Ακόμα και τα καιρικά φυσικά φαινόμενα κάνουν κοινωνικές διακρίσεις και δεν πλήττουν το ίδιο όλους τους ανθρώπους. Οπως, π.χ., ο καύσωνας που ταλαιπωρεί βάναυσα, τις τελευταίες μέρες, μόνο όσους δεν έχουν την οικονομική, κυρίως, δυνατότητα να πάνε για τη θάλασσα ή το βουνό, ή δε διαθέτουν σπίτια με αιρ κοντίσιον και βίλες με πισίνες. Κι αυτή τη δυνατότητα δεν την έχουν οι εργαζόμενοι που δουλεύουν στα εργοστάσια και στα εργοτάξια που "βράζουν", οι αγρότες που τους "χτυπάει ο ήλιος στο κεφάλι" έξω στα χωράφια, οι φτωχοί συνταξιούχοι που ζουν σε σπίτια - κλουβιά χωρίς κλιματισμό, οι ασθενείς των κρατικών νοσοκομείων που "λιώνουν" πάνω στα ράντζα των διαδρόμων και στα δωμάτια νοσηλείας, που θυμίζουν "φούρνους".

Και, βεβαίως, το θέμα δεν είναι να αναφωνήσει κανείς "κακούργα κενωνία", αλλά να σκεφτεί πως αυτή η ανισότητα είναι κοινωνική και όχι προσωπική, δε συνταυτίζεται με την ανθρώπινη υπόσταση και δεν αποτελεί "φυσικό νόμο" της κοινωνίας, αλλά είναι απόρροια της διαφορετικής διαμόρφωσης των συνθηκών και αντιμετώπισης των αναγκών της ζωής, που επιβάλλει στην κοινωνία ο νόμος της άδικης, άνισης και εκμεταλλευτικής φύσης του καπιταλισμού. Κι αν αυτό το συνειδητοποιήσουν πολλοί, πολλά μπορούν ν' αλλάξουν...