Αντικείμενο δικομματικού τύπου καβγά, που χρησιμοποιεί το πρόβλημα, για να συγκαλύψει την υπεύθυνη γι' αυτό πολιτική και ιδεολογία, έγιναν χτες οι λιγοστές ελεύθερες, για τον πολίτη της δύσμοιρης Αθήνας, επιφάνειες γης, δηλαδή οι πεζόδρομοι.

Με αφορμή την απόφαση του ΣτΕ για τα τραπεζοκαθίσματα, οι συναγωνιζόμενοι στο ποιος είναι περισσότερο άξιος να καταστρέψει ό,τι έχει απομείνει όρθιο στην πόλη, οι Δ. Αβραμόπουλος και Μ. Δαμανάκη "καβγάδισαν", μέσω δηλώσεων στον Τύπο, αλληλοκατηγορούμενοι για προσωπική προεκλογική αξιοποίηση του θέματος. Ο μεν πρώτος επιμένει να αξιολογεί ως σημαντικές τις παρεμβάσεις της Δημοτικής Αρχής στο θέμα των πεζοδρόμων - την παράνομη δηλαδή κατάληψή τους με τραπεζοκαθίσματα. Η δε δεύτερη, πιστή στον πολιτικό λόγο "τα 'χω καλά με όλους", θεωρεί ουσιαστικά πως μπορούν να συνυπάρξουν η εξυπηρέτηση των ιδιωτικών συμφερόντων επί των πεζόδρομων και των πεζών... ταυτόχρονα.

Απάντηση στις ανακρίβειες και διγλωσσίες δίνει η παρέμβαση, που έχει κάνει ήδη για το θέμα ο υποψήφιος δήμαρχος της "Συμπαράταξης για την Αθήνα",Λεων. Αυδής,ο οποίος έγκαιρα, στις 24 Ιούλη, δήλωνε με σαφήνεια πως "η παραχώρηση των πλατειών και των πεζοδρομίων προωθείται με τρόπο παράνομο και αδιαφανή".

Ο ίδιος, παρουσιάζοντας τη θέση της "Συμπαράταξης" για το ζήτημα και αναφερόμενος ταυτόχρονα στην πολιτική της Δημοτικής Αρχής του Δήμου Αθηναίων, σημείωνε: "Κατά το νόμο, οι κοινόχρηστοι χώροι που μπορούν να παραχωρηθούν καθορίζονται με απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου. Η Δημοτική Αρχή, όμως, προχωρεί σε αθρόες παραχωρήσεις, χωρίς το Δημοτικό Συμβούλιο να έχει προβεί σε καθορισμό χώρων τραπεζοκαθισμάτων. Επιπλέον, ακόμα και οι πιο προκλητικές υπερβάσεις των "αδειών" γίνονται ανεκτές στην πράξη με ποικίλες μεθοδεύσεις. Η δημοτική Αρχή παραλείπει τη λήψη διοικητικών μέτρων, όπως κυρίως η ανάκληση της άδειας, ακόμα και όταν οι περίοικοι προσφύγουν στα δικαστήρια και δικαιωθούν με δικαστικές αποφάσεις"!

"Ετσι, η δημοτική αρχή διαθέτει, κατά την αυθαίρετη κρίση της και ενόψει των δικών της επιδιώξεων και σκοπιμοτήτων, τους ελεύθερους χώρους της πόλης για χάρη ιδιωτικών συμφερόντων". Συνακόλουθα - και όπως χαρακτηριστικά δήλωνε ο Λεων. Αυδής - οι κάτοικοι της πόλης ουσιαστικά, αποκλείονται πλέον από τη χρήση του δημόσιου χώρου. Το κάλεσμα της "Συμπαράταξης για την Αθήνα" στους δημότες είναι να φράξουν με την ψήφο τους την επέκταση των"τραπεζοκαθισμάτων", που "έχουν καταλάβει σχεδόν όλους τους κοινόχρηστους χώρους των πεζοδρομίων και των πλατειών - όσους θα μπορούσαν να χρησιμεύσουν για την ανέξοδη αναψυχή, ή έστω απλώς για την άνετη κυκλοφορία των πεζών - ενώ, παράλληλα, δημιουργούν εστίες θορύβου και όχλησης για τους περίοικους".

Κάποτε - συμπλήρωνε στην καίρια παρέμβασή του ο Λεων. Αυδής - τα λαϊκά "τραπεζάκια έξω" γίνονταν τραγούδι, αλλά σήμερα τα πανάκριβα "τραπεζοκαθίσματα" αποτελούν έκφραση της επέκτασης της δράσης των ιδιωτικών συμφερόντων, ακόμη και στο μικρό χώρο της γειτονιάς, με τη συνδρομή - αλλά και την κάλυψη, όταν παρανομούν - των δημοτικών αρχών, που υπηρετούν και προωθούν αυτά τα ιδιωτικά συμφέροντα.