Σφίγγει τον κλοιό γύρω από τη θεμελιακή κατάκτηση των εργαζομένων στο δημόσιο, τη μονιμότητα,η κυβέρνηση. Με μια σειρά νόμους έχει προετοιμάσει το έδαφος, έχει θέσει το πλαίσιο και τώρα εξορμά, θέτοντας ευθέως υπό αίρεση τη μονιμότητα για το 1/3 τουλάχιστον των δημοσίων υπαλλήλων που απασχολούνται σε Οργανισμούς και Νομικά Πρόσωπα Δημοσίου Δικαίου, τα οποία οδηγούνται - μέσω της μετατροπής τους σε ανώνυμες εταιρίες - στα χέρια των ιδιωτών.

Τα τέσσερα Προεδρικά Διατάγματα - για τα οποία πρόσφατα αποφάνθηκε το Συμβούλιο της Επικρατείας ότι είναι νόμιμα - για τη μετατροπή των Οργανισμών Λιμένος Πειραιώς, Λιμένος Θεσσαλονίκης, Σχολικών Κτιρίων, Διαχείρισης Δημόσιου Υλικού σε ΑΕ, είναι απλώς η κορυφή του παγόβουνου. Στα "συρτάρια" της κυβέρνησης είναι ήδη έτοιμα σχέδια για τη μετατροπή σε Ανώνυμη Εταιρία του Ταμείου Εθνικής Οδοποιίας και για τη συγχώνευση του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου με το Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων και τη μετατροπή τους επίσης σε ΑΕ, ενώ θα ακολουθήσουν δεκάδες άλλα.

Με τη μετατροπή των υπηρεσιών σε Ανώνυμες Εταιρίες, αίρεται αυτόματα η μονιμότητα των δημοσίων υπαλλήλων, που απασχολούνται σε αυτές και έτσι παρακάμπτεται το άρθρο 103 του Συντάγματος που κατοχυρώνει τη μονιμότητα.Εχει σημασία το γεγονός πως στα διάφορα Νομικά Πρόσωπα Δημοσίου Δικαίου, για τα οποία δρομολογούνται οι παραπάνω εξελίξεις, απασχολούνται πάνω από 100.000 δημόσιοι υπάλληλοι!

Το πλαίσιο για την εξέλιξη αυτή τέθηκε με τον νόμο 2414/96,που φέρει τον ψευδεπίγραφο τίτλο "για τον εκσυγχρονισμό των δημοσίων επιχειρήσεων και οργανισμών".Στο νόμο αυτό προβλεπόταν η έκδοση Προεδρικών Διαταγμάτων για τη μετατροπή σε ανώνυμες εταιρίες 36 ΔΕΚΟ και Νομικών Προσώπων Δημοσίου Δικαίου. Ταυτόχρονα όμως στην παράγραφο 2 του άρθρου 1 οριζόταν ότι με Προεδρικά Διατάγματα θα μπορούν να μετατρέπονται σε ανώνυμες εταιρίες και άλλες δημόσιες επιχειρήσεις και οργανισμοί.Να σημειώσουμε ότι οι ΟΛΠ - ΟΛΘ- ΟΣΚ - ΟΔΔΥ, οργανισμούς για τους οποίους είναι έτοιμα τα Προεδρικά Διατάγματα, δε συμπεριλαμβάνονται στις 36 που αναφέρονται στο νόμο.

Ακολούθησε ο νόμος 2469/97,που στο όνομα της μείωσης των δημοσίων δαπανών, έβαζε το πλαίσιο για τη συγχώνευση ή κατάργηση δημοσίων υπηρεσιών και που, σύμφωνα με κυβερνητικές δηλώσεις, ανέρχονται στις 1.750!Στο άρθρο 2, παράγρ. 6 του νόμου ορίζεται: "Με προεδρικά διατάγματα που προτείνονται από τους υπουργούς Εσωτερικών Δημόσιας Διοίκησης και Αποκέντρωσης, Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών συγχωνεύονται ή καταργούνται ΝΠΔΔ και ΝΠΙΔ ή μέρος της δραστηριότητας αυτών ή μετατρέπονται σε ΝΠΙΔ ή σε Ανώνυμες Εταιρίες"!

Εχοντας "λυμένα τα χέρια" η κυβέρνηση, στο Παράρτημα του κρατικού προϋπολογισμού του '98, προχωρά στην κατάργηση ή συγχώνευση των πρώτων 150 περίπου Νομικών Προσώπων Δημοσίου και Ιδιωτικού Δικαίου. Η συνέχεια δίνεται με τα σχέδια προεδρικών διαταγμάτων. Η επίθεση της κυβέρνησης είναι διμέτωπη, καθώς, ταυτόχρονα με το "ροκάνισμα" της μονιμότητας στη δημόσια διοίκηση, με τη γνωστή τροπολογία για τις ΔΕΚΟ, έβαλε τις βάσεις για την ανατροπή των εργασιακών σχέσεων και στον ευρύτερο δημόσιο τομέα.

Ο νομοθετικός "κλοιός" γύρω απ' τη μονιμότητα, ωστόσο έχει ξεκινήσει απ' το '94. Τόσο στον νόμο 2218/'94 περί Τοπικής Αυτοδιοίκησης, όσο και στον νόμο 2240/'94 περί Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης, αλλά και στον τελευταίο νόμο 2503/'97 περί Περιφερειακής Διοίκησης,προβλέπεται ότι στις νέες προσλήψεις μπορούν να εφαρμοστούν όλες οι πιθανές και απίθανες μορφές εργασιακών σχέσεων, από την πρόσληψη δημοσίων υπαλλήλων, εργαζομένων με συμβάσεις αορίστου χρόνου, ορισμένου χρόνου, με συμβάσεις έργου, ακόμα και ωρομίσθιοι! Η σταδιακή κατάργηση της μονιμότητας, είναι άμεσα συνδεδεμένη με τη δυνατότητα που δίνεται για παραχώρηση όλων των δημοσίων υπηρεσιών σε επίπεδο δήμου, νομαρχίας, περιφέρειας σε ιδιώτες.

Η κυβέρνηση χτυπά τη μονιμότητα και με άλλους πλάγιους τρόπους. Για παράδειγμα, την ίδια κατεύθυνση υπηρετεί, το φαινόμενο των αναπληρωτών εκπαιδευτικών,που τελευταία προσλαμβάνει μεγάλες διαστάσεις. Αντί, λοιπόν, η κυβέρνηση να προσλάβει μόνιμους δασκάλους και καθηγητές, καλύπτει τις ανάγκες με την πρόσληψη αναπληρωτών, που στοιχίζουν φθηνότερα και θεωρούνται πιο "ευάλωτοι" στις αντεργατικές - αντιλαϊκές της επιδιώξεις. Σήμερα ο αριθμός των αναπληρωτών εκπαιδευτικών έχει ανέλθει στους 18 χιλιάδες, σε σύνολο 110 χιλιάδων εκπαιδευτικών της χώρας.