Εσπευσε - λέει - ο Γιάννος στον Σημίτη... έντρομος μπροστά στην προοπτική να"λασκάρει" με υποχωρήσεις το νομοθετικό τερατούργημα του υπουργείου Εργασίας, που δημοσιοποιείται σήμερα! Τον... θορύβησαν σφόδρα οι δηλώσεις του Παπαϊωάννου ότι αποσύρεται μια διάταξη αυτού του σαρωτικού νομοσχεδίου, που φιλοδοξεί να βάλει ταφόπλακα στις εργατικές κατακτήσεις και δικαιώματα. Αν είναι δυνατόν! Αν είναι δυνατόν να νομίζουν ότι μπορούν να εμπαίζουν τους εργαζόμενους και τα συνδικάτα τους με ένα τόσο χονδροειδέστατα στημένο παιχνίδι, που παραπέμπει στη γνωστή παροιμία μετους καλόγερους που βάφτιζαν το κρέας ψάρι! Γιατί, αυτό ακριβώς κάνουν με τον συγκεκριμένο ψευτοελιγμό του υπουργείου Εργασίας στο θέμα του οχτάωρου, τον οποίο, με τούτα και με τα άλλα, θέλουν να το εμφανίσουν σαν ουσιαστική υποχώρηση. Δε θα καταργείται, λένε τώρα, το οχτάωρο και δε θα γίνεται εννιάωρο με μονομερή απόφαση του εργοδότη. Θα καταργείται, όμως, και θα γίνεται ΔΕΚΑΩΡΟ με τη "σύμφωνη γνώμη" των εργαζομένων! Με τη σύναψη επιχειρησιακών συμβάσεων ή σε συμφωνία με το συμβούλιο των εργαζομένων...

Για όλους τους ...παροικούντες την Ιερουσαλήμ, είναι ολοφάνερη η απάτη που επιχειρείται και μόνο όσοι σκόπιμα στρουθοκαμηλίζουν - όπως η πρασινογάλαζη πλειοψηφία της ΓΣΕΕ - μπορούν να ισχυρίζονται ότι αυτός ο ψευτοελιγμός αλλάζει την ουσία του τερατουργήματος. Ολοι τους γνωρίζουν ότι σε συνθήκες πλήρους εργοδοτικής ασυδοσίας και εκτεταμένης ανεργίας, σε συνθήκες που ευνοούν τη χειραγώγηση συνδικαλιστικών οργανώσεων από την εργοδοσία και σε συνθήκες διάλυσης και αυτών των ανέκαθεν κολοβών σωμάτων ελέγχου(επιθεωρήσεις εργασίας κλπ.), η περιβόητη "σύμφωνη γνώμη" είναι εν πολλοίς μια απλή διακήρυξη, ένα προπέτασμα καπνού. Ολοι τους γνωρίζουν ότι είναι φύσει αδύνατον ο εργαζόμενος με ελεύθερη βούληση και το συνδικάτο που στοιχειωδώς σέβεται το ρόλο του, να συναινέσει στην κατάργηση του οχτάωρου, να πει "σφάξε με αγά μ' ν' αγιάσω". Οπως όλοι τους γνωρίζουν, εξάλλου, πώς λειτούργησαν στην πράξη ανάλογα νομοθετήματα, όπως ο πολυνόμος της ΝΔ για τη μερική απασχόληση, που υποτίθεται ότι έθετε ως προϋπόθεση τη "σύμφωνη γνώμη" του εργαζόμενου. Και αν δεν τον γνωρίζουν, ας μπουν σε ένα σούπερ μάρκετ, εκεί θα μάθουν.

Η ουσία σε όλα αυτά τα ύπουλα σενάρια των τελευταίων ημερών περί κυβερνητικής στροφής επί το διαλλακτικότερο (λες και τελικά αυτό μετράει και όχι αυτά καθεαυτά τα μέτρα που επιβάλλονται), είναι αλλού. Η κυβέρνηση θορυβημένη μπροστά στην "επιδημία βίας" (!) - όπως βαφτίστηκαν οι ισχυρές κοινωνικές αντιδράσεις του τελευταίου διαστήματος - αλλά και ταυτόχρονα ξεσκολισμένη στην απάτη και τον γκαιμπελισμό, καταφεύγει και σ' αυτό το κόλπο, προκειμένου να περάσει τα σαρωτικά μέτρα με το μικρότερο δυνατό κόστος. Μοιράζει ακόμα και τους ρόλους ανάμεσα στους "Παπα-..." της. Σε ρόλο "κακού" ο Παπαντωνίου, σε ρόλο "καλού" ο Παπαϊωάννου, αλλά στην πραγματικότητα όλοι τους σε ρόλο "χασάπη" απέναντι στις θεμελιώδεις εργατικές κατακτήσεις. Το σκηνικό συμπληρώνεται με τους επικεφαλής της ΠΑΣΚΕ και της ΔΑΚΕ στη ΓΣΕΕ, οι οποίοι, αφού πρώτα στον "κοινωνικό διάλογο" έσπευσαν να συνομολογήσουν με τις κυβερνητικές επιδιώξεις, αφού στη συνέχεια σήκωσαν τους τόνους σε σημεία του τερατουργήματος, τώρα σπεύδουν να στηρίξουν τον αποπροσανατολισμό. Για τους εργαζόμενους, για τα συνδικάτα, ένα πρέπει να είναι καθαρό. Αυτό το νομοσχέδιο, δεν παίρνει ρετουσαρίσματα, δε "βελτιώνεται" με μάχη στα σημεία. Αυτό το νομοσχέδιο επιβάλλεται να καταπολεμηθεί και να ακυρωθεί στο σύνολό του, γιατί αποσκοπεί στη συνολική κατεδάφιση των εργασιακών δικαιωμάτων και κατακτήσεων.