Το 1830 στη Γαλλία, η κατάσταση είναι και πάλι εκρηκτική. Η πολιτική της κυβέρνησης της παλινόρθωσης οδήγησε σε οικονομική εξαθλίωση τα λαϊκά στρώματα. Στην οικονομική κρίση προστίθεται και η πολιτική. Ο βασιλιάς Κάρολος Ι΄ με την κυβέρνησή του επιχειρεί να αναστηλώσει τα προνόμια της φεουδαρχίας και των αριστοκρατών. Οι κινήσεις του συναντούν την έντονη αντίδραση της ανερχόμενης αστικής τάξης. Στις εκλογές του Ιούνη 1830 καταψηφίζονται οι μοναρχικοί. Στις 25 Ιούλη ο βασιλιάς υπογράφει διάταγμα με το οποίο διαλύεται η Βουλή, μειώνεται ο αριθμός των βουλευτών και περιορίζεται το δικαίωμα ψήφου. Ουσιαστικά δικαίωμα ψήφου έχουν οι μεγαλοκτηματίες και όσοι κατάγονται από οίκους ευγενών. Απαγορεύεται επίσης η έκδοση εφημερίδων χωρίς την άδεια των αρχών.

Η δημοσίευση του διατάγματος προκαλεί στο Παρίσι θύελλα αγανάκτησης. Στις 26 Ιούλη το βράδυ στους παρισινούς δρόμους ο λαός συγκρούεται με την αστυνομία. Στις 27 Ιούλη 1830 οι διαδηλώσεις στους δρόμους καταλήγουν σε ένοπλη εξέγερση με το σύνθημα να προστατευτεί ο Καταστατικός Χάρτης και να αντικατασταθεί η κυβέρνηση. Το Παρίσι γεμίζει οδοφράγματα. Τα περισσότερα από αυτά στήνονται στο προάστιο Σεντ Αντουάν και σε άλλες εργατικές συνοικίες. Ετσι άρχισε η Ιουλιανή Επανάσταση.

Η κυριότερη κινητήρια δύναμή της ήταν οι εργάτες και οι μικροβιοτέχνες. Αγκάλιασε όμως και άλλα στρώματα όπως η προοδευτική διανόηση και οι φοιτητές. Ξεχωριστό ρόλο στην ηγεσία του ένοπλου αγώνα έπαιξαν οι καρμπονάροι, τα στελέχη της «Πατριωτικής Εταιρίας» και τα μέλη άλλων επαναστατικών εταιριών.

Στις 29 Ιούλη ο ξεσηκωμένος λαός κυρίευσε μετά από μάχη τα ανάκτορα του Κεραμεικού, όπου υψώθηκε η τρίχρωμη σημαία, το σύμβολο της επανάστασης του 1789. Ο βασιλιάς αναγκάστηκε να παραιτηθεί υπέρ του εγγονού του.

Τη νίκη του ξεσηκωμένου λαού έσπευσαν να εκμεταλλευτούν οι παράγοντες της αστικής αντιπολίτευσης. Οι πολιτικές συνέπειες της ιουλιανής επανάστασης ήταν περιορισμένες. Αποφασιστικό ρόλο στην επανάσταση έπαιξε ο ένοπλος αγώνας των λαϊκών μαζών, αλλά παρόλη αυτή τη δραστηριότητά τους οι μάζες δεν κατόρθωσαν να κατακτήσουν δημοκρατικές ελευθερίες και να επιβάλουν δημοκρατικό σύστημα.

Η προοδευτική σημασία της ιουλιανής επανάστασης συνοψίζεται στο ότι γκρέμισε την πολιτική κυριαρχία της αριστοκρατίας των ευγενών και σταμάτησε τις προσπάθειες που γίνονταν για να αποκατασταθούν, με τη μια ή την άλλη μορφή, οι φεουδαρχικοί, απολυταρχικοί θεσμοί. Η εξουσία πέρασε τώρα οριστικά από τους ευγενείς στην αστική τάξη, αν και όχι σε όλη την αστική τάξη, αλλά μόνο σε ένα στρώμα της - στη χρηματιστική αριστοκρατία. Ετσι στη Γαλλία εγκαθιδρύθηκε αστική μοναρχία.