Με δύο ενδιαφέρουσες εκθέσεις, η Πάρος και οι φίλοι του σημαντικού μας γλύπτη Νίκου Περαντινού (1910-1991), τιμούν τη μνήμη του και την προσφορά του. Με αφορμή τη συμπλήρωση επτά χρόνων από το θάνατό του, το Μουσείο Γλυπτικής "Νικόλαος Περαντινός" Μάρπησσας Πάρου, στις προγραμματισμένες εκδηλώσεις του γι' αυτή τη χρονιά, παρουσιάζει από τις 5 Αυγούστου, τα μικρογλυπτά "Εφιππος Κολοκοτρώνης" και "Κεφάλι κοριτσιού".Τα έργα, τα οποία συντηρήθηκαν και χυτεύτηκαν σε χαλκό, θα φιλοξενηθούν στο νεοκλασικό κτίριο στη Μεγάλη Εκκλησιά του Σωτήρος, στη Μάρπησσα.

Οι παραπάνω δημιουργίες, αποτελούν ένα ελάχιστο δείγμα της πλούσιας γλυπτικής δημιουργίας του Ν. Περαντινού. Ο μεγάλος όγκος των έργων του - τα οποία δώρισε εν ζωή ο καλλιτέχνης στην Κοινότητα Μάρπησσας Πάρου - βρίσκονται στο εργαστήρι του στην Αθήνα, που λειτουργεί ως μουσειακός χώρος, έως ότου δημιουργηθεί το Μουσείο Γλυπτικής Μάρπησσας Πάρου "Νικόλαος Περαντινός".Τα εκατόν ενενήντα δύο γλυπτά και ανάγλυφα της δωρεάς, περιμένουν την ευαισθησία της πολιτείας, για να τοποθετηθούν στο χώρο που τους αρμόζει. Στον τόπο που ο παριακής καταγωγής Ν. Περαντινός, σμίλεψε δεκάδες δημιουργίες του. Στην Πάρο, που ο σημαντικός μας γλύπτης, λειτούργησε Σχολή Γλυπτικής και κοντά του, δωρεάν, μαθήτευσαν οι νέοι του νησιού.

Η δεύτερη έκθεση που πραγματοποιείται αυτές τις μέρες στην Πάρο, εγκαινιάζεται στις 8 Αυγούστου, στον εικαστικό χώρο "Ν. Περαντινός" (στο εργαστήρι του γλύπτη) στην Παροικιά - Αγία Αννα. Πρόκειται για ομαδική έκθεση, της οποίας τα έσοδα θα διατεθούν για το Μουσείο Γλυπτικής. Συγκεκριμένα παρουσιάζουν έργα τους οι καλλιτέχνες: Α. Γκίνης, Π. Γράββαλος, Α. Γρηγόρα, Ν. Δεσεκόπουλος, Π. Ζωίδη, Π. Κάνιστρα, Ρ. Κοψίδης, Σ. Παπαγιάννη, Θ. Παπαγιάννης, Γ. Παπαδάκη, Ευδ. Παπουλή, Μ. Πρέκα, Π. Πρέκας, Ν. Τζιώτης, Λ. Χατζηδάκη.

"Οταν ένας καλλιτέχνης αφήνει πίσω του ένα έργο σαν αυτό του Ν. Περαντινού, το λιγότερο που μπορεί κανείς να κάνει, τιμώντας τη μνήμη του, είναι να του αφιερώσει μια έκθεση", σημειώνει η Β. Καραϊσκου στον κατάλογο της έκθεσης. "Οι ζωγράφοι και γλύπτες που προαναγγέλλουν, ουσιαστικά, την ίδρυση και λειτουργία του μουσείου Περαντινού που πρόκειται να ανεγερθεί στη Μάρπησσα της Πάρου, ανήκουν - στην πλειοψηφία τους - στη νέα γενιά των Ελλήνων καλλιτεχνών, η οποία ελευθερωμένη από τα αυστηρά πλαίσια του ακαδημαϊκού πνεύματος και των αξιών που αντιπροσώπευε, προχωρεί σε καθαρά προσωπικές αναζητήσεις και προβληματισμούς, αμφισβητώντας, αναθεωρώντας και προτείνοντας, βάζοντας τη δική της σφραγίδα στο πρόσωπο της εποχής μας. Αν υποτίθεται ότι η τέχνη αντανακλά αυτό το πρόσωπο, τότε η σημερινή της μορφή δε θα μπορούσε παρά να είναι πολυποίκιλη και πολυδιάστατη".

