Δεν πέρασε ακόμα ο πρώτος χρόνος εφαρμογής της νέας ΚΑΠ και, όπως είχαν εκτιμήσει και προειδοποιήσει το ΚΚΕ και η ΠΑΣΥ, είναι, ήδη, φανερές οι καταστροφικές επιπτώσεις της στους μικρομεσαίους αγρότες. Τα στοιχεία είναι αποκαλυπτικά: Στη φετινή καλλιεργητική περίοδο παρατηρείται δραστική μείωση της αγροτικής παραγωγής, που, σε συνδυασμό με τις «πετσοκομμένες» επιδοτήσεις και τις χαμηλές εμπορικές τιμές των αγροτικών προϊόντων, οδηγεί σε δραματική συρρίκνωση του αγροτικού εισοδήματος κι εντείνει τους ρυθμούς ξεκληρίσματος της μικρομεσαίας αγροτιάς. Η καπνοκαλλιέργεια τελεί υπό εξαφάνιση, σημαντική είναι η στρεμματική μείωση στα τεύτλα και στα δημητριακά, ενώ μείωση της παραγωγής έχουμε στις καλλιέργειες βαμβακιού, αμπελιών, μήλων, ακτινιδίων κ.ά., που υπέστησαν σοβαρές ζημιές από αντίξοες καιρικές συνθήκες.

Το περιβόητο χρονιάτικο «τσεκ» δεν έφτασε στα χέρια των παραγωγών, παρά τις δεσμεύσεις της κυβέρνησης ότι θα δινόταν από τις 15 Νοέμβρη. Αλλά και όταν το πάρουν δε «θα δουν χαρά στην τσέπη τους». Πρόκειται για «ψίχουλα», καθώς κυβέρνηση και ΕΕ φρόντισαν να περικόψουν τα δικαιώματα καλλιέργειας, με βάση τα οποία καθορίστηκε το ύψος της ενιαίας ενίσχυσης και να επιβάλλουν δραστικές παρακρατήσεις, που, σε ορισμένες περιπτώσεις, φτάνουν και στο 20%. Αποτελούν, στην ουσία, «επιδόματα ανεργίας» και προσφέρονται σαν «αργύρια εξαγοράς» της αποδοχής εκ μέρους των μικρομεσαίων αγροτών της πολιτικής μαζικού ξεκληρίσματός τους. Αλλωστε, οι επιδοτήσεις θα δίνονται μέχρι το 2013 και μετά θα κοπούν εντελώς, ενώ, ήδη, στα αρμόδια όργανα της ΕΕ, συζητείται και νέα περικοπή τους, από το 2010.

Για τη ζοφερή κατάσταση στη μικρομεσαία αγροτιά, την ευθύνη φέρουν οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. Αυτές ψήφισαν την ΚΑΠ και τις αναθεωρήσεις της και συμφώνησαν με τις αποφάσεις του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου (ΠΟΕ), καλλιεργώντας τη μοιρολατρία και την υποταγή των μικρομεσαίων αγροτών στην αντιαγροτική πολιτική της ΕΕ. Και τώρα που οι συνέπειές της γίνονται φανερές, τους αφήνουν απροστάτευτους. Ευθύνες φέρουν και οι ηγεσίες των τριτοβάθμιων αγροτικών οργανώσεων, που ταυτίζονται μ' αυτή την πολιτική, όπως και κάποιοι αγροτοσυνδικαλιστές της ΝΔ, που εμφανίζονται «αγωνιστές», αλλά «δουλεύουν» για τα συμφέροντα των μεγαλοαγροτών, την παραπλάνηση του αγροτικού κόσμου και την υπονόμευση της αγωνιστικής δράσης του αγροτικού κινήματος.

Διέξοδος υπάρχει. Βρίσκεται σε μια άλλη ανάπτυξη της αγροτικής οικονομίας, που θα αξιοποιεί όλες τις παραγωγικές δυνάμεις και θα ανταποκρίνεται στις διατροφικές ανάγκες του λαού μας. Θα στηρίζεται στους παραγωγικούς συνεταιρισμούς των μικρομεσαίων αγροτών, που θα ενισχύονται από το κράτος. Γι' αυτό είναι αναγκαιότητα και για το μικρομεσαίο αγρότη η λαϊκή εξουσία, η λαϊκή οικονομία. Προϋπόθεση όμως για να ανοίξει αυτή η διέξοδος είναι η ριζική αλλαγή του συσχετισμού, υπέρ των πολιτικών δυνάμεων που αντιπαλεύουν την αντιαγροτική πολιτική της ΕΕ και των ελληνικών κυβερνήσεων. Και χρειάζεται η ισχυροποίηση της ΠΑΣΥ, ώστε το αγροτικό κίνημα να μπορεί να οργανώνει πιο αποτελεσματικά τους αγώνες του, δίνοντάς τους ουσιαστικό περιεχόμενο και πολιτική προοπτική. Οι νέες αγροτικές κινητοποιήσεις που προετοιμάζονται από το συνεπές αγροτικό κίνημα, για το προσεχές διάστημα, σ' αυτή την κατεύθυνση θα κινούνται.