Κυριακή 24 Γενάρη 1999
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 8
Πληθωρισμός, επιτόκια και... βαρβαρότητα

Ο δείκτης του πληθωρισμού, λένε οι καπιταλιστές, σχετίζεται με τις τιμές των εμπορευμάτων. Μείωση του πληθωρισμού σημαίνει για τους καπιταλιστές μείωση ή συγκράτηση των τιμών, τις οποίες επηρεάζουν, όπως λένε οι μισθοί. Επομένως πρέπει να δίνονται αυξήσεις μικρότερες από τον πληθωρισμό. Ελπίζουν έτσι να μειωθεί η ζήτηση στην αγορά, άρα θα συγκρατηθούν ή και θα μειωθούν οι τιμές. Λένε μάλιστα ότι έτσι ο ονομαστικός μισθός θα προσεγγίζει τον πραγματικό. Βεβαίως όλα αυτά είναι ένας φαύλος κύκλος, που τον υποστηρίζουν οι επιχειρηματίες με ένα μόνο σκοπό. Τη μείωση των μισθών, για να μεγαλώνουν τα κέρδη τους. Οι τιμές όμως των εμπορευμάτων επηρεάζονται βασικά από τα κέρδη και καθόλου από τους μισθούς. Ο μισθός της εργασίας έχει άμεση σχέση με τις ανάγκες αναπαραγωγής της εργατικής δύναμης. Απ' αυτό καθορίζεται. Οσο πιο μεγάλες είναι οι αναπαραγωγικές ανάγκες για την εργατική δύναμη, για την αναπαραγωγή της ικανότητας του εργάτη να δουλεύει, τόσο μεγαλώνει και η αξία, άρα και η τιμή της εργατικής δύναμης, άρα και ο μισθός. Αρα είναι μύθος ότι οι μισθοί αυξάνουν τις τιμές. Γιατί όμως επιμένουν γενικά στη μείωση των τιμών; Μα για να γίνονται πιο ανταγωνιστικά τα προϊόντα στην παγκόσμια αγορά. Η μείωση όμως των τιμών χωρίς μείωση των κερδών, αλλά αύξησή τους, (αυτό επιδιώκουν οι καπιταλιστές), οδηγεί στη μείωση της τιμής της εργατικής δύναμης. Ετσι λοιπόν αποφασίζεται η εφαρμογή πολιτικής σκληρής λιτότητας σε βάρος της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων, που με τη σειρά της σημαίνει μείωση της αγοραστικής δύναμης των εργαζομένων. Βεβαίως, η πτώση των μισθών είναι μεγαλύτερη από την πτώση των τιμών. Γιατί, εκτός από την πολιτική λιτότητας, οι επιχειρηματίες απαιτούν ευελιξία στη χρήση της εργατικής δύναμης, (γι' αυτό καταργούν τον σταθερό ημερήσιο εργάσιμο χρόνο, κατάργηση της κοινωνικής ασφάλισης), πράγμα που οδηγεί σε πτώση της τιμής της, άρα και στην πτώση των μισθών, γιατί αυτός ο παράγοντας είναι που επιδρά στην αύξηση των κερδών τους. Με την κατάργηση στη σταθερότητα του ημερήσιου εργάσιμου χρόνου, (8ωρο-7ωρο), και την ευελιξία στην απασχόληση έχουμε μεγιστοποίηση του βαθμού εκμετάλλευσης μέχρι βαρβαρότητας. Σ' αυτό αποσκοπεί επίσης η ιδιωτικοποίηση των άλλων κοινωνικών τομέων. Γιατί η δημόσια δωρεάν παιδεία, η δημόσια υγεία, η υγιεινή και ασφάλεια στους τόπους δουλιάς, η παροχή προνοιακών υπηρεσιών, όπως και η ψυχαγωγία, ο αθλητισμός, το περιβάλλον, που θα 'πρεπε επίσης να αποτελούν υποχρεώσεις του κράτους κλπ., αποτελούν μαζί με το μεροκάματο την τιμή της εργατικής δύναμης, και η παροχή τους έχει άμεση σχέση με την αναπαραγωγή της και τις συνθήκες που συντελείται. Με τη μεταφορά των εξόδων για την εξασφάλισή τους από το κράτος στην ίδια την εργατική τάξη, έχουμε επίσης πτώση της τιμής που αυτή πουλά την εργατική της δύναμη.

Το δέλεαρ των επιτοκίων

Το "κριτήριο" της μείωσης των επιτοκίων, αποφασίστηκε γιατί σημαίνει φτηνό χρηματικό κεφάλαιο για τις επιχειρηματικές επενδύσεις, ένας παράγοντας στον οποίο στηρίζουν οι κυβερνήσεις των κρατών - μελών της ΕΕ, μαζί και η ελληνική, τις ελπίδες για αντιμετώπιση της ανεργίας. Βεβαίως, για να συγκαλύψουν το γεγονός ότι μ' αυτή τη διαδικασία ωφελείται συνολικά το κεφάλαιο, μιλούν για φτηνά στεγαστικά δάνεια, τη στιγμή που οι εργαζόμενοι δεν έχουν καν τη δυνατότητα να χτίσουν ή να αγοράσουν στέγη, (δε φτάνει το εισόδημα να ανταποκριθεί στο κόστος της, και στις ανάγκες του δανείου), αποσιωπούν ότι χαμένες είναι οι λαϊκές αποταμιεύσεις, αλλά και το γεγονός ότι οι επενδύσεις δε σημαίνουν μείωση της ανεργίας, αφού κυρίως γίνονται σε ανάπτυξη των μέσων παραγωγής για αύξηση της παραγωγικότητας που με τη σειρά του σημαίνει λιγότερες θέσεις εργασίας. Αυτό απαιτεί ο μονοπωλιακός ανταγωνισμός, σ' αυτό οδηγεί. Γεγονός που όχι μόνο δεν αντιμετωπίζει την ανεργία, αλλά την αυξάνει. Ταυτόχρονα η μείωση των επιτοκίων δεν ωφελεί ούτε τους φτωχούς και μεσαίους αγρότες, ούτε τα μικρομεσαία στρώματα της πόλης. Το εισόδημα των αγροτών συνεχώς θα συρρικνώνεται λόγω μείωσης των τιμών των αγροτικών προϊόντων, με δεδομένη και τη συρρίκνωση των επιδοτήσεων, επομένως δε θα 'χουν τη δυνατότητα να αντεπεξέλθουν στα δυσβάσταχτα τραπεζικά χρέη, σε αντίθεση με τους καπιταλιστές αγρότες, οι οποίοι θα ωφελούνται όπως και οι υπόλοιποι επιχειρηματίες από τα φτηνά επιτόκια, για να μεγαλώνουν το κεφάλαιο και τη δράση του στην αγροτική οικονομία σε βάρος των μικρομεσαίων αγροτών. Το ίδιο ισχύει και για τα μεσαία στρώματα της πόλης με δεδομένη και τη συρρίκνωση του εργατικού εισοδήματος, στο οποίο κυρίως στηρίζονται. Ετσι μέρος των μεσαίων στρωμάτων θα απαλλοτριώνεται βίαια και θα προλεταριοποιείται.


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