Ως «περιορισμένη» αξιολογείται η πρόοδος της Ελλάδας στις μεταρρυθμίσεις με βάση τη Στρατηγική της Λισαβόνας από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, που ζητά ακόμα πιο αποφασιστικές μεταρρυθμίσεις για την εκπλήρωση των αντιδραστικών στόχων που έχουν συνομολογήσει τα κράτη - μέλη προς όφελος του κεφαλαίου. Βάση της ανάλυσης της Κομισιόν (δημοσιοποιήθηκε χτες στις Βρυξέλλες) αποτελεί το «Εθνικό Πρόγραμμα Μεταρρυθμίσεων της Ελλάδας για την ανάπτυξη και την απασχόληση», η εφαρμογή του οποίου - σύμφωνα με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή - παρουσιάζει περιορισμένη πρόοδο, με αποτέλεσμα να προβλέπεται αρνητική βαθμολογία για την Ελλάδα στην έκθεση που θα υποβληθεί στο Εαρινό Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, το Μάρτη του 2007.

Η εαρινή Σύνοδος θα κληθεί να διατυπώσει τις απόψεις της και να θέσει συγκεκριμένα μέτρα που θα πρέπει να λάβει κάθε κράτος - μέλος προς την υλοποίηση των στόχων της Λισαβόνας. Η Ελλάδα, σύμφωνα με την Επιτροπή, δεν ανταποκρίθηκε ικανοποιητικά στις αντεργατικές προκλήσεις, παρά τη σειρά αντιδραστικών μεταρρυθμίσεων που πραγματοποιήθηκαν και συνεχίζονται προς αυτή την κατεύθυνση. Οπως αναφέρεται χαρακτηριστικά, η χώρα «έκανε σχετικά σημαντικά βήματα στον μακροοικονομικό τομέα, η πρόοδος όσον αφορά τις μικροοικονομικές μεταρρυθμίσεις και τις μεταρρυθμίσεις στον τομέα της απασχόλησης εξακολουθεί να είναι ανεπαρκής».

Η Κομισιόν κάνει λόγο για περιορισμένη πολιτική ανταπόκριση στις δεσμεύσεις της εαρινής Συνόδου Κορυφής του 2006, ενώ αναφορικά με τη διακυβέρνηση «απαιτείται καλύτερος συντονισμός και πιο αποφασιστικός ενστερνισμός στα διάφορα διοικητικά επίπεδα». Η ελληνική κυβέρνηση δέχεται εύσημα για τα βήματα που έκανε στην εξυγίανση των δημόσιων οικονομικών, στην κατανομή των δημόσιων πόρων, στο επιχειρηματικό περιβάλλον, στην έρευνα και την καινοτομία και στην εκπαίδευση και κατάρτιση.

Στις συστάσεις γίνεται σαφές ότι η Ελλάδα πρέπει να εξακολουθήσει την αντιλαϊκή πολιτική, πραγματοποιώντας αποφασιστική επίθεση τόσο στα οικονομικά των εργαζομένων, όσο και στα ασφαλιστικά τους δικαιώματα, προκειμένου να συνεχίσει τη «δημοσιονομική εξυγίανση και τη μείωση του χρέους και να καταρτίσει ένα χρονοδιάγραμμα για την εφαρμογή της μεταρρύθμισης του συνταξιοδοτικού συστήματος με σκοπό τη μακροπρόθεσμη βελτίωση της διατηρησιμότητας των δημόσιων οικονομικών».

Απαιτείται επίσης προώθηση της ευελιξίας και ασφάλειας στις εργασιακές σχέσεις, γνωστής και ως flexicurity, κάτι που θα βάλει τέλος στα εναπομείναντα εργασιακά δικαιώματα. Σ' αυτή την κατεύθυνση συστήνεται η εφαρμογή της διά βίου μάθησης, προκειμένου οι εργαζόμενοι να ανταποκριθούν καλύτερα στις ανάγκες της αγοράς εργασίας. Ιδιαίτερη επισήμανση γίνεται στην αντιμετώπιση της γήρανσης του πληθυσμού, που σημαίνει για τους εργαζόμενους πλήρη διάλυση του Ασφαλιστικού και δουλιά μέχρι το θάνατο.