Οταν ακούω να μιλάν για τάξη,

ανθρώπινο κρέας μυρίζει!

Μπ. Μπρεχτ

"Πρέπει να μπει τάξη! Να μπει τάξη!" (... στην "Ολυμπιακή Αεροπορία"!..). Αλλά, όποιος είδε τη συζήτηση, και λίγο μπορεί να διαβάσει την ανθρώπινη ψυχή, μπορούσε να καταλάβει ότι ο άνθρωπος ξέσπασε επιτέλους εκφραστικά για να βροντοφωνάξει αυτό που ο ίδιος κι η "εκσυγχρονιστική" παρέα του συνέχεια σκέπτονται και τους τρώει τα σωθικά!..

"Να μπει τάξη στο Ρωμαίικο συνολικά"!...

Ο μικρός καθηγητής πέταξε το προσωπείο του "συναινετικού" πολιτικού, του οπαδού των "συναινετικών" διαδικασιών, των συνθετικών λύσεων και όλων των άλλων "σοσιαλδημοκρατικών" πράσινων αλόγων, και έβγαλε από μέσα του, με αφορμή την "Ολυμπιακή", τη βαθύτερή του άποψη, επιθυμία, όνειρο, στόχο, σκοπό! "Τάξη στο Ρωμαίικο!".

"Ordnuug"! γερμανιστί, εν άλλοις λόγοις. Ετσι! Για να ξέρουμε όλοι γιατί μιλάμε... Οι εντολοδόχοι των Βρυξελλών και των διάφορων Κολ ξέρουν ότι θα κριθούν από το κατά πόσο θα καταφέρουν να "εκσυγχρονίσουν" αυτή την περήφανη, ατίθαση χώρα και το λαό της, όπου ο καθένας μόνος του, είναι -όπως λέει κι ο Κ. Ζουράρις - "...εν σαρκί περιπολών θεός..." και παράλληλα, η ιδέα της συλλογικότητας, είτε σαν Αρχαία Εκκλησία του Δήμου, είτε σαν κοινότητα στην τουρκοκρατία, είτε σαν Λαϊκές Επιτροπές και Συμβούλια στη Γερμανική Κατοχή, έχει βαθύτατες ρίζες και δύναμη στην ψυχή μας...

Αμ δε, λεβέντες μας!

Πολλοί εμόχθησαν να βάλουν τάξη εδώ κάτω, από 3.000 χρόνια τώρα. Δεν τα κατάφεραν...

Κάτι Πέρσες το 490 π. Χ., κάτι άξεστοι Ρωμαίοι αργότερα το 190 τόσο μ. Χ., κάτι Φράγκοι αλήτες, τάχα σταυροφόροι, το 1200 (πρόγονοι των σημερινών Βρυξελλιωτών και Γερμανών αφεντικών), κάτι Οθωμανοί το 1453, ο Δράμαλης το 1824, κάτι Βαυαροί το 1840. Μια "τάπα" ονόματι Μεταξάς το 1933, μετά ο αστείος Μουσολίνι, μετά οι χιτλερικοί που θέλαν την Ελλάδα λαχανόκηπο, μετά ο Σκόμπυ, μετά ο Παπαδόπουλος το 1967...

Ολοι για τάξη μιλούσαν! Ολοι αυτό ήθελαν!

Λοιπόν, σαν κομμάτι αργά δεν ήρθες να βάλεις τάξη; Και ποια τάξη; Προφανώς, την τάξη της Τάξης που εκπροσωπείς κι ας μην τολμάς να το πεις.

Την ξέρουμε την τάξη σου, κ. καθηγητή. Την έχουμε γνωρίσει κι απ' την... καλή κι απ' την ανάποδη. Είναι η τάξη των ολίγων.

Αλλά αυτό δε θα κρατήσει πολύ... Γιατί δεν αργεί να 'ρθει η στιγμή που μια άλλη Τάξη, η Εργατική, θα ξεσηκωθεί με τους συμμάχους της, και θα βάλει μια άλλη τάξη, τη δική της τάξη, προς όφελος του λαού και κλάμα των ολίγων...

σ. Αλέξης