ΒΡΥΞΕΛΛΕΣ (Του ανταποκριτή μας ΒΗΣ. ΓΚΙΝΙΑ). - Η ανεργία στην Ευρωπαϊκή Ενωση παραμένει στα γνωστά, υψηλά ποσοστά, παρά την "ανάκαμψη" των οικονομιών εδώ και καιρό, η φτώχεια των εργαζομένων - μισθωτών αυξάνει ραγδαία με εντυπωσιακή αύξηση της μερικής απασχόλησης και εργαζομένων με συμβάσεις ορισμένου χρόνου, και στην Ελλάδα παρατηρείται εντυπωσιακή αύξηση της ανεργίας, ιδιαίτερα των νέων.Τα ανωτέρω προκύπτουν από αναλυτικούς στατιστικούς πίνακες "για το εργατικό δυναμικό" της Ευρωπαϊκής Ενωσης το 1997,που δημοσιεύτηκαν χτες στις Βρυξέλλες από την επίσημη "Ευρωπαϊκή Στατιστική Υπηρεσία" (Eurostat) της Κομισιόν. Το βασικό στοιχείο είναι η διάχυτη "αμερικανοποίηση" των εργασιακών σχέσεων στην Ευρωπαϊκή Ενωση, παρά τις περί του αντιθέτου διακηρύξεις, για "διαφύλαξη του ευρωπαϊκού κοινωνικού μοντέλου" κλπ. Οι ίδιοι οι αριθμοί είναι αμείλικτοι. Από τα 150.100.000 "εργάσιμης ηλικίας" (15 - 64) που καταγράφονται από τη Στατιστική Υπηρεσία, τα 25.400.000 δηλαδή το 17% είναι εργαζόμενοι μερικής απασχόλησης, τα 11.100.000, δηλαδή το 12,2% είναι εργαζόμενοι με συμβάσεις ορισμένου χρόνου και τα 2.100.000ζουν ως "οικιακοί βοηθοί" και αυτό, πέρα από τα 18.100.000 ανέργων, (10,8%) εκ των οποίων τα 8.800.000 είναι"άνεργοι διαρκείας". Σε ορισμένες μάλιστα χώρες έχουμε εμφανώς ριζική αλλαγή εργασιακών σχέσεων, όπως στην Ολλανδία με 67,6 % των εργαζομένων υπό καθεστώς μερικής απασχόλησης, στην Αγγλία με 44,8% στη μερική απασχόληση και στην Ισπανία με 33,6% εργαζομένων με συμβάσεις ορισμένου χρόνου. Αυτό είναι και το τίμημα που πλήρωσαν ήδη οι εργαζόμενοι αυτών των χωρών για την ένταξη των κρατών τους στην ΟΝΕ του Μάαστριχτ. Οσο δε, αφορά την ανεργία των νέων, εκεί τα πράγματα είναι ακόμη πιο δραματικά. Η συνολική ανεργία των νέων είναι 21,2% (4.641.000 νέων στα συνολικά 17.211.000) και σε μερικές χώρες έχει γίνει σωστό μακελειό, όπως στην Ισπανία (39,2%), στη Φινλανδία (35,4%), στην Ιταλία (33,6%) και στην Ελλάδα (31,0%). Ιδιαίτερα για τη χώρα μας τα στοιχεία αποδεικνύουν μια ακόμα "παρέκκλιση", σε σχέση με το μέσο κοινοτικό όρο. Η Ελλάδα, αντίθετα από πολλές άλλες κοινοτικές χώρες, έχει μια σημαντική αύξηση της "καθαρής", ας την πούμε έτσι, ανεργίας. Ενώ η υπόλοιπη Ευρώπη "αμερικανοποιείται", επιρρίπτοντας τα βάρη της ανεργίας στους ώμους των εργαζομένων, επεκτείνοντας τη φτώχεια, στην Ελλάδα τα "ευέλικτα" μοντέλα δεν προχωρούν, αλλά έχουμε μια δραματική αύξηση των ανέργων. Ετσι, σύμφωνα με τα επίσημα στατιστικά στοιχεία, στην Ελλάδα η ανεργία το 1997 εκτινάχτηκε στο 9,6% των απασχολούμενων που σημαίνει 408.000 άνεργοι. Τα αντίστοιχα επίσημα στοιχεία της Eurostat για το 1994 ήταν 367.300 άνεργοι (8,9%). Είμαστε, μαζί με τη Γερμανία τα μόνα κράτη - μέλη στα οποία παρατηρείται τόσο σημαντική αύξηση της "καθαρής" ανεργίας. Αλλά, ενώ οι Γερμανοί εργαζόμενοι πληρώνουν το τίμημα της ΟΝΕ και της "ανταγωνιστικότητας", οι Ελληνες πληρώνουν το τίμημα της καθυστέρησης και της εξάρτησης.

