Αν η μικρή Φατμά απ' την Αιθιοπία που αντιμετωπίζει, όπως και τ' άλλα παιδιά της χώρας της, πρόβλημα επισιτισμού, μπορούσε χτες να "ξεπηδήσει" μέσα απ' το video wall και να παραβρεθεί στην παρουσίαση των "αρχών και του έργου" της νέας στην Ελλάδα φιλανθρωπικής οργάνωσης "ActionAid", θα ήθελε να κάνει κάποια ερωτήματα σε όλους αυτούς που δηλώνουν πως "χαίρονται να κάνουν τον κόσμο καλύτερο".

Ο αλτρουισμός κατακτιέται με "σιωπηλές" και συνειδητές πράξεις ή εξαντλείται στην τελευταία στάση του φιλμ των φωτορεπόρτερ και στα δίστηλα των κοσμικών σελίδων; Ο κόσμος γίνεται καλύτερος με 7.000 δραχμές το μήνα - τόσο είναι το ποσό της φιλανθρωπικής συνδρομής για τα μέλη της "ActionAid" - ή με συγκεκριμένες πολιτικές πράξεις ανατροπής και διεκδίκησης; Και κατά πόσο είναι "αγαθές" αυτές οι νέου τύπου φιλανθρωπικές πρωτοβουλίες επώνυμων πολιτικών προσώπων; Μήπως, τελικά το μόνο που προσφέρουν είναι ένα "φθηνό" - πολύ φθηνό είναι η αλήθεια - άλλοθι σε "διαβρωμένες", ηθικά και πολιτικά, συνειδήσεις και στάσεις;

Αν η Φατμά και τ' άλλα πεινασμένα παιδιά αυτού του κόσμου βρίσκονταν χτες στο Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Αθηναίων θα δυσκολεύονταν να κατανοήσουν τον όρο "σεμνή τελετή", θα δυσκολεύονταν να ερμηνεύσουν τον πανικό των φλας σε κάθε χειραψία και σταυροφίλημα του επίτιμου προέδρου της ΝΔ Κ. Μητσοτάκη, της γυναίκας του Μαρίκας και της Ντόρας Μπακογιάννη με τους "γκεστ σταρ" δημάρχους Δ. Αβραμόπουλο και Χρ. Αγραπίδη, και άλλους. Οπως, επίσης, δε θα μπορούσαν να καταλάβουν αυτά που ειπώθηκαν γι' αυτού του είδους τις πρωτοβουλίες που "ανοίγουν παράθυρο στα ασφυκτικά σκοτάδια του εγωισμού". Γιατί, χτες στην εκδήλωση που διοργάνωσε η "ActionAid" Ελλάς - η οποία ιδρύθηκε με πρωτοβουλία της κόρης του κ. Μητσοτάκη, Αλεξάνδρας - τόσο ο εγωισμός, όσο και η σκοπιμότητα ήταν κάτι παραπάνω από... εμφανείς προθέσεις.

Αν η Φατμά είχε χτες "σάρκα και οστά" - και δεν ήταν απλώς μια ιστορία ενάμιση λεπτού στον τοίχο του Πνευματικού Κέντρου - θα τολμούσε να ανοίξει μόνη της ένα παράθυρο στα σκοτάδια της εποχής μας. Και το "κλειδί", είναι βέβαιο, πως δε θα το έψαχνε ούτε στα μεγάλα λόγια, ούτε στο πολυτελές "σελοφάν", ούτε στον φορτωμένο και με... σπιτικά ντολμαδάκια μπουφέ της δεξίωσης. Το "φως" η Φατμά πρέπει και θέλει αλλού να το ψάξει κι αλλού να το βρει.