στρατιωτικά, με την απόβαση στον Κόλπο των Χοίρων, το 1961, για να υποστούν μια συντριπτική ήττα. Ηταν λίγο μετά από αυτή τη νίκη που ο Φ. Κάστρο διακήρυσσε το σοσιαλιστικό χαρακτήρα της επανάστασης.

Η αντικουβανική προπαγάνδα των Αμερικανών και Ευρωπαίων ιμπεριαλιστών συγκεντρώνει τα πυρά στο ζήτημα των δημοκρατικών, κοινωνικών και ατομικών δικαιωμάτων, εκτοξεύοντας τόνους λάσπης για τη δημοκρατικότητα των θεσμών της επανάστασης και τις ελευθερίες του κουβανικού λαού. Την απάντηση στην αβάσιμη και σκόπιμη ιμπεριαλιστική προπαγάνδα δίνει το ίδιο το νομικό σύστημα της Κούβας, που διασφαλίζει στο έπακρο όλα τα δικαιώματα και τις ελευθερίες των πολιτών, όπως και το εκλογικό της σύστημα, το οποίο στηρίζεται στην αμεσοδημοκρατική συμμετοχή των Κουβανών στην ανάδειξη των εκπροσώπων τους, από το επίπεδο της γειτονιάς μέχρι αυτό της Εθνοσυνέλευσης.

Ο μύθος της «απομονωμένης Κούβας» ξεφτίζει, χάρη στα επιτεύγματα του κουβανικού λαού αλλά και στην αδιάκοπη έκφραση της διεθνιστικής αλληλεγγύης από εκατομμύρια εργαζομένων σε όλη την υφήλιο. Οσον αφορά στο φετινό ψήφισμα στη Γενική Συνέλευση του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών το οποίο κατατέθηκε από την Κούβα και ζητούσε την άρση του βάρβαρου οικονομικού και εμπορικού αποκλεισμού που έχει επιβληθεί από τις ΗΠΑ, σημειώθηκε ρεκόρ με 183 χώρες να τίθενται υπέρ της άρσης του και μόνο 4 χώρες - οι ΗΠΑ, το Ισραήλ, τα Νησιά Μάρσαλ και το Παλάου - κατά.

Το σίγουρο είναι ότι σημαντικός παράγοντας (πέρα από τον αγωνιστή λαό της) για να αντέξει η Κούβα είναι και παραμένει να δυναμώσει η διεθνιστική αλληλεγγύη των εργατών όλου του κόσμου, η πάλη για την ανατροπή του καπιταλισμού και τη σοσιαλιστική προοπτική.