Η Ελλάδα έχει 3.853.000 απασχολούμενους - ποσοστό 54,8%. Απ' αυτούς 19,8% απασχολείται στη γεωργία, 22,5% στη βιομηχανία και 57,7% στις υπηρεσίες του "τριτογενή τομέα". Η Κομισιόν τονίζει με έμφαση, ως κάτι το αρνητικό, ότι "η Ελλάδα και η Πορτογαλία έχουν το χαμηλότερο ποσοστό απασχολουμένων στις υπηρεσίες" και ιδιαίτερα ότι η Ελλάδα έχει το "μεγαλύτερο" ποσοστό απασχολουμένων στη γεωργία (19,8%). Ο μέσος κοινοτικός όρος είναι 5,0%. Από τους Ελληνες εργαζομένους το 10,9% απασχολείται με συμβάσεις ορισμένου χρόνου και μόλις το 4,6% με μερική απασχόληση (παρτ τάιμ) όταν ο αντίστοιχος μέσος κοινοτικός είναι 16,9%. Ο μέσος εβδομαδιαίος χρόνος εργασίας είναι 40,5 ώρες για πλήρη απασχόληση και 21,4 ώρες για μερική απασχόληση. Οι άνεργοι ανέρχονται σε 408.000 (9,6%). Οι άνεργοι επί εξάμηνο είναι 23,5%, από εξάμηνο μέχρι χρόνο 20,9% και οι "μακροχρόνιοι" 55,7%. Το ποσοστό απασχολουμένων στους άνδρες είναι 71,9% και στις γυναίκες 39,1%. Από τις γυναίκες εργαζόμενες (1.415.000) 11,9% έχει συμβάσεις ορισμένου χρόνου και 8,1% - διπλάσιο από τους άνδρες - δουλεύει "παρτ τάιμ". Το ποσοστό γυναικείας ανεργίας είναι μεγαλύτερο, 246.000 και 14,8%, εκ των οποίων 62,2% μακροχρόνιες. Μακελειό έχει γίνει στους νέους, κάτω των 25 χρόνων. Απασχολούνται 338.000 (24,5%) εκ των οποίων 24,7% με συμβάσεις ορισμένου χρόνου και 7,5% με "παρτ τάιμ". Δραματική είναι η ανεργία των νέων που ανέρχεται στους 152.000 (31,0 %) από τις υψηλότερες της Ευρώπης.

Σε συνολικό πληθυσμό 303.900.000, 135.700.000 δεν απασχολούνται, 18.100.000 είναι άνεργοι και 150.100.000 εργάζονται. Οι εργαζόμενοι αποτελούν και το βασικό στόχο εργοδοσίας και κυβερνήσεων, αφού σύμφωνα με το "αμερικανικό" μοντέλο, αυτοί θα σηκώσουν και το βάρος της ανεργίας, κόβοντας από τον πενιχρό μισθό τους. Από τα 150.100.000 απασχολούμενων σε όλη την Ευρωπαϊκή Ενωση τα 25.400.000 (17%) είναι με μερική απασχόληση (παρτ τάιμ) (το 1994, 15,3%) εκ των οποίων 80%, δηλαδή, τέσσερις στους πέντε γυναίκες. Σύμφωνα με την "άποψη" της Eurostat, απομένουν 124.500.000 "πλήρους απασχόλησης". Αλλά απ' αυτούς 11.100.000 απασχολούνται με συμβάσεις ορισμένου χρόνου (12,2%) και 2.100.000 καταγράφονται υπό τον τίτλο "οικιακοί βοηθοί". Από τους υπόλοιπους 90.800.000 είναι οι "κανονικοί" μισθωτοί εργαζόμενοι και 19.900.000 οι "αυτοαπασχολούμενοι" δηλαδή αφεντικά και "ελεύθεροι επαγγελματίες". Αυτή είναι και η ταξική διάρθρωση της Ευρώπης των "15". Η Κομισιόν τονίζει τα εξής σημεία: 1) 65,6% δουλεύει στις υπηρεσίες (80,1% γυναίκες) και το μικρότερο ποσοστό το 'χει η Ελλάδα και η Πορτογαλία. 2) Η Ελλάδα έχει το υψηλότερο ποσοστό αγροτών (19,8%) και η Αγγλία το μικρότερο (1,9%). 3) Η Γερμανία έχει το υψηλότερο ποσοστό βιομηχανικών εργατών (34,7%). Ο μέσος κοινοτικός όρος είναι 29,4%. 4) Ο μέσος κοινοτικός χρόνος εργασίας είναι 40,4 ώρες εβδομαδιαίως. Πιο πολύ δουλεύουν οι Αγγλοι άνδρες μισθωτοί (45,8 ώρες) και λιγότερο οι Ιταλίδες γυναίκες (36,2 ώρες) εβδομαδιαίως.