Οι κλάδοι ένδυσης έχουν δεχτεί ισχυρό χτύπημα από την ακολουθούμενη πολιτική της κυβέρνησης, η οποία υλοποιώντας τις - υπαγορευμένες από το κεφάλαιο - επιταγές της Ευρωπαϊκής Ενωσης, διαλύει τον πρωτογενή και δευτερογενή τομέα της οικονομίας μας και μετατρέπει τη χώρα σε χώρα παροχής υπηρεσιών. Στους κλάδους ένδυσης θα μπορούσε η κυβέρνηση να εκμεταλλευτεί την πρώτη ύλη που είναι εξαιρετικής ποιότητας, βαμβάκι, δέρμα κ. ά. Δεν το κάνει όμως.
Στα πλαίσια αυτής της πολιτικής, της εναρμονισμένης με τις απαιτήσεις του κεφαλαίου, η κυβέρνηση ψηφίζει αντεργατικούς νόμους, επικαλούμενη μεταξύ άλλων και τη δήθεν αντιμετώπιση της ανεργίας, που η ίδια με την πολιτική της συντηρεί και αυξάνει.
Στις παραμεθόριες και φθίνουσες περιοχές τα προβλήματα παίρνουν ακόμα μεγαλύτερες διαστάσεις. Η κυβέρνηση - παρότι εμείς έχουμε κάνει προτάσεις για πραγματική στήριξη του κλάδου - εξακολουθεί να επιδοτεί επιχειρηματίες με δεκάδες δισεκατομμύρια, δήθεν για την ανάπτυξη παραμεθόριων περιοχών, κάτι που τελικά δε γίνεται. Οι βιομήχανοι καρπώνονται χρήματα του ελληνικού λαού, χωρίς να δημιουργούν ούτε μία θέση εργασίας, παίρνουν στην ουσία τσάμπα λεφτά. Δεν τηρούν καμία υποχρέωσή τους, χωρίς καμία συνέπεια σε βάρος τους. Η Βόρεια Ελλάδα έχει μετατραπεί σε προθάλαμο για τη μεταφορά σε γειτονικές χώρες πολλών βιομηχανιών, αφού προηγηθεί η χρηματοδότησή τους και στο όνομα του φτηνότερου εργατικού κόστους και του ανταγωνισμού.
Και θα έρθει μετά η κυβέρνηση, που ευνοεί αυτό το όργιο ασυδοσίας, να εφαρμόσει τα Τοπικά Σύμφωνα Απασχόλησης, να αφαιρέσει δηλαδή όσα δικαιώματα δεν έχει αφαιρέσει με τα αντεργατικά της νομοθετήματα.
Και ο κλοιός σφίγγει περισσότερο γύρω από τους εργαζόμενους. Από τη μια η τεράστια ανεργία, από την άλλη η παντελής έλλειψη εκείνων των μηχανισμών που υποτίθεται ότι ελέγχουν και προστατεύουν τα εργασιακά δικαιώματα, τους αναγκάζει να υπομένουν τα πάνδεινα. Τεράστιες ευθύνες έχουν και οι ηγεσίες στις ανώτερες συνδικαλιστικές οργανώσεις και στα κατά τόπους Εργατικά Κέντρα. Με τη στάση υποταγής και ενσωμάτωσης που τηρούν, έχουν καθηλώσει το συνδικαλιστικό κίνημα και σε καμία περίπτωση δεν παίζουν το ρόλο τους, ρόλο υπεράσπισης των συμφερόντων των εργατών.
Είδαμε το ρόλο του Εργατικού Κέντρου Αλεξανδρούπολης στην υπόθεση των απολύσεων στο "ΟΤΤΟ". Κάλεσε σε σύσκεψη τον δεσπότη, τον δικαστή, την Αστυνομική αρχή, για να βρουν λύση! Και τι πρότειναν όλοι αυτοί; Να πρυτανεύσει ...η λογική, να συμβιβαστούν οι εργαζόμενοι με λιγότερες απολύσεις, να σκύψουν το κεφάλι στην ασυδοσία της εργοδοσίας. Στο ίδιο μήκος κύματος και ο νομάρχης και τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, που ούτε λίγο ούτε πολύ είπαν στους εργάτες "ανεβείτε στην ταράτσα, απειλείστε ότι θα πέσετε, για να σας κάνουμε είδηση"!
Παρά αυτή την κατάσταση, οι εργαζόμενοι αντιδρούν. Δε φτάνει όμως αυτό,σήμερα είναι περισσότερο αναγκαίο από ποτέ να βγάλουν οι εργαζόμενοι τα συμπεράσματά τους, να κατανοήσουν ότι οι συσχετισμοί σε συνδικαλιστικό και πολιτικό επίπεδο δεν είναι υπέρ τους. Να καταλάβουν ότι απαιτείται ρήξη και ανατροπή αυτής της πολιτικής, με εναλλακτικές προτάσεις δεν πρόκειται να αλλάξει τίποτα για την εργατική τάξη. Είναι σήμερα περισσότερο από ποτέ αναγκαίο να συγκροτήσουν το δικό τους μέτωπο πάλης, από κοινού με τα άλλα λαϊκά στρώματα. Οι εργάτες του "ΟΤΤΟ", για παράδειγμα, πρέπει να στηρίξουν τα αιτήματα των αγροτών, όπως έκαναν οι αγρότες που στάθηκαν δίπλα τους, πρέπει να καταλάβουν ότι η στήριξη της πρώτης ύλης, του βαμβακιού, είναι και δική τους υπόθεση. Χωρίς την πρώτη ύλη, δε θα υπάρξει δουλιά γι' αυτούς, χωρίς το εργοστάσιο, δε θα πουλήσουν οι βαμβακοπαραγωγοί. Είναι ανάγκη λοιπόν η συγκρότηση αυτού του μετώπου για την εφαρμογή μιας άλλης φιλολαϊκής πολιτικής, στα πλαίσια της οποίας θα μιλάμε για κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο.
* Ο Θύμιος Ευθυμίου είναι πρόεδρος της Ομοσπονδίας των Κλάδων Ενδυσης
Feeds
Επιδοτούμενες απολύσεις!
