Κυριακή 18 Ιούλη 1999
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 8
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
ΕΞΟΠΛΙΣΤΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ
Διαιωνίζεται η ομηρία από τις ΗΠΑ

Με την επιλογή των νέων οπλικών συστημάτων, σε σχέση με το ρόλο και την προέλευση αυτών, σηματοδοτείται η προσαρμογή της χώρας στα νέα ΝΑΤΟικά δεδομένα

Το πενταετές (1996 - 2000) εξοπλιστικό πρόγραμμα των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων, που εξαγγέλθηκε το Νοέμβρη του 1996 και το οποίο βρίσκεται σε πλήρη ανάπτυξη, αποτελεί μια ακόμα επιβεβαίωση της βαθύτερης εμπλοκής της Ελλάδας στους ΝΑΤΟικούς σχεδιασμούς και σφραγίζει τη διαιώνιση της ομηρίας της Ελλάδας στις ΗΠΑ.

Το πρόγραμμα αυτό σηματοδοτεί την πλήρη προσαρμογή των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων στις κατευθύνσεις του ΝΑΤΟ, στα πλαίσια του νέου επιθετικού του Δόγματος, το δυνάμωμα της εξάρτησης και την υποθήκευση της ελληνικής οικονομίας και για τον επόμενο αιώνα. Πρόκειται για ένα γιγαντιαίο πρόγραμμα, που η εξόφλησή του ξεπερνάει τη δεκαετία και αντιστοιχεί σε πολλές "αγορές του αιώνα" και με αυτό δένεται πισθάγκωνα η Ελλάδα και για τον 21ο αιώνα. Το συνολικό κόστος του "Ενιαίου Μεσοπρόθεσμου Προγράμματος Ανάπτυξης και Εκσυγχρονισμού των Ενόπλων Δυνάμεων" (ΕΜΠΑΕ), όπως αποκαλείται, ανέρχεται σε τρέχουσες τιμές σε 4 τρισ. δραχμές.

Τη δικαιολογητική βάση γι' αυτό το εξοπλιστικό πρόγραμμα αποτελεί και αυτή τη φορά η τουρκική προκλητικότητα και η απειλή που επιβάλλει, όπως αναφέρεται από την κυβέρνηση, ενίσχυση του αξιόμαχου των Ενόπλων Δυνάμεων. Οι ισχυρισμοί αυτοί, όμως, ακούγονται ως υποκρισία, γιατί στην ουσία αποτελούν το άλλοθι της προσαρμογής της Ελλάδας στους σχεδιασμούς του ΝΑΤΟ. Εξάλλου, η ίδια η φύση των νέων εξοπλισμών ανταποκρίνεται απόλυτα στο νέο δόγμα του ΝΑΤΟ περί μονάδων ταχείας επέμβασης στα πλαίσια της διεύρυνσης των ορίων του. Η κυβέρνηση, δεν το κρύβει άλλωστε, αρκεί να διαβάσει κανείς προσεκτικά τις δηλώσεις των αρμοδίων και τα σχετικά κείμενα.

Ενεργός συμμετοχή στο ΝΑΤΟ

Χαρακτηριστικό είναι ότι ανάμεσα στις βασικές προτεραιότητες της κυβέρνησης στο χώρο των Ενόπλων Δυνάμεων, όπως αυτές απαριθμούνται στη σχετική ανακοίνωση του ΚΥΣΕΑ, όταν παρουσιάστηκαν οι κατευθύνσεις του προγράμματος, αναφέρεται ανοιχτά "η ενεργός συμμετοχή στις διαδικασίες επαναπροσδιορισμού του ρόλου του ΝΑΤΟ".Οι επιλογές αυτές έρχονται σαφώς σε εφαρμογή των ΝΑΤΟικών κατευθύνσεων. Ενδεικτικά αυτά που αναφέρονται στο ενημερωτικό δελτίο του ΝΑΤΟ από το 1995: "Αμεση προτεραιότητα αποτελεί η υλοποίηση της έννοιας της συνδυασμένης μεικτής δύναμης επιχειρήσεων, η οποία θα επιτρέψει στη Συμμαχία την πραγματοποίηση νέων αποστολών (όπως ειρηνευτικές επιχειρήσεις). Οι νέες δομές θα είναι ικανές να λειτουργούν τόσο υπό τον έλεγχο του ΝΑΤΟ, όσο και υπό τον έλεγχο της ΔΕΕ και να επιτρέπουν τη συμμετοχή τρίτων χωρών". Το Κοσσυφοπέδιο έρχεται να τα αποδείξει.

