Νομικός παραλογισμός ή απο καθέδρας ρατσισμός; | ΠΟΛΙΤΙΚΗ

ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Νομικός παραλογισμός ή απο καθέδρας ρατσισμός;

Τη νύχτα της 29/10/1998, δύο Αλβανοί μετανάστες αφαίρεσαν από μια αποθήκη στον Ασπρόκαμπο Κορινθίας διάφορα αντικείμενα, άγνωστα μέχρι στιγμής, και, επειδή δεν μπορούσαν να τα αποκομίσουν, τα μετέφεραν και τα έκρυψαν λίγο μακρύτερα και έφυγαν για το διπλανό χωριό, για να πάρουν ένα αυτοκίνητο συμπατριώτη τους (ίσως κλοπιμαίο κι αυτό) και να γυρίσουν να τα φορτώσουν.

Ο ιδιοκτήτης της αποθήκης και των κλοπιμαίων αντιλήφθηκε λίγο αργότερα την κλοπή, αναζήτησε τα κλοπιμαία και τα βρήκε στον τόπο που τα είχαν αφήσει οι διαρρήχτες. Μπορούσε φυσικά, πριν να γυρίσουν οι δράστες, να τα πάρει πίσω και να τα μεταφέρει στο σπίτι του. Ειδοποίησε αμέσως το συγγενή του, ώριμο και, φαίνεται, εύψυχο άντρα, ο οποίος μαζί με το νεαρό (17χρονο) γιο του ιδιοκτήτη, οπλισμένοι με ένα δίκαννο, κρυμμένοι, έστησαν καρτέρι και περίμεναν να επιστρέψουν στον τόπο του εγκλήματος οι θρασείς, αλλά και οι αφελείς διαρρήκτες. Πράγματι, ύστερα από αρκετή ώρα, επέστρεψαν μ' ένα αυτοκίνητο ανυποψίαστοι οι αφελείς κακοποιοί, για να παραλάβουν τα λάφυρα της επιχείρησης. Αλλά, αλίμονο, πριν προλάβουν να κατέβουν από το αυτοκίνητο, ο νεαρός της ενέδρας - 17 χρονών αμούστακο παιδί, που, κατά τα λεγόμενα των συγχωριανών του, πρώτη φορά έπιανε ντουφέκι στα χέρια του - με άτρομο χέρι και με δύο απανωτές βολές, τους ξάπλωσε νεκρούς!! Τα φυσίγγια, λένε οι πληροφορίες, ήσαν γεμάτα με χοντρά σφαιρίδια, από αυτά που χρησιμοποιούν οι κυνηγοί για τα αγριογούρουνα...

Βέβαια, οι δράστες - ανιψιός και θείος - αργότερα παρεδόθησαν στην Αστυνομία, που τους οδήγησε στον εισαγγελέα της Κορίνθου, ο οποίος άσκησε εναντίον τους ποινική δίωξη για ανθρωποκτονία από πρόθεση και τους παρέπεμψε στον ανακριτή. Τελικά, οι συγκεντρωμένοι συγχωριανοί τους, που είχαν καταφθάσει στην Κόρινθο για συμπαράσταση, την ώρα που ο νεαρός σκοπευτής και ο "συνεργός" θείος του κατέβαιναν τα σκαλιά του Δικαστικού Μεγάρου, ελεύθεροι με περιοριστικούς όρους, με σύμφωνη γνώμη εισαγγελέα και ανακριτή, τους σήκωσαν στα χέρια τους με ζωηρά χειροκροτήματα και με νικητήριες ιαχές. Χειροκροτήματα και για τη λεβεντιά των δραστών, αλλά και για τον πατριωτικό ορθολογισμό της Δικαιοσύνης!!!

* * *

Το περιστατικό αυτό δε θα χρειαζόταν ίσως μεγαλύτερο σχολιασμό, αφού αρκετά απασχόλησε, ήδη, την κοινή γνώμη με επεριστατωμένες, μάλιστα, συζητήσεις στα τραπέζια των τηλεοράσεων και αφού η απόφαση αυτή των αρμοδίων δικαστικών οργάνων - απόφαση που περιχαρής ο υπερασπιστής των κατηγορουμένων καθηγητής κ. Κατσαντώνης έσπευσε να χαρακτηρίσει ως "ιστορική" - θα κριθεί οπωσδήποτε από το αρμόδιο Δικαστήριο.

