| ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Δολοφονούμε

τον πλανήτη

Του Γ. Κ. ΤΣΑΠΟΓΑ

Ρωτήσαμε κάποτε τον γνωστό αστροφυσικό καθηγητή του πανεπιστημίου της Κρήτης, τον Γιώργο Γραμματικάκη, πότε προβλέπεται η καταστροφή της Γης. Χωρίς κανένα δισταγμό μας απάντησε: "Η Γη δε θα προφτάσει να γεράσει, γιατί πολύ προηγούμενα, θα την καταστρέψουν οι άνθρωποι".

Τώρα οι φωνές των έντιμων επιστημόνων πυκνώνουν και συνοδεύονται από δραματικό σήμα κινδύνου, με βάση τα πρώιμα στοιχεία καταστροφής, που είναι συγκλονιστικά. Η Γη, η γεννήτρα ζωής, η ΓΑΙΑ με την ευρύτερη έννοια καταστρέφεται με γρήγορους ρυθμούς από τις αλόγιστες δραστηριότητες του ανθρώπου.

Μαζί της δέχονται τις καταστροφικές συνέπειες άνθρωποι, ζώα και φυτά, το έδαφος, ο αέρας, τα ποτάμια, οι λίμνες, οι θάλασσες, τα οικοσυστήματα, οι μεγάλοι φυσικοί πνεύμονες, οι παγετώνες, οι διαθέσιμες ποσότητες νερού.

Εικόνες ζόφου συνοδεύουν αυτές τις εκτιμήσεις των βαρύτατων επιπτώσεων από τη σωρευτική επίδραση των παντοειδών ρύπων των καταστροφών, που δεν αντιμετωπίζονται και δεν είναι ανατάξιμες, των οργανικών βλαβών, των εκφυλιστικών παθήσεων, των εκτεταμένων λοιμώξεων. Ανατρέχοντας στις αιτίες των δεινών, θα πρέπει να τις συνδέσει κανείς με την ασύδοτη παραγωγή, εκμετάλλευση, εμπορική διάθεση και χρήση προϊόντων και υπηρεσιών που λειτουργούν χωρίς δεσμεύσεις και χωρίς ένα γενικά αποδεκτό οικουμενικό πρόγραμμα μέτρων προστασίας του περιβάλλοντος. Ενα τέτοιο πρόγραμμα για περιορισμό π. χ. των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα, συνάντησε την έντονη αντίδραση και απόρριψη των Ηνωμένων Πολιτειών και του δικού μας βιομηχανικού κατεστημένου.

Απολογητής αυτών των εγκληματικών αντιλήψεων και των συμφερόντων του κεφαλαίου, ξένος τεχνοκράτης "επιστήμονας" κάθισε και υπολόγισε, ο αθεόφοβος, ότι το κόστος για την τοποθέτηση φίλτρων και άλλων συστημάτων αντιρύπανσης σε βιομηχανίες, οχήματα, και άλλες εγκαταστάσεις είναι ΥΨΗΛΟΤΕΡΟ από το κόστος λειτουργίας νοσηλευτικών κέντρων για την περίθαλψη των... θυμάτων της ρύπανσης! Και κατέληγε, κυνικά, στη δεύτερη επιλογή, η οποία, άλλωστε, αποτελεί και την πρακτική πολλών κυβερνήσεων.

Αβίαστα προκύπτει το συμπέρασμα, ότι το θέμα προστασίας του περιβάλλοντος είναι βαθύτατα πολιτικό και ότι η διεθνής του κεφαλαίου και παγκοσμιοποίηση των αγορών συνοδεύεται από παντοειδείς ρύπους πράγμα που θα μπορούσε να εποτελέσει και το σήμα κατατεθέν της νέας τάξης - αταξίας.