Από το ότι το άρθρο 16 του Συντάγματος - που κατοχυρώνει τη δημόσια και δωρεάν Παιδεία - είναι κατάλοιπο της εμφυλιοπολεμικής Ελλάδας(!), μέχρι τις προτάσεις για «αξιολόγηση» και κατάργηση των προγραμμάτων σπουδών, ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, Γ. Παπανδρέου έδωσε ένα ρεσιτάλ υπέρ της ιδιωτικοποίησης της εκπαίδευσης, στην ομιλία του στη Βουλή για την Παιδεία στις 24/11.

Και αξίζει να σταθούμε σ' αυτή την ομιλία του γιατί αποκαλύπτει την ουσία της πολιτικής που πάει να εφαρμοστεί στα Πανεπιστήμια (είτε από τη ΝΔ είτε από το ΠΑΣΟΚ). Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, στον ανταγωνισμό του με τη ΝΔ και προσπαθώντας να αποδείξει στο κεφάλαιο ότι αυτός θα είναι καλύτερος διαχειριστής για την πολιτική του, τα λέει πιο ωμά...

«Οσοι νέοι παίρνουν το απολυτήριο Λυκείου θα έχουν εγγυημένο ποσό στο όνομά τους από το κράτος, στο ύψος του κόστους σπουδών που θα πηγαίνει στο ίδρυμα που θα τους δέχεται (...) Ετσι ΑΕΙ και ΤΕΙ θα έχουν κίνητρο για την εισαγωγή φοιτητών».

Ούτε λίγο, ούτε πολύ, ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ προτείνει μια μορφή διδάκτρων που θα τα πληρώνει το κράτος. Θυμίζουμε όμως ότι το ΠΑΣΟΚ τάσσεται ξεκάθαρα υπέρ της αναθεώρησης του άρθρου 16 και της ίδρυσης ιδιωτικών πανεπιστημίων. Στο μελλοντικό μοντέλο που περιγράφει, λοιπόν, το κράτος θα πληρώνει δίδακτρα είτε στα δημόσια, είτε στα ιδιωτικά πανεπιστήμια, για κάθε φοιτητή. Αυτό θα είναι το «κίνητρο» που θα έχουν τα ιδρύματα για να παίρνουν περισσότερους φοιτητές, δηλαδή, ένα «κίνητρο» καθαρά κερδοσκοπικό! Από μόνος του, λοιπόν, ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ καταρρίπτει τις διακηρύξεις του περί «μη κερδοσκοπικών» ιδρυμάτων και αποκαλύπτει ότι τόσο τα δημόσια πανεπιστήμια, όσο και τα ιδιωτικά θα έχουν ΚΕΡΔΟΣΚΟΠΙΚΟ χαρακτήρα και θα οδηγούν στην αφαίμαξη των λαϊκών οικογενειών!

Αυτό το κερδοσκοπικό πανεπιστήμιο θα φροντίζει για... τα συμφέροντά του, την ανάπτυξή του, τις συμφωνίες και τις «μπίζνες» που θα κλείνει, τις υπόλοιπες πηγές χρηματοδότησής του κ.ο.κ. Ο Γ. Παπανδρέου λέει χαρακτηριστικά:

«Ολα τα πανεπιστήμια να διαμορφώσουν τη δική τους φυσιογνωμία, και όχι ισοπεδωτικά, όλοι ίδιοι. Τη δική τους ιδιαίτερη φυσιογνωμία με τους δικούς τους στόχους, τη δική τους στρατηγική, δομή και λειτουργία».

