Κυριακή 31 Γενάρη 1999
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 8
ΚΟΙΝΩΝΙΑ
Οταν η αδιαλλαξία μασκαρεύεται σε διάλογο

Από την αρχή της σχολικής χρονιάς και με την έναρξη των μαθητικών κινητοποιήσεων, η κυβέρνηση απαντούσε: Οι νόμοι θα εφαρμοστούν. Διάλογο κάνουμε μόνο για μέτρα εφαρμογής τους. Από τότε κύλησε πολύ νερό στο αυλάκι. Εδώ και μήνες, η "εκπαιδευτική μεταρρύθμιση" εφαρμόζεται σε κλειστά σχολειά. Ο μεγαλειώδης αγώνας των μαθητών έχει φέρει το πρόβλημα της Παιδείας στο επίκεντρο της κοινωνικής και πολιτικής αντιπαράθεσης, κι η αντιεκπαιδευτική μεταρρύθμιση αμφισβητείται πια ευρύτερα στην κοινωνία, όπως δείχνουν όχι μόνο τα γκάλοπ αλλά και η ενεργητική εμπλοκή και συμμετοχή στους αγώνες των εργατικών σωματείων, των επιστημονικών και πολιτιστικών ενώσεων, παραγόντων και φορέων του λαϊκού κινήματος. Και η κυβέρνηση; Κατηγορεί τους πάντες ως αδιάλλακτους κι αυτοπροβάλλεται διαλλακτική, γιατί κάνει διάλογο για την εφαρμογή των νόμων. Ο,τι δηλαδή έλεγε και πριν. Να ο ορισμός της αδιαλλαξίας.

Εξαγγέλλει η κυβέρνηση μέτρα εφαρμογής των αντιεκπαιδευτικών νόμων και τα παρουσιάζει σαν υποχωρήσεις: πόσο θα μετράει αυτό, πόσο θα μετράει εκείνο, πόσες "ευκαιρίες" εξετάσεων ο ένας, πόσες ο άλλος κλπ. Απέναντι σε ποιους υποχωρούν; Ποιος τους τα ζήτησε αυτά που εξαγγέλλουν, αυτά που οι ίδιοι έντεχνα διοχετεύουν από πριν στα ΜΜΕ; Οι μαθητές πάντως δε ζήτησαν μέτρα εφαρμογής των νόμων 2525/97 και 2640/98 αλλά την κατάργησή τους. Γιατί αμφισβητούν τη γενική τους κατεύθυνση και τον ουσιαστικό σκοπό τους: την ασφυκτική πρόσδεση του λυκείου στο σύστημα εισαγωγής στα ΑΕΙ - ΤΕΙ, την ταύτιση των προαγωγικών και απολυτηρίων εξετάσεων του λυκείου με τις εισαγωγικές στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, την οικοδόμηση ενός ακόμη πιο ελιτίστικου λυκείου για όσους προσανατολίζονται για την τριτοβάθμια εκπαίδευση, την έξωση των υπολοίπων από το λύκειο, την πρόωρη εγκατάλειψη της εκπαίδευσης. Ζητούν ένα άλλο σχολείο για όλους, ένα σχολείο άλλης ποιότητας: προσανατολισμένο στη γενική μόρφωση, στη σφαιρική διαμόρφωση της προσωπικότητας του νέου ανθρώπου. Γι' αυτό διεκδικούν την κατάργηση των πανελλαδικών εξετάσεων της Β' και Γ' Λυκείου, την κατάργηση των ΤΕΕ.

Οταν λοιπόν υπάρχει γενική και ουσιαστική αμφισβήτηση της "εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης", όταν υπάρχει αντίθεση στον πυρήνα των νόμων της, ειλικρινής διάλογος θα ξεκινούσε με αναστολή των νόμων και τοποθέτηση πάνω στα αιτήματα των μαθητών, που σήμερα κάνει πως δεν τα βλέπει. Η κυβέρνηση όμως επιμένει στην εφαρμογή των νόμων. Οπότε διάλογος μπορεί να γίνει με όσους συμφωνούν μαζί της. Γι' αυτό και η ίδια διαλέγει κι είναι πολύ επιλεκτική ως προς τους συνομιλητές της. "Γιάννης κερνά και Γιάννης πίνει". Ενα είναι μόνο το νόημα τέτοιου διαλόγου: να καλύψει την κυβερνητική αδιαλλαξία, να απομονώσει το μαθητικό κίνημα, να το συντρίψει. Αν θέλει να τη χαίρεται η κυβέρνηση την αδιαλλαξία της, όμως πολύ δύσκολα θα την κρύψει. Δική της επιλογή, να υπηρετεί άλλα συμφέροντα και να παίρνει αντίθετα μέτρα από αυτά που διαδηλώνουν εκατοντάδες χιλιάδες μαθητές, από αυτά που υπαγορεύουν τα συμφέροντα του λαού μας. Αλλά κι οι νέοι άνθρωποι κι οι εργαζόμενοι της χώρας μας βγάζουν κι αυτοί συμπεράσματα και για την κυβέρνηση και για την πολιτική της και για τα συμφέροντα που υπερασπίζεται με τόσο φανατισμό. Και κάνουν τις επιλογές τους, χαράζουν το δικό τους δρόμο. Ας μην είναι, λοιπόν, τόσο σίγουροι οι κυβερνώντες ότι η πολιτική τους θα περάσει με την αδιαλλαξία τους. Γιατί η αδιαλλαξία είναι δίκοπο μαχαίρι κι αυτό το μαχαίρι κρατά σφιχτά στα χέρια της η κυβέρνηση.

Ν. Ρ.


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