Κυριακή 3 Δεκέμβρη 2006
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 5
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
Πατριδογνωμόνιο
«Σταλινικά ποσοστά» και «δεξιά λωρίδα»...

Αυτές τις μέρες, σύντροφοι, βοηθούντος και του αποτρόπαιου φονικού στο Αγρίνιο, όπου η «τοπική κοινωνία» πληρώνει το τίμημα της απόστασης από το ...«κέντρο των αφεντικών», τα δυο κόμματα εξουσίας, όπως αυτοαποκαλούνται, εκτοξεύουν την πολιτικάντικη αλαζονεία τους και δεν ξεσηκώνονται ως όφειλαν ακόμα κι οι πέτρες.

Ο κ. Νίκος Αθανασάκης, ο αρκούδος που δεν πέφτει σε χειμέρια νάρκη κατά δήλωσή του - συγχαρητήρια έτσι κι αλλιώς για την εκλογή του στη θέση του ΓΓ του ΠΑΣΟΚ - ευχαρίστησε δημοσίως όσους δεν τον ψήφισαν (15%) έτσι ώστε να μην κατηγορηθεί ότι έλαβε «σταλινικά ποσοστά». Αυτό ήταν το ευφυολόγημα, η άποψη για την εκλογή του, προϊόν πρότασης του εκατομμυριούχου (σε φίλους το μέτρημα ως το εκατομμύριο, που έγιναν εκλέκτορες) προέδρου Γ.Α.Π. Οχι δεν έγινε καμιά ανάλυση από ορδές ειδικών στα ΜΜΕ για το «ουκ εά με καθεύδειν το του Στάλιν τρόπαιον», που προφανώς δεν αφήνει το συμπαθέστατο «αρκούδο» να στραφεί στο αριστερό μέλι για να βαδίσει προς τη δεξιά εξουσία.

Ο Στάλιν είναι που συγκρατεί τα βλέφαρα ανοιχτά μιας πολιτικής μασκότ που αγρυπνά για κείνους τους Ελληνες που δεν καταλαβαίνουν τον κ. Γιώργο και τους άλλους Ελληνες...

Την ίδια ώρα κι ενώ στα λιμάνια οι λιμενεργάτες δείχνουν το δρόμο αντίστασης στο ξεπούλημα, με τη λάσπη πεταμένη στα μούτρα τους από την πιο μαύρη προπαγάνδα - θα πληρώσουν οι καταναλωτές χρυσό το χριστουγεννιάτικο τραπέζι εξαιτίας τους - ο κ. Βύρων Πολύδωρας ανοίγει τη μεγάλη συζήτηση. Είναι η ώρα των ...πεντακοσίων.

Η παλιά πρόταση Σημίτη, η ευρωπαϊκή εντολή, περιβάλλονται τώρα τη γαλάζια τήβεννο της περισπούδαστης αντίληψης ότι ο πολίτης μπορεί να βγαίνει στο δρόμο μόνον ως αγοραστής, ως καταναλωτής.

Η ιδέα σούρθηκε στα ΜΜΕ. Αμέσως μετά τις ζαρντινιέρες και τους πηχυαίους τίτλους ότι «για πρώτη φορά αστυνομικός έφαγε 10 χρόνια φυλακή επειδή σκότωσε πολίτη που δε σταμάτησε για έλεγχο». Οι διαδηλώσεις με λιγότερα από 500 άτομα θα μαντρώνονται στη δεξιά λωρίδα του δρόμου. Εκεί. Σε οιονεί βαδιστική πικετοφορία. Ομάδες για μούντζα από στριμωγμένους οδηγούς. Θέαμα δίποδων προβάτων που βαδίζουν σε τσιμεντένια χωράφια με κόσμια πανό στα δόντια και φανάρια που θα διαχωρίζουν τις ζαρντινιέρες από τους αστυνομικούς με πολιτικά.

Μες στη βαβούρα και τον επικοινωνιακό αχταρμά αυτή η δικομματική διελκυστίνδα καταστολής, αυθαιρεσίας, κυνισμού και παραμόρφωσης της ιστορίας περνάει σχεδόν ασυζητητί και βεβαίως συνολικά απαρατήρητη. Ομως, είναι πολιτικά επικίνδυνη και απαντιέται μόνον δραστικά και με αφετηρία τη 13η του Δεκέμβρη. Γιατί το αστικό κυρίαρχο ποσοστό σ' αυτόν εδώ τον τόπο, αθροίζοντας τα δύο τουλάχιστον κόμματα, είναι ως σήμερα η γλιστερή ταφόπλακα όλων των εργασιακών, πολιτικών κι εν τέλει ανθρώπινων δικαιωμάτων. Και το βάδην στη δεξιά λωρίδα τιμωρία για όσους αρνούνται στο δήμιο το δικαίωμα να ζητάει συγγνώμη από τα κομμένα κεφάλια...


Της
Λιάνας ΚΑΝΕΛΛΗ


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