Το κλίμα θριαμβολογίας για την ΟΝΕ, που φυσικά καμία σχέση δεν έχει με την πραγματικότητα, η οποία θα είναι οδυνηρή για τους εργαζόμενους όλης της Ευρώπης, προσπάθησε να μεταφέρει και στη Βουλή ο υπουργός Εθνικής Οικονομίας Γ. Παπαντωνίου.

Κατά τη διάρκεια κοινής συνεδρίασης των Επιτροπών Ευρωπαϊκών και Οικονομικών Υποθέσεων, ο υπουργός πανηγύρισε κάνοντας λόγο για επιβεβαίωση της κυβερνητικής πολιτικής και ανακοινώνοντας ότι στο τέλος του 1998 η χώρα μας θα εκπληρώνει όλα τα κριτήρια της Συνθήκης του Μάαστριχτ, εκτός του πληθωρισμού, ο οποίος το 1999 θα φτάσει το 2,8% με 2,9%. Προέβλεψε δε ότι "η Ελλάδα θα μπει στην ΟΝΕ την 1.1.1999" και είπε πως τον Απρίλη η επιβάρυνση του πληθωρισμού από την υποτίμηση δεν ξεπέρασε τη μία μονάδα.

"Πολλά ήταν τα πανηγύρια που ακούστηκαν αυτές τις μέρες και στην Ελλάδα και στην Ευρώπη", τόνισε στην παρέμβασή του ο εισηγητής του ΚΚΕ, ευρωβουλευτής Γ. Θεωνάς,υπογραμμίζοντας ταυτόχρονα ότι αυτοί που πανηγυρίζουν είναι το κεφάλαιο και οι χρηματαγορές, επειδή αποκτούν ένα νόμισμα για να εξυπηρετούν καλύτερα τα συμφέροντά τους.

Οι εργαζόμενοι δεν πανηγυρίζουν, είπε ο ευρωβουλευτής του ΚΚΕ, γιατί ανησυχούν τόσο για αυτά που προηγήθηκαν του ΕΥΡΩ, όσο και γι' αυτά που θα ακολουθήσουν. Η πορεία για τους δείκτες του Μάαστριχτ, τόνισε, γίνεται σε μία Ευρώπη με 20 εκατομμύρια ανέργους, 50 εκατομμύρια φτωχούς και 5 εκατομμύρια αστέγους.

Στη συνέχεια ο Γ. Θεωνάς είπε ότι η όλη διαδικασία του ορισμού του επικεφαλής της Ευρωπαϊκής Τράπεζας δείχνει τον αγώνα για το ποιος από τη Γαλλία ή τη Γερμανία θα ελέγχει την πολιτική της Τράπεζας, πολύ περισσότερο μάλιστα που η άσκηση νομισματικής πολιτικής αφαιρείται από τις κυβερνήσεις των ευρωπαϊκών χωρών. Υπογράμμισε δε ότι το Συμβούλιο Υπουργών Οικονομικών της ΕΕ ομόφωνα αποφάσισε τη σκλήρυνση της δημοσιονομικής πολιτικής, κάτι που σημαίνει ακόμα μεγαλύτερη λιτότητα για τους Ευρωπαίους εργαζόμενους, αφού μέχρι το τέλος του 1998 η χώρα μας υποχρεούται να καταθέσει νέο πρόγραμμα σύγκλισης. Αμεση συνέπεια αυτού θα είναι να χτυπηθούν οι εργατικές κατακτήσεις, να ενταθούν οι ιδιωτικοποιήσεις όπως ακριβώς γίνεται σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες. "Ομως, κατέληξε, οι λαοί της Ευρώπης δε θα πουν το "σφάξε με αγά μου να αγιάσω". Θα αντιδράσουν και θα ανατρέψουν αυτό το οικοδόμημα, αγωνιζόμενοι για τα συμφέροντα των εργαζομένων".