Τα ερωτήματα που προκύπτουν είναι πολλά και μεγάλα: Πόσο οι επιλογές αυτές υπαγορεύονται από τις ελληνικές αμυντικές ανάγκες; Τα όπλα αυτά σε ποια αμυντική λογική εντάσσονται; Κατά πόσον θα είναι διαθέσιμα και θα μπορούν να χρησιμοποιηθούν την κρίσιμη ώρα για τις ανάγκες της εθνικής άμυνας; Πού οδηγεί η λογική του ανταγωνισμού των εξοπλισμών με την Τουρκία; Ποιες είναι οι επιπτώσεις των εξοπλισμών αυτού του μεγέθους στη γενικότερη πορεία της χώρας;

Οσον αφορά το ερώτημα του κατά πόσον η επιλογή των συγκεκριμένων οπλικών συστημάτων ανταποκρίνεται στις αμυντικές ανάγκες της Ελλάδας η απάντηση δίνεται από προηγούμενες αγορές όπλων. Είναι γεγονός, που το παραδέχονται οι αρμόδιοι, ότι πολλά από τα πιο ακριβοπληρωμένα οπλικά συστήματα, τα οποία βρίσκονται στο οπλοστάσιο των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων, όχι μόνο δεν είναι τα καλύτερα που θα μπορούσαν να επιλεγούν, αλλά κινούνται σε αντίθετη κατεύθυνση.

Γενικότεροι προσανατολισμοί

Οι επιλογές των οπλικών συστημάτων εκ των πραγμάτων εξαρτώνται και από τους γενικότερους προσανατολισμούς της χώρας. Την εποχή, λοιπόν, που η Ελλάδα εντάσσεται στη νέα δομή του ΝΑΤΟ, της κατάργησης των εθνικών ορίων και της δημιουργίας ενιαίου αμυντικού χώρου για όλη την περιοχή της Συμμαχίας, την εποχή που η Ελλάδα διεκδικεί ρόλο στα παιχνίδια που γίνονται στα πλαίσια της επιβολής της νέας ιμπεριαλιστικής τάξης πραγμάτων, δεν μπορεί, σύμφωνα με τη ΝΑΤΟική λογική, παρά να αναπροσαρμόζει τη δομή των Ενόπλων Δυνάμεών της και να προμηθεύεται τους ανάλογους εξοπλισμούς, εξάλλου αυτού υπαγορεύει η συμμετοχή στη συμμαχία.

Η νέα δομή των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων, που προβλέπει τη συγκρότηση δυνάμεων ταχείας επέμβασης, έχει ήδη μπει σε εφαρμογή, ενώ παράλληλα και οι εξοπλισμοί για την κάλυψη αυτών των αναγκών προχωράνε. Δεν είναι τυχαίο ότι και η νέα δομή των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων και το νέο εξοπλιστικό πρόγραμμα εξαγγέλθηκαν μετά τις κατευθύνσεις, που δόθηκαν από το ΝΑΤΟ για την προσαρμογή των χωρών - μελών στη νέα δομή του.

