Παρασκευή 20 Αυγούστου 1999
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 24
ΡΕΠΟΡΤΑΖ
Κούβα

Πολύ τους ζήλεψα πριν μερικές μέρες αυτούς τους δικούς μας, που με τη χαρά και τον ενθουσιασμό ζωγραφισμένο στα πρόσωπά τους, ξεκινούσαν για την Κούβα, για να γυρίσουν στη συνέχεια με τον ίδιο ενθουσιασμό, από μια εξόρμηση αλληλεγγύης και συμπαράστασης, μαζί με άλλους διεθνιστές, να βοηθήσουν αυτό το γενναίο λαό, που απτόητος και ασυμβίβαστος παλεύει και υπερασπίζεται τη σοσιαλιστική του πατρίδα.

Να μπορούσα - έλεγα μέσα μου - κι εγώ, με τα εβδομήντα δυο μου χρόνια, να πάρω ένα μυστρί ή ένα πηλοφόρι, και να πάω μαζί τους!.. Να βοηθήσω κι εγώ, όσο μπορέσω, να χτίσουμε το Ιατρικό Κέντρο εκεί στην ηρωική πρωτεύουσα, όπου χτυπάει πάντα δυνατή και απροσκύνητη η καρδιά του Σοσιαλισμού. Να γνωρίσω από κοντά και να σφίξω τα χέρια αυτών των παλικαριών, που "αψηφώντας κεραυνούς κι αστροπελέκια", μέσα σε μύριες δυσκολίες και εμπόδια, χτίζουν λιθαράκι - λιθαράκι τη νέα κοινωνία της ανθρωπιάς και της ειρήνης. Ποιος να το πίστευε, πως μέσα στην καυτερή έρημο που απλώθηκε στον πλανήτη μας, ύστερα από την ανατροπή του άλλοτε κραταιού στρατοπέδου, θα έμενε, μόνη σχεδόν, ετούτη η πράσινη όαση του σοσιαλισμού, στίγμα ελπιδοφόρο και πυξίδα φωτεινή μέσα στο σκοτάδι της καπιταλιστικής νύχτας, να δείχνει σταθερά και αλάθευτα το δρόμο της τιμής και του αγώνα.

Σε πείσμα όλων των "προβλέψεων" καρφί στο μάτι των υπερφίαλων κοσμοκρατόρων, σε απόσταση μιας δρασκελιάς από τη μητρόπολη του "ελεύθερου κόσμου" (κυριολεκτικά, μέσα στου λύκου το στόμα), αυτό το μικρό νησί της πραγματικής ελευθερίας υπάρχει και αντιστέκεται. Ενας μικρός, αλλά ηρωικός λαός, "πολιορκημένος από στεριά και θάλασσα", παλεύει να βγάλει τον θανατερό βρόχο της "νέα τάξης" που σφίγγεται κάθε μέρα και πιο πολύ γύρω στο λαιμό του, και προσπαθεί να το πνίξει. Τα σκυλιά της παλινόρθωσης του αμαρτωλού συστήματος ορμούν από παντού, πάνω σ' αυτό το νέο Μεσολόγγι, ουρλιάζοντας επίμονα και ασταμάτητα: "Παραδοθείτε!". Μα αυτό, ήρεμο και αποφασισμένο, με τα παιδιά του έτοιμα σε κάθε στιγμή να πεθάνουν, μέχρι τον τελευταίο αν χρειαστεί, τους απαντάει μ' εκείνη την ιστορική λέξη του Καμπρόν.

Ποιος το περίμενε, πως οι "μεγάλοι αρχηγοί" με τα βαρύγδουπα ονόματα θα πουλούσαν την ίδια τους την πατρίδα, θα παρέδιδαν το λαό τους σιδηροδέσμιο στα νύχια της αμερικανικής αρκούδας κι αυτοί οι ίδιοι θα καταντούσαν τώρα θλιβερές και αξιολύπητες μαριονέτες στα χέρια ενός διεφθαρμένου Μπιλ Κλίντον ή ενός χαζοχαρούμενου Τόνι Μπλερ. Και έμειναν τώρα, σχεδόν μόνοι, αυτοί οι γενναίοι του Φιντέλ Κάστρο, του Τσε Γκεβάρα και των άλλων αθανάτων, να "φυλάττουν", για λογαριασμό όλης της ανθρωπότητας, τις "Θερμοπύλες" του σοσιαλισμού, "ποτέ από το χρέος μη κινούντες".

Αλλά, η Κούβα δεν είναι και δε θα μείνει μόνη. Η μισή καρδιά όλων των τίμιων ανθρώπων, όπου Γης, βρίσκεται εκεί, στην Αβάνα, την πρωτεύουσα της επανάστασης και της ελπίδας. Απ' το καρβουνάκι αυτό που έμεινε ζωντανό και καίει μέσα στη στάχτη της ανατροπής και της προσωρινής οπισθοδρόμησης, θα ξεπηδήσει πάλι (και θα είναι πολύ σύντομα) η αστραπή και η φλόγα της παγκόσμιας επανάστασης. Το καθεστώς της σαπίλας και της διαφθοράς, που δυναστεύει σήμερα την ανθρωπότητα, κρύβει από μόνο του μέσα στα μολυσμένα σωθικά του τον ίδιο του το θάνατο. Το σκοτάδι της καπιταλιστικής νύχτας θα σκορπίσει κάποτε, για ν' απλωθεί πάνω απ' ολόκληρη τη Γη μας το φως το ανέσπερο του σοσιαλισμού.

Βασίλης ΦΥΤΣΙΛΗΣ


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