Στο όνομα της "ανταγωνιστικότητας του ελληνικού πλοίου" οι Ελληνες ναυτεργάτες είδαν σε διάστημα λιγότερο των δύο χρόνων, 1997 με αρχές 1999, να μειώνονται οι θέσεις εργασίας τους κατά 8.000 από τα ελληνικά καράβια. Το ίδιο χρονικό διάστημα άνεργοι ναυτεργάτες πέρασαν και εξακολουθούν να περνούν τη δοκιμασία των συσσιτίων που διοργανώνουν εκκλησίες και των κουπονιών που διαθέτει η Εστία Ναυτικών για να εξοικονομήσουν ένα πιάτο φαϊ. Τα στοιχεία του Ναυτικού Απομαχικού Ταμείου είναι δραματικά. Ο προϋπολογισμός του ΝΑΤ για το 1997 έκανε λόγο για 33 χιλιάδες ελληνικές θέσεις εργασίας στον ελληνόκτητο στόλο. Το καλοκαίρι του 1997 η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ μέσω του υπουργού Εμπορικής Ναυτιλίας Σταύρου Σουμάκη και στο όνομα της "ανταγωνιστικότητας", αποφάσισε τη μείωση των Ελλήνων ναυτεργατών από τις οργανικές συνθέσεις των ποντοπόρων πλοίων στην καλύτερη περίπτωση κατά 50%. Ετσι ο προϋπολογισμός του Ταμείου για το 1999 αναφέρει μόλις 25 χιλιάδες θέσεις εργασίας Ελλήνων ναυτεργατών!

Και ενώ Ελληνες ναυτεργάτες δίνουν μάχη στις ουρές των συσσιτίων για ένα κομμάτι ψωμί, οι Ελληνες εφοπλιστές την ίδια χρονική περίοδο αύξησαν ακόμα περισσότερο τα αστρονομικά υπερκέρδη τους. Σύμφωνα με την ετήσια έκθεση της Ενωσης Ελλήνων Εφοπλιστών 1998 - 1999 "παρά την καθίζηση της παγκόσμιας ναυλαγοράς - κυρίως αποτέλεσμα της χρηματοπιστωτικής κρίσης της Ασίας και Ρωσίας - η ελληνόκτητη ναυτιλία παραμένει επικεφαλής της παγκόσμιας κατάταξης με περισσότερα από 4.000 πλοία"!

Τα στοιχεία της Ενωσης Ελλήνων Εφοπλιστών αναφέρουν ότι ο στόλος των Ελλήνων εφοπλιστών αποτελεί το 43,40% του στόλου της Ευρωπαϊκής Ενωσης! Επιπλέον, σύμφωνα με τα στοιχεία που έδωσε στη δημοσιότητα η Ελληνική Επιτροπή Ναυτιλιακής Συνεργασίας του Λονδίνου ΚΟΜΙΤΙ τον περασμένο Μάρτη 1999, σε παγκόσμιο επίπεδο ο ελληνόκτητος στόλος αντιπροσωπεύει το 16,3% της χωρητικότητας έναντι του 15,82% που αντιπροσώπευε την περίοδο Μάρτη 1997 με Μάρτη 1998! Σε αυτό το σημείο πρέπει να προσθέσουμε ορισμένα στοιχεία που επεξεργάστηκε η Πανελλήνια Ενωση Μηχανικών Εμπορικού Ναυτικού και αφορούν το περσινό διάστημα 1997 με 1998. "Οι εφοπλιστές - ανέφερε η ΠΕΜΕΝ - διαχειρίζονται το μεγαλύτερο εμπορικό στόλο του κόσμου, που αντιπροσωπεύει επενδυμένη αξία 12 τρισεκατομμυρίων δραχμών και που καλύπτει τις ανάγκες του παγκόσμιου μεταφορικού έργου σε ποσοστό 15,38%. Πρόκειται για μια επίδοση χωρίς ιστορικό προηγούμενο"! Εύκολα μπορεί να υποθέσει κανείς κατά πόσο αυξήθηκε η επενδυμένη αξία το διάστημα 1998 - 1999 οπότε και ο εμπορικός στόλος που διαχειρίζονται οι Ελληνες εφοπλιστές καλύπτει τις ανάγκες του παγκόσμιου μεταφορικού έργου κατά 16,3%!

