Αντίθετα προς τις κοινωνικές θύελλες που σπέρνει η κυβερνητική πολιτική, οι Αλκυονίδες Μέρες ήρθαν πρώιμα, φέτος το Γενάρη. Για να φωτίσουν λίγο, το θολό τοπίο, μέσα στο καταχείμωνο.

Αυτές τις μέρες, που συνήθως πέφτουν κατά τα τέλη του μήνα, που, όπως έγραψε ο Αιλιανός: "Κυούσης δε αλκυόνος, ίστανται τα πελάγη, ειρήνην δε και φιλίαν άγουσιν άνεμοι". Και ο Λουκιανός πρόσθετε: "Αίθρια μεν τα άνωθεν, ακύμαντον δε και γαλήνιον άπαν το πέλαγος, όμοιον ως ειπείν, κατόπτρου". Σε σύγχρονη γλώσσα, αυτές τις μέρες σταματούσαν οι άνεμοι, γαλήνευαν τα πελάγη και όλα αυτά δημιουργούσαν ατμόσφαιρα ειρήνης και φιλίας. Καλός ο συμβολισμός και στην εποχή μας, όπου απέναντι στη βαρβαρότητα της νέας τάξης- αταξίας, αναζητείται όχι μόνον ο συμβολισμός, αλλά και η ουσία και το περιεχόμενο της ζωής και της ειρήνης.

Κατά την επιστημονική ερμηνεία, οι Αλκυονίδες Μέρες ηρεμίας και "θάλπους", οφείλονται στις συνθήκες βαρομετρικών πιέσεων, που διαμορφώνονται, σύμφωνα με τις σχετικές παρατηρήσεις, κατά το τέλος του πρώτου μήνα του χρόνου. Εκείνο όμως που παρατηρείται, επίσης, είναι διακυμάνσεις κατά την εμφάνιση, τη διάρκεια και τις θερμοκρασιακές μεταβολές, καθώς πολλαπλασιάζονται τα ερωτήματα, αν βρισκόμαστε μπροστά σε μονιμότερες μεταβολές των κλιματολογικών συνθηκών και αν οι μεταβολές αυτές θα έχουν δυσμενείς επιπτώσεις στον πλανήτη μας, σε σύνδεση, πάντοτε με τη φοβερή ρύπανση του εδάφους, του αέρα και των νερών. Μεταβολές, που σχετίζονται και με τις ανεξέλεγκτες και καταστροφικές για τη φυσική ισορροπία ανθρώπινες δραστηριότητες.

Μια ζοφερή πραγματικότητα που έπρεπε, από καιρό, να αντιμετωπιστεί συλλογικά και αποτελεσματικά, σε αντίθεση με την κυνική και καταστροφική αντίσταση των οργανωμένων συμφερόντων.