Ενας θησαυρός αναντικατάστατος σε γνώση, εμπειρία, φορεσιές, αντικείμενα και αρχεία οδηγείται σε μαρασμό και κινδυνεύει, άμεσα πλέον, να χαθεί. Το ιστορικό Θέατρο Ελληνικών Χορών "Δόρα Στράτου" βρίσκεται σε απόγνωση. Αιτία είναι η εγκατάλειψή του από την πολιτεία, η ελάχιστη και σταδιακά μειωνόμενη επιχορήγησή του από το υπουργείο Πολιτισμού και τον ΕΟΤ. Μετά από σαρανταπεντάχρονη πορεία και προσφορά στον πολιτισμό μας, το τρίτο παλαιότερο θέατρο της Ελλάδας, ένας θησαυρός παραδοσιακού υλικού (φορεσιές, αντικείμενα, μουσικές εκδόσεις κ.ά.), καταδικάστηκε στο διά της οικονομικής ασφυξίας θάνατο, με άμεσο πλέον τον κίνδυνο να σταματήσει να λειτουργεί. Στο "πρόσωπό" του καταδικάζεται, για μια ακόμη φορά, η λαϊκή μας παράδοση, αυτή που για χρόνια τώρα περιφρονείται από την πολιτεία και οδηγείται σε αφανισμό.

Το Θέατρο "Δόρα Στράτου" δίνει περισσότερες από 200 παραστάσεις το χρόνο και απασχολεί 100 περίπου άτομα (10 άτομα μόνιμο προσωπικό και 90 εποχιακούς). Παράλληλα, παράγει μεγάλο εκπαιδευτικό, ερευνητικό και εκδοτικό έργο. Ιδιαίτερα σημαντική είναι η συλλογή του, η οποία περιλαμβάνει 2.500 μουσειακές φορεσιές, φορεσιές μοναδικές, που, λόγω της τραγικής οικονομικής κατάστασης του θεάτρου, δε συντηρούνται επαρκώς και δε χρησιμοποιούνται αντίγραφά τους στις παραστάσεις.

"Ο θησαυρός, που συγκεντρώθηκε με μύριους κόπους, κινδυνεύει σήμερα να χαθεί", μας είπε ο πρόεδρος του ΔΣ, Αλκης Ράφτης."Οι εργαζόμενοι είναι απλήρωτοι δυόμισι περίπου μήνες. Μετά από προσπάθειες χρόνων, συναντηθήκαμε πριν λίγες εβδομάδες με τον υπουργό Πολιτισμού, Ε. Βενιζέλο,και συζητήσαμε το μέλλον του Θεάτρου και την ανάγκη οικονομικής στήριξής μας. Ομως, το πρόβλημα παραμένει άλυτο έως σήμερα. Οι ανελαστικές μας δαπάνες είναι 100 εκατομμύρια".

Το ΔΣ του Θεάτρου "Δόρα Στράτου" ζητά να οριστεί από τα αρμόδια υπουργεία μια επιχορήγηση, που να επιτρέπει τη στοιχειώδη λειτουργία του. Να δοθεί ένα κονδύλι για τη σταδιακή αντικατάσταση των μουσειακών φορεσιών από πιστά αντίγραφα. Να δοθούν τα στοιχειώδη έξοδα για να σταλούν ερευνητές στην επαρχία, ώστε να καταγραφεί ό,τι έμεινε από την παράδοσή μας, σε συνεργασία με τους αρμόδιους φορείς. Να φροντίσει ο ΕΟΤ για την προβολή του θεάτρου στους ξένους. Να εξομοιωθεί το Θέατρο με τα ΔΗΠΕΘΕ.