"Με το νέο προϋπολογισμό, για μια ακόμα φορά, η κυβέρνηση επέδειξε, παρά το ηχηρό μήνυμα των δημοτικών και νομαρχιακών εκλογών, την αδιέξοδη για τον τόπο εμμονή της, να μην αποστεί ούτε κεραίας από τις αντιλαϊκές επιλογές της και να βαδίσει αταλάντευτα προς το στόχο της ΟΝΕ".Με αυτή την επισήμανση ξεκίνησε χτες την ομιλία του για το Γενικό Κρατικό Προϋπολογισμό ο εισηγητής του ΚΚΕ, Νίκος Γκατζής.

Αναφερόμενος στην ουσία του προϋπολογισμού, τόνισε ότι "και αυτός ο κρατικός προϋπολογισμός είναι βαθιά ταξικός. Είναι προϋπολογισμός σκληρότατης μονόπλευρής λιτότητας, έντασης της φτώχειας για τους πολλούς, ενίσχυσης και διεύρυνσης του πλούτου για τους λίγους. Είναι προϋπολογισμός που επιβάλλει φόρους για το λαό, κέρδη για την πλουτοκρατία, κοινωνικά άδικος για τα φτωχά και μεσαία στρώματα, καταστροφικός για την οικονομία και τη χώρα. Και δε θα μπορούσε να είναι διαφορετικά, αφού η κυβέρνηση θεωρεί ότι ο προϋπολογισμός του 1999 είναι ενταγμένος στα αυστηρά πλαίσια που έχουν διαμορφώσει από κοινού η κυβέρνηση με τους ιθύνοντες των Βρυξελλών, με το πρόγραμμα "σύγκλισης" και τα κριτήρια ένταξης στην ΟΝΕ".

Αναφερόμενος στις προφάσεις της κυβέρνησης για το "σφιχτό" χαρακτήρα του προϋπολογισμού, ο Νίκος Γκατζής τόνισε πως "με κάθε ευκαιρία τονίζεται τόσο από το ΠΑΣΟΚ όσο και από τη ΝΔ, και όχι μόνο, πως η ΟΝΕ αποτελεί "εθνικό στόχο". Η ΟΝΕ όμως αποτελεί στόχο του μεγάλου κεφαλαίου της χώρας και των πολυεθνικών της Ευρώπης. Οχι στόχο των εργαζομένων, των φτωχών και μεσαίων λαϊκών στρωμάτων της πόλης και του χωριού, της μεγάλης πλειοψηφίας του λαού μας, που βιώνει στο πετσί του τις αντιλαϊκές συνέπειες του δήθεν "εθνικού στόχου" και που αγωνιστικά σε όλη την επικράτεια ζητά μια άλλη φιλολαϊκή πολιτική. Οι επιδιωκόμενοι στόχοι της κυβέρνησης, στην επίτευξη των ονομαστικών δεικτών της ΟΝΕ, για τη μείωση του πληθωρισμού, τη μείωση του ελλείμματος της γενικής κυβέρνησης και την αποκλιμάκωση του δημόσιου χρέους, θα στηριχτούν και πάλι στη λιτότητα και τη φοροεπιδρομή στα εισοδήματα των εργαζομένων".

Ιδιαίτερα στάθηκε στο χαρακτήρα της ΟΝΕ και στις επιπτώσεις στους εργαζόμενους και στον ελληνικό λαό. Οπως είπε, "τα χρόνια και εκρηκτικά προβλήματα των μισθωτών, των ανέργων, των αγροτών, των μικροεπιχειρήσεων και της νεολαίας, όχι μόνο μπαίνουν στο περιθώριο, αλλά αποτελούν τομείς - στόχους για την εκδήλωση της νέας κυβερνητικής επίθεσης. Και δεν είναι μόνο όσα στερείται και πληρώνει ο ελληνικός λαός, μέσα από το λεγόμενο πρόγραμμα σύγκλισης, που υποβαθμίζει το επίπεδο διαβίωσής του. Η ΟΝΕ, θωρακισμένη με το γερμανικών προδιαγραφών Σύμφωνο Σταθερότητας, θα επιτείνει τη σκληρή πολιτική λιτότητας, χωρίς ημερομηνία λήξης, με παραπέρα ένταση της ανεργίας, της φτώχειας και της εξαθλίωσης για το λαό". Συνέχισε λέγοντας πως, "για να γίνουν πιο ανταγωνιστικές οι ευρωπαϊκές πολυεθνικές, περικόπτονται από τους λαούς δικαιώματα και κατακτήσεις. Ο στόχος της παραγωγικότητας και ανταγωνιστικότητας έχει σκοπό να κάνει πιο στυγνή την εκμετάλλευση, να διατηρήσει τα υπερκέρδη σε υψηλά επίπεδα. Οι κυβερνητικές τοποθετήσεις για βελτίωση του εισοδήματος είναι παραπλανητικές και άσχετες με την πραγματικότητα, αφού ο νέος προϋπολογισμός κάνει τους φτωχούς φτωχότερούς".

Παράλληλα, σχολίασε τις επιμέρους πλευρές του προϋπολογισμού του 1999, κάνοντας λόγο για:

- Εισοδηματική πολιτική, από τις σκληρότερες της μεταπολίτευσης, με αυξήσεις κάτω από τον πληθωρισμό. Θα έχουμε παραπέρα μείωση των πραγματικών εισοδημάτων.

- Πολιτική καθήλωσης και δραστικών περικοπών των κοινωνικών δαπανών, πουοδηγεί σε παραπέρα υποβάθμιση τους ιδιαίτερα ευαίσθητους τομείς της παιδείας, της υγείας, της κοινωνικής πρόνοιας και ασφάλισης, του πολιτισμού και της Αυτοδιοίκησης.

- Σκληρή, άδικη και αντιλαϊκή φορολογική πολιτική, αυξάνοντας παραπέρα τα φορολογικά βάρη των μικρομεσαίων εισοδημάτων, κύρια με τη μη τιμαριθμοποίηση της φορολογικής κλίμακας, με την αύξηση των "αντικειμενικών" κριτηρίων και με την καλύτερη "απόδοση" των μέχρι τώρα φορολογικών ρυθμίσεων.

Τέλος, σχετικά με τον αναπτυξιακό χαρακτήρα που ισχυρίζεται η κυβέρνηση ότι διαθέτει ο φετινός προϋπολογισμός, ο Νίκος Γκατζής επισήμανε ότι "η όποια ανάπτυξη επαγγέλλεται η κυβέρνηση, δε λύνει το μεγάλο και κρίσιμο πρόβλημα της παραγωγικής συρρίκνωσης της χώρας και οδηγεί σε αύξηση της ανεργίας, μια και οι δημόσιες επενδύσεις είναι βασικά προσανατολισμένες σε έργα υποδομής. Η κυβέρνηση προσπαθεί να δημιουργήσει εικόνα ανάπτυξης επικαλούμενη τη μείωση του πληθωρισμού και του ελλείμματος. Προσπαθεί να δημιουργήσει ελπίδες με την είσοδο της χώρας το 2001 στην ΟΝΕ. Κριτήριο όμως της ανάπτυξης δεν μπορεί να είναι η πορεία του πληθωρισμού και του ελλείμματος καθώς και του δημόσιου χρέους, το οποίο παραμένει σε δυσθεώρητα ύψη. Ούτε οι αριθμητικοί στόχοι του Μάαστριχτ, ούτε η αύξηση του ΑΕΠ που επικαλείται η κυβέρνηση (ακόμα και αν δεχτούμε τα νούμερά της ως αληθινά) δείχνουν ανάπτυξη, από την οποία θα ωφεληθεί ο λαός και η χώρα μας και όχι μια χούφτα εργολάβοι, βιομήχανοι, προμηθευτές, επιχειρηματίες και αεριτζήδες".

Κατέληξε λέγοντας ότι "ο Γενικός Κρατικός Προϋπολογισμός του 1999 κινείται στην ίδια αντιλαϊκή κατεύθυνση των προηγούμενων χρόνων, ενισχύει ακόμη πιο πολύ τις οικονομικές και κοινωνικές ανισότητες. Το ΚΚΕ τον καταψηφίζει, επειδή διαφωνεί κατηγορηματικά, τόσο με αυτόν, όσο και με την οικονομική και τη συνολική πολιτική της κυβέρνησης".