Η αμυντική λογική, το δόγμα, στο οποίο εντάσσονται οι νέοι εξοπλισμοί, τουλάχιστον όσον αφορά τα μεγάλα "πακέτα", είναι σαφώς στα πλαίσια των ΝΑΤΟικών κατευθύνσεων. Και το ζήτημα, βέβαια, δεν είναι μόνο να κρίνει κάποιος μεμονωμένα το κάθε οπλικό σύστημα, το οποίο μπορεί να χρησιμοποιηθεί είτε έτσι είτε αλλιώς και να παράγει μεγαλύτερο ή μικρότερο αποτέλεσμα, αλλά και το πού θα εγκατασταθεί αυτό και ποια θα είναι η αποστολή του. Για παράδειγμα, τα νέα πανάκριβα μαχητικά αεροσκάφη, που παραγγέλθηκαν τελευταία είναι αεροσκάφη που ανταποκρίνονται πλήρως στους σχεδιασμούς της Νότιας Πτέρυγας του ΝΑΤΟ. Είναι, επίσης, χαρακτηριστικό ότι επιλέχτηκαν οι αμερικανικοί αντιαεροπορικοί πύραυλοι "Πάτριοτ", έναντι των ρωσικών "S - 300".

Ακόμα, όμως, και στην περίπτωση που τα όπλα ανταποκρίνονταν αποκλειστικά στις ελληνικές αμυντικές ανάγκες και εντάσσονταν σε έναν τέτοιο σχεδιασμό, καμία διασφάλιση δεν υπάρχει ότι θα είναι διαθέσιμα και θα μπορούν να χρησιμοποιηθούν την κρίσιμη ώρα για τις ανάγκες της εθνικής άμυνας. Ολοι γνωρίζουν και κανείς δεν αμφισβητεί ότι τα μαχητικά αεροσκάφη, για να είναι αξιόμαχα απαιτούν διαρκή υποστήριξη σε ανταλλακτικά από το εργοστάσιο της χώρας κατασκευής τους. Εξάλλου, ένας από τους λόγους για τη μη επιλογή των ρωσικών μαχητικών που προβλήθηκε είναι ο ισχυρισμός ότι δε διασφαλίζεται η μελλοντική υποστήριξη από τα ρωσικά εργοστάσια. Ποιος, όμως, μπορεί να ισχυριστεί ότι οι Αμερικανοί σε περίπτωση ελληνοτουρκικής σύγκρουσης θα πρόσφεραν ανταλλακτικά για τα μαχητικά που έχουν πουλήσει στην Ελληνική Πολεμική Αεροπορία.

Αλλά οι Αμερικανοί διεκδικούν να έχουν λόγο και για τον τόπο της εγκατάστασης των οπλικών συστημάτων που μας πουλάνε και να μη στρέφονται αυτά προς την τουρκική πλευρά. Για παράδειγμα, θέτουν ζήτημα για τους ακριβοπληρωμένους πυραύλους εδάφους - εδάφους "ATACMS", βεληνεκούς 160 χιλιομέτρων, που έχει αποκτήσει η Ελλάδα, όπως θέτουν όρους και για την εγκατάσταση των αντιαεροπορικών "Πάτριοτ" που σύντομα θα έρθουν στην Ελλάδα.

Διευρύνεται ο φαύλος κύκλος

Από την άλλη υπάρχουν και πολιτικές - διπλωματικές όπως και οικονομικές παρενέργειες της εμπλοκής και της παγίδευσης της χώρας στην κούρσα των εξοπλισμών. Ο φαύλος κύκλος της εξάρτησης διευρύνεται. Αυτοί που τροφοδοτούν την ένταση στις ελληνοτουρκικές σχέσεις στρώνουν και το χαλί για το κυνήγι των εξοπλισμών και ο χορός καλά κρατεί προς δικό τους όφελος. Η Ελλάδα και η Τουρκία, τα τελευταία χρόνια βρίσκονται σταθερά, σύμφωνα με στοιχεία ινστιτούτων στρατηγικών μελετών, στις τρεις πρώτες θέσεις, ανάμεσα σε όλες τις χώρες του κόσμου, στη λίστα των εισαγωγών όπλων. Παρ' όλα αυτά, η κούρσα συνεχίζεται. Και τι εξασφαλίστηκε στον τομέα της υπεράσπισης των ελληνικών συμφερόντων; Μια διαρκής διολίσθηση θέσεων στο Αιγαίο και στα ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα. Ομως ο ανταγωνισμός στους εξοπλισμούς δεν έχει όρια. Κάποιοι θέτουν, έμμεσα, ακόμα και ζήτημα ανταγωνισμού με την Τουρκία στο επίπεδο της πυρηνικής ενέργειας, με αφορμή τα σχέδια για τη δημιουργία στην Τουρκία εργοστασίου πυρηνικής ενέργειας, που θα της παρέχει τη δυνατότητα κατασκευής πυρηνικών όπλων.