Εννοεί ότι το πανεπιστήμιο θα εγκαταλείψει την ακαδημαϊκή αρχή για ένα πρόγραμμα σπουδών ανά επιστημονικό αντικείμενο (ως «ισοπεδωτικό») και θα υιοθετήσει τη λογική της παραγωγής προϊόντος ανάλογα με τις πρόσκαιρες ανάγκες της αγοράς. Παρακάτω προσθέτει:

«Δυνατότητα να συνδυάζει διαφορετικές επιλογές ο φοιτητής, ώστε να διαμορφώνει ο ίδιος την ιδιαιτερότητα του δικού του πτυχίου για να βρίσκει δουλιά. Αυτό θα ενισχύεται με ελευθερία μετακίνησης μεταξύ διαφορετικών Τμημάτων και μεταξύ διαφορετικών ιδρυμάτων, πάντα με ακαδημαϊκά κριτήρια».

Για παράδειγμα, λίγο στο Τμήμα Βιολογίας, λίγο στο Χημικό ή στο Τμήμα Περιβάλλοντος και λίγο στη Γεωπονική μπορούν να βγάλουν ένα πτυχίο ειδικού στα μεταλλαγμένα(!) όχι όμως γεωπόνου ή χημικού. Αντίστοιχα, ολίγον ιατρική, ολίγον οικονομικά και ολίγον ψυχολογία βγάζει ως συνδυασμός τον «μάνατζερ» νοσοκομείου, που δεν είναι όμως ούτε γιατρός, ούτε οικονομολόγος, ούτε μπορεί να δουλέψει οπουδήποτε αλλού...

Ενα αντίστοιχο κι ακόμα μεγαλύτερο «αλαλούμ» προτείνει ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ για τα σχολεία πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης:

«Καταργείται το αναλυτικό πρόγραμμα στα σχολεία (...) αντικαθίσταται από ένα Εθνικό Πλαίσιο Προγράμματος, ένα πλαίσιο που θα ορίζει τους εθνικούς μας στόχους σε κάθε βαθμίδα. Η πολιτεία θα αξιολογεί και θα εγγυάται την επίτευξη αυτών των εθνικών στόχων, όπως π.χ. την επάρκεια στα μαθηματικά, στη γλώσσα, στα βασικά επιστημονικά αντικείμενα».

Αυτό πρακτικά σημαίνει την κατάργηση της αρχής να δίνονται σε όλα τα παιδιά οι ίδιες δυνατότητες μόρφωσης, να μαθαίνουν από τα ίδια βιβλία, ανεξάρτητα αν μεγαλώνουν σε φτωχή ή σε πλούσια οικογένεια, στην πόλη ή στο χωριό κ.ο.κ. Η αξιολόγηση, δε, θα οδηγήσει στην πλήρη ταξική διαφοροποίηση (τα καλά σχολεία για την ελίτ και τα υπόλοιπα για την «πλέμπα») και σε ανταγωνισμό μεταξύ των σχολείων. Επιπλέον, λέει ξεκάθαρα ότι και οι μισθοί των εκπαιδευτικών θα συνδέονται με την πορεία των αναδιαρθρώσεων και θα βελτιώνονται σε συνάρτηση με την αξιολόγηση του κάθε σχολείου...

Αποκαλυπτικά είναι και τα όσα λέει ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ για την πολυσυζητημένη «αξιολόγηση» και στην ανώτατη εκπαίδευση:

«Στις προγραμματικές συμφωνίες κράτους - πανεπιστημίου, θα αξιολογείται μεταξύ άλλων και το ποσοστό των φοιτητών που θα ολοκληρώνουν τις σπουδές τους στον ελάχιστο απαιτούμενο χρόνο (...) καθώς και το ποσοστό αυτών που θα βρίσκουν εργασία σε διάστημα ενός έτους από την αποφοίτησή τους. Θα είναι δείκτες αξιολόγησης για το πανεπιστήμιο από μια Αρχή Αξιολόγησης με αναγνωρισμένους επιστήμονες, Ελληνες και της διασποράς αλλά και αλλοδαπούς».