Ο ελληνόκτητος εμπορικός στόλος, από το Μάρτη του 1988 ως τον Φλεβάρη του 1999 αυξήθηκε κατά 937 πλοία! Δηλαδή, το Μάρτη του 1988 τα ελληνόκτητα πλοία ήταν 2.487, ενώ το Φλεβάρη του 1999 σύμφωνα με τα στοιχεία του ΚΟΜΙΤΙ έφτασαν τα 3.424,ενώ τον ίδιο μήνα βρίσκονταν υπό κατασκευή 118 πλοία! Να σημειωθεί ότι η Ενωση Ελλήνων Εφοπλιστών στην έκθεσή της, όπως αναφέρθηκε, παραπάνω μιλάει για πάνω από 4.000 ελληνόκτητα πλοία. Από την πλευρά του ναυτεργατικού δυναμικού, από το 1986 μέχρι και τις αρχές του 1999 οι Ελληνες ναυτεργάτες έχασαν περίπου 40 χιλιάδες θέσεις εργασίας!

Από τα στοιχεία του ΚΟΜΙΤΙ προκύπτει ότι οι Ελληνες εφοπλιστές έχουν υψώσει στον στόλο τους 35 διαφορετικές σημαίες. Η ελληνική σημαία είναι αναρτημένη μόλις στο 26% του στόλου των Ελλήνων εφοπλιστών. Ετσι από τα 3.424 ελληνόκτητα πλοία που αναφέρουν τα στοιχεία του ΚΟΜΙΤΙ, τα 2.513 φέρουν πανί ευκαιρίας!

Ειδικότερα, από τα πλοία των Ελλήνων εφοπλιστών τα 911 φέρουν την ελληνική σημαία. Από τα πανιά ευκαιρίας οι Ελληνες εφοπλιστές δείχνουν προτίμηση στη σημαία Κύπρου, την οποία έχουν υψώσει σε 748 πλοία τους. Δεύτερη στην προτίμησή τους έρχεται η σημαία Παναμά, η οποία είναι αναρτημένη σε 552 ελληνόκτητα πλοία. Τρίτη έρχεται η σημαία Μάλτας, η οποία είναι υψωμένη σε 547 ελληνόκτητα πλοία. Ακολουθούν η σημαία Λιβερίας, η οποία είναι αναρτημένη σε 186 ελληνόκτητα πλοία και η σημαία Μπαχάμες που είναι υψωμένη σε 182 ελληνόκτητα πλοία. Ενώ στα υπόλοιπα 298 ανεμίζουν διάφορα πανιά ευκαιρίας. Το στοιχείο αυτό αποδεικνύει ότι όταν οι Ελληνες εφοπλιστές μιλάνε για την ανταγωνιστικότητα της ελληνικής σημαίας, στην πραγματικότητα μιλάνε για την άλλη τους τσέπη, δηλαδή η μία τους τσέπη ανταγωνίζεται την άλλη.

Οσο αυξάνεται ο ελληνόκτητος εμπορικός στόλος τόσο αυξάνεται και ο μέσος όρος ηλικίας του. Σύμφωνα με τα στοιχεία του ΚΟΜΙΤΙ, ο μέσος όρος ηλικίας του ελληνόκτητου εμπορικού στόλου αυξήθηκε "ελαφρά" το 1999 φτάνοντας τα 20,3 χρόνια έναντι των 20,2 χρόνων που ήταν το 1998. Ο μεγάλος μέσος όρος ηλικίας του ελληνόκτητου στόλου φανερώνει την αδυναμία των Ελλήνων εφοπλιστών στην αγορά μεταχειρισμένων πλοίων. Ενδεικτικό είναι το στοιχείο που δημοσιεύτηκε στις 25 Μάρτη 1999 στις οικονομικές σελίδες της εφημερίδας ΒΗΜΑ.Στο δημοσίευμα αναφερόταν: "Το ποσό των 36,5 εκατομμυρίων δολαρίων επένδυσαν στη διάρκεια της περασμένης βδομάδας οι Ελληνες εφοπλιστές στην αγορά μεταχειρισμένων πλοίων για την απόκτηση δέκα μονάδων, στην πλειοψηφία τους πλοία μεταφοράς χύδην φορτίου".

Επιπλέον, ο πρόεδρος της Ενωσης Ελλήνων Εφοπλιστών Γιάννης Λύρας, μιλώντας στο συνέδριο που έγινε στις 17 Μάρτη 1999 στην Αυστραλία με θέμα: "Η Ναυτιλία στη νέα χιλιετία - πρωτοβουλίες και προκλήσεις", το οποίο διοργάνωσαν η Ενωση Ναυτικού Δικαίου της Αυστραλίας και της Νέας Ζηλανδίας, ανέφερε: "Το νέο πλοίο παραδίδεται σήμερα με εγγύηση 12 μηνών από τους κατασκευαστές του. Η εμπειρία όμως έχει αποδείξει ότι ένα πλοίο είναι εμπορικώς συμφέρον όταν υπόσχεται διάρκεια ζωής τουλάχιστον μιας 25ετίας με σωστή συντήρηση"...