Η επιλογή των συγκεκριμένων εξοπλισμών αποτελεί στρατηγική επιλογή και αποτελεί μέρος των προϋποθέσεων για ένταξη της Ελλάδας ακόμα πιο ενεργά στο παιχνίδι διεκδίκησης ρόλου στην περιοχή, με συνέπεια την παραπέρα εμπλοκή της στους πολεμοκάπηλους τυχοδιωκτισμούς των μεγάλων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων. Οι Ενοπλες Δυνάμεις, σύμφωνα εξάλλου και με επίσημες δηλώσεις κυβερνητικών παραγόντων, είναι το εισιτήριο της Ελλάδας, της ελληνικής άρχουσας τάξης, στη λεηλασία των Βαλκανίων και με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Μην ξεχνάμε ότι ήδη ελληνικά στρατιωτικά τμήματα, που τελούν υπό τις διαταγές του ΝΑΤΟ, βρίσκονται στη Βοσνία, την Αλβανία και το Κοσσυφοπέδιο.Μάλιστα, ο Αμερικανός πρέσβης στην Αθήνα Ν. Μπερνς επιβεβαιώνει, με τον πιο σαφή τρόπο τον προορισμό αυτών των εξοπλισμών, διαπιστώνοντας ότι η παρουσία των νέων αμερικανικών όπλων στην Ελλάδα "θα διευρύνει τη διμερή και συμμαχική διαλειτουργικότητα",όπως δήλωσε μετά τις ανακοινώσεις του ΚΥΣΕΑ για την επιλογή των πυραύλων "Πάτριοτ" και άλλων αμερικανικών οπλικών συστημάτων. Ο ίδιος χωρίς περιστροφές επιβεβαιώνει ότι με τις αγορές αυτές η Ελλάδα υποθηκεύει το μέλλον της: "Οι Ηνωμένες Πολιτείες πιστεύουν πως η σημερινή απόφαση της ελληνικής κυβέρνησης ανοίγει νέες προοπτικές στον τομέα της αμυντικής μας συνεργασίας, καθώς πλησιάζουμε τον καινούριο αιώνα.Οικοδομώντας την ισχυρή μας συμμαχική σχέση, η προμήθεια των Πάτριοτ και των JPTAS (σ. σ. εκπαιδευτικά αεροσκάφη) θα παρατείνει τη συμμαχική μας συνεργασία για περισσότερο από μία γενιά.Η Ελλάς και οι Ηνωμένες Πολιτείες θα έχουν τη δυνατότητα για ισχυρότερες εμπορικές και επιχειρηματικές σχέσεις".

Συμπερασματικά, το όλο πλέγμα της εξάρτησης απενεργοποιεί και ακυρώνει στην πράξη την οποιαδήποτε προσπάθεια ενίσχυσης της αμυντικής ικανότητας της Ελλάδας. Οι εξοπλισμοί όχι μόνο δεν ενισχύουν την εθνική άμυνα, αλλά ενισχύουν την εξάρτηση και τις δυνάμεις που τροφοδοτούν έναν φαύλο κύκλο χωρίς τελειωμό.


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