Από τα παραπάνω γίνεται για άλλη μια φορά κατανοητό γιατί στις αρχές του καλοκαιριού ξεσήκωσαν τέτοιο «σάλο» για τους δήθεν «αιώνιους φοιτητές»: Γιατί η εντατικοποίηση των σπουδών και η γρήγορη αποφοίτηση είναι κριτήρια αξιολόγησης. Ετσι θα μετρούν δήθεν και θα εξασφαλίζουν την «ποιότητα» στα ιδρύματα! Δε βάζουν όμως ως κριτήριο για την αξιολόγηση το πόσες φοιτητικές εστίες έχει κάθε ίδρυμα, το κατά πόσο τα εστιατόρια καλύπτουν το σύνολο των φοιτητών, πόσες βιβλιοθήκες έχουν κ.ο.κ.

Παράλληλα, αποκαλύπτει για άλλη μια φορά και την «αγοραία» αντίληψη που θα επιβάλει η «αξιολόγηση» στα ιδρύματα. Αφού θα αποτελεί κριτήριο αξιολόγησης το κατά πόσο απορροφούνται από την αγορά οι απόφοιτοι, σχολές θεωρητικών και κοινωνικών επιστημών θα... βαθμολογούνται πολύ χαμηλά. Το ίδιο θα ισχύσει π.χ. και για τις καθηγητικές σχολές: Οσο δε γίνονται μαζικοί διορισμοί τόσο περισσότερο οι απόφοιτοι δε θα βρίσκουν δουλιά στο αντικείμενό τους. Θα φταίνε όμως οι σχολές γι' αυτό ή η πολιτική αδιοριστίας..;

Ενδιαφέρον παρουσιάζει και η πρόταση του προέδρου του ΠΑΣΟΚ για τα συγγράμματα, που δείχνει ταυτόχρονα ότι στο πανεπιστήμιο που ετοιμάζουν, τα πάντα θα πληρώνονται. Λέει, λοιπόν, ο Γ. Παπανδρέου:

«Κατάργηση της λογικής του ενός διδακτικού συγγράμματος. Ολα τα συγγράμματα στο διαδίκτυο. Θα αγοράσουμε τα πνευματικά δικαιώματα των συγγραμμάτων και θα τα τοποθετήσουμε στο διαδίκτυο για να είναι προσβάσιμα σε όλους τους φοιτητές».

Στην ουσία, ο Γ. Παπανδρέου (όπως όταν ήταν υπουργός Παιδείας έτσι και τώρα) θέλει κατάργηση της δωρεάν διανομής των συγγραμμάτων στους φοιτητές. Πρακτικά, αφού οι φοιτητές θα αναγκάζονται να «κατεβάζουν συγγράμματα από το Ιντερνετ», θα έχουν τέτοιο κόστος σε χαρτί, μελάνι ή φωτοτυπίες που θα τους έρχεται φθηνότερο να τα αγοράζουν!

Πουθενά στην ομιλία του δεν υπάρχει η έννοια της «δωρεάν» εκπαίδευσης, αλλά μόνο λογικές οικονομικής «ενίσχυσης», «στήριξης» κλπ. Δηλαδή, η λογική της ελεημοσύνης ή... των δανείων.

Μάλιστα, ενώ ο Γ. Παπανδρέου εδώ και τρία χρόνια έχει κάνει το θέμα της χρηματοδότησης της εκπαίδευσης «σημαία» στην προπαγάνδα του κόμματός του, η πρότασή του είναι:

«Να επιτευχθεί ο στόχος του 5% του ΑΕΠ, με διάθεση και 40% του Δ΄ ΚΠΣ για τους ανθρώπινους πόρους».

Ομως τα κονδύλια του ΚΠΣ έχουν ημερομηνία λήξης κι όταν τελειώσουν τα κονδύλια, ο δικός τους «στόχος» του 5% θα πιάνεται από τις τσέπες των λαϊκών οικογενειών, που ήδη έχουν ξεκινήσει και πληρώνουν αδρά τη μόρφωση των παιδιών τους, αλλά και από τις επιχειρήσεις που θα παραγγέλνουν ερευνητικά προϊόντα και αποφοίτους σύμφωνα με τις πρόσκαιρες ανάγκες τους.