Τετάρτη 13 Μάη 1998
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 5
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΕΥΡΩ

Το ΕΥΡΩ θα αυξήσει την ανεργία

Δύσκολα θα μπορέσετε να βρείτε έναν από τους υποστηρικτές του ΕΥΡΩ να σας πει ότι το κοινό ευρωπαϊκό νόμισμα θα βοηθήσει στη μείωση της ανεργίας. Ακόμη και στα ίδια τα επίσημα ντοκουμέντα της πρόσφατης Συνόδου Κορυφής των Βρυξελλών δε γίνονται παρά κάποιες δειλές αναφορές, όμως ούτε σ' αυτές υπάρχει η οποιαδήποτε συγκεκριμένη πρόταση για την αντιμετώπιση αυτού του προβλήματος, το οποίο κατά τα άλλα θεωρείται από τους "δεκαπέντε" το κορυφαίο της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Κατανοητή η σιωπή. Οι εργαζόμενοι γνώρισαν ήδη ότι η πορεία τα προηγούμενα χρόνια προς την Οικονομική και Νομισματική Ενωση και το ΕΥΡΩ είχε αποτέλεσμα τη δραματική αύξηση της ανεργίας, αφού οι άνεργοι υπολογίζονται σε πάνω από 20 εκατομμύρια με ανοδικές τάσεις. Γνώρισαν επίσης ότι η ανεργία και οι άνεργοι είναι το απαραίτητο τίμημα που πρέπει να πληρώσουν αυτοί για την επιτυχία των προγραμμάτων "σύγκλισης". Και τώρα προκύπτει το ερώτημα:

Θα μειωθεί η ανεργία με την καθιέρωση του ΕΥΡΩ;

Μια αλλαγή των νομισμάτων δεν είναι δυνατόν από μόνη της να αυξήσει τις θέσεις εργασίας. Υπάρχουν όμως περιπτώσεις όπου αυτή η αλλαγή θα έχεισυνέπεια την απώλεια θέσεων. Αυτό, παραδείγματος χάριν, θα συμβεί στο τραπεζικό σύστημα, αφού υπολογίζεται ότι με τις αναπροσαρμογές, τις συγχωνεύσεις και τις ιδιωτικοποιήσεις των τραπεζών θα χαθούν 200.000 θέσεις εργασίας. Το ίδιο θα συμβεί και με την ιδιωτικοποίηση των ΔΕΚΟ, τη συρρίκνωση του δημόσιου τομέα, αλλά και με την τάση συγχώνευσης άλλων επιχειρήσεων του ιδιωτικού τομέα. Μάλιστα, αυτή η δραματική εξέλιξη θα συμβεί μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα, μέχρι το 2000.

Οι ιθύνοντες της Ευρωπαϊκής Ενωσης, αλλά και η ελληνική κυβέρνηση, στην προσπάθειά τους να κρύψουν την αλήθεια απ' τους εργαζόμενους, προσπαθούν να μεταθέσουν το πρόβλημα. Ετσι, αντί να μιλούν για ανεργία και τους ανέργους οι οποίοι πρέπει να ενισχυθούν, κάνουν λόγο για "ενεργητικές πολιτικές απασχόλησης". Πίσω απ' αυτό κρύβονται όλες οι αντεργατικές ρυθμίσεις που προωθούνται για την κατάργηση του οκταώρου, άλλων θεμελιακών εργασιακών δικαιωμάτων, την αφαίρεση του δικαιώματος της κοινωνικής ασφάλισης. Ετσι, υποστηρίζουν ότι οι εργοδότες θα μειώσουν το λεγόμενο "κόστος εργασίας" θα αυξήσουν τα κέρδη τους και εν τέλει θα δημιουργήσουν νέες θέσεις εργασίας. Για την ακρίβεια πρόκειται για το σχέδιο μοιράσματος της ανεργίας σε περισσότερα και μικρότερα "κομμάτια" και όχι βεβαίως για μείωση της ανεργίας.

Από το 1991, όταν υπογράφηκε η Συνθήκη του Μάαστριχτ, οι ιθύνουσες δυνάμεις της Ευρωπαϊκής Ενωσης, οικονομικές και πολιτικές, υπόσχονταν ότι η λύση στο πρόβλημα της ανεργίας θα είναι η "ανάπτυξη", δηλαδή η αύξηση της παραγωγικότητας και των κερδών, που με τη σειρά τους θα οδηγήσουν στην αύξηση των επενδύσεων και επομένως των θέσεων εργασίας. Τα χρόνια πέρασαν, η παραγωγικότητα αυξήθηκε κατακόρυφα ως αποτέλεσμα της υπερεκμετάλλευσης των εργαζομένων, τα κέρδη έφτασαν σε ύψη ρεκόρ, αλλά αντί να μειωθεί η ανεργία, αυξήθηκε. Ενα χαρακτηριστικό παράδειγμα δίνει η Γερμανία, όπου το 1997 σημειώθηκε νέο ρεκόρ εξαγωγών, ενώ το πλεόνασμα του εμπορικού ισοζυγίου της Γερμανίας για ολόκληρο το 1997 υπολογίζεται σε 128 δισ. μάρκα (από 98 δισ. το 1996), ρεκόρ σύμφωνα με την Ομοσπονδιακή Στατιστική Υπηρεσία. Στο ίδιο διάστημα όμως το ποσοστό της ανεργίας εκτινάχτηκε στο 12% και οι άνεργοι υπολογίζονται πάνω από 5 εκατομμύρια.

Οσο για το πώς αντιμετωπίζουν οι ίδιες οι πολυεθνικές το θέμα, σας θυμίζουμε ότι ο διευθύνων σύμβουλος της πολυεθνικής εταιρίας "Νεστλέ", Χέλμουτ Μάουχερ, χαρακτήρισε τους ανέργους και τους ανίκανους προς εργασία "σκουπίδια της ευημερίας"...


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