Μετά το "Τόλμη και Γοητεία", μετά τη "Λάμψη" του κυρίου Φώσκολου, μετά τον Αμερικανό πρέσβη, ένα νέο σίριαλ ενέσκηψε στη χορεία των δημοσίων θεαμάτων του τόπου. Πρόκειται για τις περιφορές του αρχιεπισκόπου Αθηνών. Τώρα ο προκαθήμενος της Εκκλησίας της Ελλάδος έχει άποψη και για το ποιον θα συναντά ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας... Και όχι μόνο έχει άποψη, αλλά, όπως απέδειξε με την άσκηση κριτικής, του στιλ "είναι σοβαρό ατόπημα" (!), επειδή ο Κ. Στεφανόπουλος δέχτηκε τους παλαιοημερολογίτες κληρικούς, έχει και παντελή έλλειψη μέτρου.

Η συμπεριφορά του αρχιεπισκόπου έχει δυο πλευρές: Πρώτον, εξελίσσεται στο καλύτερο επιχείρημα όσων τονίζουν ότι η αποσύνδεση του κράτους από την Εκκλησία είναι υπερώριμη και επιβεβλημένη. Η χτεσινή ανακοίνωση της Ιεράς Συνόδου, που κατηγορεί την Προεδρία της Δημοκρατίας για τη συνάντηση με εκπροσώπους άλλων δογμάτων και δοξασιών, με επιχείρημα ότι το Σύνταγμα αναγνωρίζει ως επίσημη θρησκεία μόνο την Ορθόδοξη, είναι δηλωτική. Ας πάψει, λοιπόν, το Σύνταγμα να καθιστά την Ελλάδα μια από τις ελάχιστες χώρες, όπου μια συγκεκριμένη θρησκεία έχει κρατική υπόσταση, για να πάψουν αυτές οι "ελληνο-ορθόδοξου φουνταμενταλισμού" παρεμβάσεις και επεμβάσεις. Παράλληλα, ο κ. Χριστόδουλος μάλλον δε θα έχει εκτιμήσει την προτροπή του Καβάφη, που, αναγκασμένος να παρακολουθεί τη "ζωή" του διπλανού του, του έλεγε "μην την εξευτελίζεις μες στην πολλή συνάφεια του κόσμου, μες στες πολλές κινήσεις κι ομιλίες". Αλλά είναι υπόθεση του κ. Χριστόδουλου αν θα συνεχίσει μια τακτική που οδηγεί - εξέλιξη όχι και τόσο δυσάρεστη - στην απαξίωση του λόγου του. Δεύτερον, η συμπεριφορά του αρχιεπισκόπου, με εκείνα τα περί "γραικύλων" και περί Ελλήνων με λειψή εθνική συνείδηση (!), επειδή δε συμφωνούν μαζί του (να του θυμίσουμε ότι από την καρέκλα που κάθεται κάποιοι προκάτοχοί του αποκήρυσσαν την Επανάσταση του '21, γίνονταν αντιβασιλείς του Χίτλερ στην Ελλάδα και εκπροσωπούσαν το τελευταίο σκέλος του συνθήματος "Ελλάς - Ελλήνων - Χριστιανών";), είναι αναπόφευκτη. Συνοδεύει τα κηρύγματα θρησκευτικού ιμπεριαλισμού για δραστηριοποίηση της Εκκλησίας στα Βαλκάνια ή τις συστάσεις για προσαρμογή της ελληνικής κοινωνίας στην "ελληνοψυχία" των φασιστών του "Στόχου" ή τις σταυροφορίες για προσφυγή της νεολαίας στις σταυροκοπίες. Το περίγραμμα του φουνταμενταλισμού, και μάλιστα ...χομεϊνικού τύπου, είναι ευκρινές.

Σαφώς, η ηγεσία της Εκκλησίας ασκεί και θα συνεχίσει να ασκεί πολιτικό ρόλο. Εκείνο που δε δικαιούται είναι να ασκεί πολιτική εξουσία. Οι κύριοι της κυβέρνησης επιλέγουν ρόλο Πόντιου Πιλάτου. Ομως, ας μη θεωρούν ότι περνά απαρατήρητη η εξυπηρέτηση που παρέχουν προς το Μεσαίωνα, και σ' αυτόν τον τομέα.