Παριακής καταγωγής, ο Ν. Περαντινός γεννήθηκε στην Αθήνα το 1910. Σπούδασε στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών (1928 - 1930), κοντά στον Θωμά Θωμόπουλο.Για να μάθει την τεχνική του μαρμάρου, δούλεψε κοντά στον "πρωτομάστορα" των μαρμαρογλυπτών Ελευθέριο Πανούση,ενώ από το 1935 έως το 1940 συνεργάστηκε με τον Μ. Τόμπρο.Το 1941 ο Ν. Περαντινός διορίστηκε μόνιμος γλύπτης του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου, αλλά διέκοψε για ένα διάστημα τη θητεία του, γιατί πήγε στο Παρίσι για σπουδές, με υποτροφία της Γαλλικής Ακαδημίας. Εκεί σπούδασε στην Ακαδημία Ζιλιάν και στη Σχολή Καλών Τεχνών του Παρισιού, με καθηγητές τον Μαρσέλ Ζιμόν,τον Αλφρέ Ζανιό και τον Ανρί Ντροπσί.Συμπλήρωσε τις σπουδές του με ταξίδια στην Αγγλία, την Ισπανία και την Ιταλία. Επιστρέφοντας στην Ελλάδα, ασχολήθηκε με την αναστήλωση και συμπλήρωση αρχαίων γλυπτών, στο πλαίσιο της εργασίας του στο Αρχαιολογικό Μουσείο. Τα χρόνια αυτά, εκτελεί αξιόλογες αποκαταστάσεις αρχαίων γλυπτών (Κούρος του Σουνίου, Ορειχάλκινος Ιππος του Αρτεμισίου κλπ).

Παράλληλα επιδόθηκε στην ελεύθερη γλυπτική και το 1974, ίδρυσε στην Πάρο, απ' όπου κατάγονταν οι γονείς του, μια ιδιωτική Σχολή Γλυπτικής, όπου μαθήτευαν δωρεάν οι νέοι του νησιού. Ο Ν. Περαντινός διαπλάστηκε από τις ρεαλιστικές αντιλήψεις του Θ. Θωμόπουλου,ενώ πολύ νωρίς έδειξε τάσεις για εξιδανίκευση της ανθρώπινης μορφής. Τις τάσεις αυτές ενίσχυσε η πολύχρονη θητεία του στο Αρχαιολογικό Μουσείο Αθηνών και η επαφή του με την αρχαία πλαστική, τη δομή και το χαρακτήρα της οποίας οικειοποιήθηκε τέλεια. Χωρίς να περιφρονεί τα άλλα υλικά, ο Ν. Περαντινός εργάστηκε περισσότερο στο μάρμαρο, στο οποίο έδωσε μερικές από τις πιο ολοκληρωμένες ανθρωποκεντρικές του διατυπώσεις. Ενδιαφέρθηκε για τη γυναικεία μορφή και ορισμένα κεφάλια σε μάρμαρο εκφράζουν το καλύτερό του δυναμικό.

Ο Ν. Περαντινός δημιούργησε πλήθος μνημείων και προτομών, ενώ παράλληλα ήταν δεινός μεταλλοπλάστης. Χάραξε επίσης νομίσματα για την Τράπεζα της Ελλάδας, ενώ για τη γλυπτική του δημιουργία βραβεύτηκε με το Α' Χρυσοβέργειο Βραβείο διπλωματικών εξετάσεων της ΑΣΚΤ (1933), με το Κρατικό Βραβείο Γλυπτικής στην Πανεπιστημιάδα του 1939,με το Χάλκινο Μετάλλιο της έκθεσης του Σαλόν των Γάλλων Καλλιτεχνών (1949), με το Α' Βραβείο Εικαστικών Τεχνών το 1972.

Η. ΜΟΡΤΟΓΛΟΥ