Τρίτη 14 Απρίλη 1998
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 3
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
Δεν αρκούν τα λόγια, κριτήριο η πράξη

Η ζοφερή προοπτική έγινε πλέον άμεση εφιαλτική απειλή. Οι κυβερνητικοί σχεδιασμοί, αφού έκαναν τον "αναγκαίο" κύκλο στις υπόγειες διαδρομές του "κοινωνικού διαλόγου", αποτυπώθηκαν στο "Εθνικό Σχέδιο Δράσης για την Απασχόληση" και στο επικείμενο νομοσχέδιο για τις εργασιακές σχέσεις, για να επιβεβαιώσουν με τον πιο απόλυτο τρόπο τις εκτιμήσεις των ταξικών δυνάμεων. Τις εκτιμήσεις αυτές προσυπογράφουν πλέον δυνάμεις του ευρύτερου συνδικαλιστικού φάσματος. Δυνάμεις, που - δυστυχώς - μέχρι πρότινος "έκλειναν τα αυτιά" στην προειδοποίηση για το τι πραγματικά σχεδίαζαν τα κυβερνητικά επιτελεία όταν έστηναν το δόκανο του "κοινωνικού διαλόγου", που συναίνεσαν ή και συνέπραξαν, στον ένα ή στον άλλο βαθμό, για να φτάσουμε εδώ που φτάσαμε. Σήμερα, μπορεί να πει κανείς με σιγουριά ότι αν αυτές οι δυνάμεις εξ αρχής υποστήριζαν αυτά που σήμερα διακηρύσσουν, τα πράγματα θα ήταν διαφορετικά. Οχι ίσως στην ένταση και την έκταση της επίθεσης, αλλά σίγουρα στο επίπεδο της ανάπτυξης του κινήματος και της ενίσχυσης των δυνατοτήτων του να παρέμβει πιο έγκαιρα, πιο αποφασιστικά και πιο αποτελεσματικά.

Παρ' όλα αυτά, η αναγνώριση έστω και τώρα του θανάσιμου κινδύνου που διατρέχουν τα ιερά και τα όσια των εργατικών κατακτήσεων, η ίδια η αντίσταση της εργατικής τάξης και το "αύριο" του συνδικαλιστικού κινήματος, είναι κάτι το αναμφίβολα θετικό. Υπάρχει ο χρόνος να οργανωθεί και να εξαπλωθεί ένα αξιόπιστο, φερέγγυο, δυνατό κίνημα αντίστασης και αντεπίθεσης. Υπάρχουν - και αυτό είναι το σημαντικότερο - οι αγωνιστικές διαθέσεις των ίδιων των εργαζομένων, όπως κατέγραψε με τον πιο αυθεντικό τρόπο η πανεργατική απεργία της περασμένης Πέμπτης. Αρκεί να υπάρχει - πέρα από τις διακηρύξεις και τις δηλώσεις - και η θέληση. Και αυτό ακριβώς είναι που θα κριθεί στην πράξη τις αμέσως επόμενες μέρες σε όλη την έκταση του συνδικαλιστικού κινήματος. Πάμπολλες είναι οι πρωτοβάθμιες και δεκάδες οι δευτεροβάθμιες οργανώσεις που κατέληξαν σε σωστές διαπιστώσεις γύρω από τα μέτρα - φωτιά, αλλά και σε σωστές επισημάνσεις προς τις συνδικαλιστικές πλειοψηφίες ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ, οι οποίες καλούνται να αποχωρήσουν αμέσως από τον "κοινωνικό διάλογο" και να οργανώσουν την πάλη των εργαζομένων. Το κλίμα αυτό εκφράστηκε, επίσης, στα ψηφίσματα των απεργιακών συγκεντρώσεων της περασμένης Πέμπτης, σε κείμενα υπογραφών, σε δηλώσεις συνδικαλιστικών στελεχών κλπ. Τώρα είναι η ώρα της αποφασιστικής κλιμάκωσης.

Προτάσεις προς αυτή την κατεύθυνση διατυπώνονται και βεβαίως μπορούν να διατυπωθούν κι άλλες. Από αρκετές πλευρές σημειώνεται - και σωστά - ότι αφού οι πλειοψηφίες ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ μένουν μακριά από τη θέληση και τις διαθέσεις των εργαζομένων, πρέπει να προχωράει από τα κάτω ο αγωνιστικός συντονισμός. Για το ζήτημα αυτό μάλιστα έχουν ληφθεί και αποφάσεις από ορισμένα Εργατικά Κέντρα, ενώ πρωτοβουλίες συντονισμού αναπτύσσονται και μεταξύ ομοσπονδιών, κύρια για το θέμα των συλλογικών συμβάσεων εργασίας. Το ζήτημα είναι όλα αυτά να προχωρήσουν ταχύτατα στην πράξη, με στόχο να πάρει κυριολεκτικά "φωτιά ο τόπος", με ευέλικτα εναλλασσόμενες μορφές πάλης σε πανελλαδική κλίμακα και με σαφή στόχο: Αυτά τα μέτρα δε θα περάσουν, αυτή η πολιτική πρέπει να ανατραπεί! Εκεί θα κριθεί η συνέπεια λόγων και έργων όλων. Στον αγώνα για την υπεράσπιση των εργασιακών σχέσεων, του οχτάωρου, της πλήρους απασχόλησης. Στον αγώνα για ΔΕΚΟ 100% στο Δημόσιο. Στον αγώνα για οριστικό "διαζύγιο" του συνδικαλιστικού κινήματος με τις διάφορες μορφές του "κοινωνικού εταιρισμού".


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