Η Νήσος Δοκός (απέναντι από την Υδρα) χαρακτηρίστηκε πρώτη φορά ως αρχαιολογικός χώρος απολύτου προστασίας, δηλαδή Ζώνη Α και αδόμητη,με Υπουργική Απόφαση το 1994. Από τότε μέχρι σήμερα οι κληρονόμοι Κοτταρά,τα κτήματα των οποίων "διαχειρίζεται" οικοδομικός συνεταιρισμός εκπαιδευτικών που αγοράζει μερίδια, επανέρχονται με επαναλαμβανόμενες ενστάσεις για αποχαρακτηρισμό, προκειμένου να τα οικοδομήσουν, ισχυριζόμενοι ότι στο νησί προϋπήρχε οικισμός. Η Διεύθυνση Πολεοδομίας, ύστερα από αίτημα της Διεύθυνσης Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων, δήλωνε εγγράφως το 1995 ότι δεν υπάρχει οριοθετημένος οικισμός, παρά μόνο αυθαίρετα κτίσματα.

Εντούτοις, το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο, κατά τη συζήτηση των ενστάσεων, ανέβαλλε διαρκώς τη λήψη οριστικής απόφασης,μέχρις ότου γίνουν περαιτέρω αρχαιολογικές έρευνες ή αυτοψίες. Στην τελευταία απόφαση (26/3/97) απορρίφθηκε ο αποχαρακτηρισμός, αφού ήταν πεπεισμένα τα μέλη για τη σπουδαιότητα των αρχαιολογικών ευρημάτων, αλλά όριζε επανεισαγωγή του θέματος εντός 8 μηνών, αφού πρώτα προχωρήσουν οι έρευνες στην περιοχή.

Αναθερμαίνονταν, λοιπόν, οι ελπίδες των φερόμενων ως "ιδιοκτητών" και "αναβαθμιστών" του νησιού. Αυτή τη φορά οι μεν κληρονόμοι Κοτταρά κατέθεσαν νέα ένσταση,που θα συζητηθεί στο ΚΑΣ (16/6). Ο πρόεδρος του συνεταιρισμού των εκπαιδευτικών, Δ. Μακρυγιάννης, ιδιοκτήτης οικοπέδου, μήνυσε το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο,καταγγέλλοντας ότι κήρυξε αδόμητο το νησί, χωρίς τα αρχαιολογικά δεδομένα να δικαιολογούν τέτοια κήρυξη, άρα "παράβαση καθήκοντος και πιθανόν δόλος"!

Στο μεταξύ, οι αυτοψίες που έχει διενεργήσει το ΚΑΣ, αλλά και οι επιφανειακές έρευνες που έκαναν οι αρμόδιες Εφορείες εντοπίζουν ίχνη κατοίκησης από τους προϊστορικούς έως τους βυζαντινούς χρόνους και την ύπαρξη ναυαγίου. Η αναφορά της Β ΕΠΚΑ, όταν το θέμα επρόκειτο να επανεξεταστεί το Μάρτη του 1997 στο ΚΑΣ, επισήμανε ότι οι εκβραχισμοί και ό,τι άλλο συνεπάγεται η δημιουργία οικισμού θα έχει αρνητικές επιπτώσεις, θα αλλοιωθεί ο περιβάλλων χώρος των αρχαιοτήτων και θα τραυματιστεί το ιστορικό τοπίο.Σημειώνεται, εξάλλου, ότι μεγάλο μέρος των οικοπέδων βρίσκεται εντός δασικής έκτασης.

Ωστόσο, οι "ιδιοκτήτες" των οικοπέδων, στην επιχειρηματολογία τους, χρησιμοποιούν τα επικείμενα δήθεν "οφέλη" από τον τουρισμό, την είσπραξη για το δημόσιο φόρων, τελών κλπ., την απασχόληση εργατικού δυναμικού και άλλα παρόμοια που οδηγούν σε ένα μόνο αποτέλεσμα: στη "μυκονοποίηση", στο όνομα της ανάπτυξης ενός κομματιού γης που έως τώρα έχει διατηρηθεί ανέγγιχτο και αλώβητο.

Δ. ΜΥΡΙΛΛΑ