Δε θα χρειαζόταν, αν πρωί - πρωί της Δευτέρας, πριν καν προσαχθούν οι κατηγορούμενοι στον εισαγγελέα, τόσο ο κ. Κατσαντώνης από το ραδιόφωνο, αξιολογώντας δήθεν τις πρώτες "πληροφορίες", που δεν είχαν καλά - καλά φθάσει στην Αθήνα, δεν εξαντλείτο σε καλά λόγια για το χαρακτήρα του νεαρού δράστη, όσο και αν ένας άλλος, εξίσου, αν όχι περισσότερο, έγκριτος νομικός, ο καθηγητής κ. Μαγκάκης, πριν προλάβει να ενημερωθεί για το περιστατικό, με μια βιαστική επιλεκτική δήλωσή του σε απογευματινή εφημερίδα ("Ελευθεροτυπία 2/11/98) δε χαρακτήριζε ανενδοίαστα την πράξη του δράση ως "άσκηση νομίμου δικαιώματος", του δικαιώματος της αμύνης, αλλά και αν, εν συνεχεία, δεν εξηγούσε, με το κύρος του αυθεντικού ερμηνευτή του νόμου, πώς και επί τη βάσει ποίων ειδικών διατάξεων του Ποινικού Κώδικα (ΠΚ) μπορεί ο κατηγορούμενος να παραμείνει τελείως ατιμώρητος ή, το πολύ - πολύ, να καταδικασθεί για ανθρωποκτονία εξ αμελείας, σαν ένα μικρό τροχαίο, δηλαδή, ατύχημα!!!

* * *

Δε θέλω να πιστεύω ότι οι διακεκριμένοι αυτοί νομικοί θέλησαν με τη βιασύνη τους να προλάβουν και να κατευθύνουν προς τα εκεί την υπόθεση. Ωστόσο - και ας μου συγχωρήσουν την ελευθεροστομία - εντυπωσιάζει η σπουδή τους. Κυρίως, η βιαστική δήλωση του κ. Μαγκάκη, ενός εγνωσμένου υπερασπιστή των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Διότι, εκτός του ότι η βιαστική και επιλεκτική αυτή παρέμβασή του, λόγω ακριβώς του χρόνου που έγινε και δημοσιεύθηκε, είναι ίσως δεοντολογικώς ανεπίτρεπτη, προάγει λογικώς την υπόνοια, έστω σε μερικούς φιλύποπτους, ότι αποσκοπούσε στο να προκαταλάβει την κρίση εισαγγελέα και ανακριτή. Ενώ, εξάλλου, ελέγχεται νομικώς ως ερειδομένη επί αβασίμων και ανυπάρκτων προϋποθέσεων και από κάθε άποψη είναι τουλάχιστον αμφισβητήσιμη. Ασφαλώς όμως πολύ επικίνδυνη για την έννομη τάξη. Εν όψει μάλιστα του γεγονότος ότι καθημερινώς καταγράφονται 50 τουλάχιστον κλοπές ή απόπειρες κλοπής, αντιλαμβάνεται εύκολα κανείς πού θα οδηγήσει μια τέτοιου είδους "αμυντική" δραστηριότητα, που θα λογίζεται ως άσκηση νομίμου δικαιώματος...

Εντεύθεν τα εύλογα ερωτήματα των ανειδίκευτων νομικών και πολλών αντικειμενικών παρατηρητών, που εννοούν να ξεχωρίζουν ένα νηφάλιο ερμηνευτή των νόμων, υπερασπιστή των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και εξέχοντα παράγοντα του δημοσίου βίου, από ένα αγανακτισμένο μέλος του "Συλλόγου Ληστευθέντων Ιδιοκτητών" ή από έναν Τριβουνιανόν των "διττών" εννοιών.

* * *

Συντρέχει, λοιπόν, εν προκειμένω περίπτωση αμύνης; Συμβιβάζεται η άμυνα με την ενέδρα, την ενέδρα, μάλιστα, που στήνεται μακριά από το σπίτι και τον αύλειο χώρο των δραστών, με μοναδικό σκοπό, όχι να αποτρέψουν την κλοπή, που μπορούσαν να αποτρέψουν εύκολα και ανώδυνα πριν επιστρέψουν στον επίμαχο τόπο οι διαρρήκτες, αλλά να εξοντώσουν επί τόπου τους κλέφτες, όταν τολμούσαν να γυρίσουν, για να αποκομίσουν τα προσκαίρως αποκρυβέντα λάφυρα; Η απόπειρα έστω των θυμάτων να ολοκληρώσουν την κλοπή, αποκομίζοντες τα κλοπιμαία, αποτελεί "επίθεση" με την έννοια του άρθρου 22 του ΠΚ, με την έννοια, δηλαδή, της θετικής ενέργειας, που κατευθύνεται εναντίον της ζωής, της σωματικής ακεραιότητας ή της υγείας των αμυνομένων; Μπορεί να γίνεται λόγος για "επίθεση", των θυμάτων - κυριολεκτικά, των θηραμάτων - που, κατά τις πληροφορίες, σκοτώθηκαν πριν προλάβουν να κατέβουν, φυσικά ανυποψίαστοι, από το αυτοκίνητο; Και, εν πάση περιπτώσει, μπορεί να γίνεται λόγος για άσκηση δικαιώματος αμύνης, όταν οι κατηγορούμενοι μπορούσαν ευχερώς, ακινδύνως και χωρίς να θιγεί η αξιοπρέπειά τους να αποφύγουν την όποια "επίθεση", είτε αναλαμβάνοντες προηγουμένως τα προσκαίρως αφαιρεθέντα πράγματά τους, είτε ανάβοντας απλώς ένα φως στο διπλανό σπίτι τους, που θα εξέπεμπε το μήνυμα ότι αγρυπνούν γρηγορούντες, εν όψει του οποίου τα θύματα, που, κατά τη συνήθη πορεία των πραγμάτων, η εγκληματική τους βούληση κατευθύνετο μονάχα στην κλοπή και όχι σε πολεμική αναμέτρηση, θα έσπευδαν ν' αλλάξουν δρόμο και να εξαφανιστούν; Και συντρέχει περίπτωση αμύνης, όταν οι κατηγορούμενοι μπορούσαν απλώς να απομακρυνθούν, αφορίζοντες έστω εν αδυναμία άμεσης κρατικής παρέμβασης τα κατά πάσαν πιθανότητα ευτελή κλοπιμαία κινητά τους; Και ακόμη θεωρεί πιθανόν ο υπερασπιστής των κατηγορουμένων και ο κ. Μαγκάκης ότι η ενεδρεύουσα οικογένεια και ο ώριμος θείος και συγκατηγορούμενος του νεαρού, ιδιοκτήτης ίσως του φονικού όπλου και ίσως κυνηγός, θα εμπιστευόταν το μοναδικό όπλο της ενέδρας στο αμούστακο παιδί, που οι συγχωριανοί του το ήξεραν ως ήσυχο και καλόβολο, στηρίζοντας σ' αυτόν την πάσαν ελπίδα τους για την επιτυχή περαίωση της αποστολής τους; Γιατί είναι πολύ πιθανόν ο 17χρονος να μην είναι ο δράστης, αλλά το θύμα μιας κακώς σκηνοθετημένης τραγωδίας. Γιατί κανένας δεν μπορεί να πιστέψει ότι, όπως υποστήριξε απολογούμενος ο θείος του, μόλις ο νεαρός ύψωσε το όπλο, για να πυροβολήσει για εκφοβισμό στον αέρα, αυτός εξ αγαθής προνοίας του κατέβασε με το χέρι του το όπλο, το οποίο εκπυρσοκρότησε και τα βλήματα βρήκαν "διάνα" και τους δύο διαρρήκτες!.. Και τα δύο σκαροπούλια, που έπεσαν στην ενέδρα...

Αυτά και άλλα ερωτήματα προβάλλουν από την απίστευτη αυτή ...αμυντική ιστορία. Αλλά και ένα ακόμη: Δε νομίζουν οι αξιότιμοι καθηγητές ότι με τις δηλώσεις τους αυτές, όχι απλώς δικαιώνουν το ρατσισμό, αλλά επιβραβεύουν και προωθούν το έγκλημα, εν ονόματι της ξενοφοβίας; Ασκησαν, λοιπόν, νομίμως το δικαίωμα της αμύνης οι κατηγορούμενοι και ο άλλος αγέρωχος υπερασπιστής της ιδιοκτησίας του, που σκότωσε πριν από μερικούς μήνες έναν άλλο "κακούργο" μετανάστη, που τον έπιασε να κλέβει από το μποστάνι του ένα ολόκληρο καρπούζι; Για όνομα του Θεού!

Αν έτσι φρονείτε, κ. κ. καθηγητές, τότε "και υμίν τοις νομικοίς ουαί. Οτι φορτίζετε τοις ανθρώποις φορτία δυσβάστακτα"!

Γ. Κ. ΜΗΤΡΑΒΕΛΛΑΣ

"Υπηρέτει δε τω Ιουστινιανώ εις ας είπομεν

Νεαράς ο Τριβουνιανός εκείνος, ον και εις

φύσεως δεξιότητα και εις φιλοχρηματίαν δαι-

μόνιον περιάδουσιν όστις εν τω συγγράφειν

τας Νεαράς παρά των εχόντων υποθέσεις δεχό-

μενος χρήματα, τα μεν προς το θέλημα των δι-

δόντων ενήλαττε, τα δε ασαφή και δυσνόητα

και προς εννοίας ρέποντα διττάς εσχεδίαζεν,

ως αν οι αναγινώσκοντες εμπίπτωσιν εις δι-

χόνιαν".