Πέμπτη 26 Φλεβάρη 1998
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 8
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
Ανδρέας Ζαζόπουλος

Πρόεδρος της Ομοσπονδίας Οικοδόμων

Σύντροφοι και φίλοι, θα μπορούσα να ξεκινήσω και κάπως διαφορετικά, θα μπορούσα να ξεκινήσω από τους αγώνες του συνδικαλιστικού κινήματος. Θα μπορούσα να πω ότι θα είναι ο κύριος αιμοδότης του μετώπου το συνδικαλιστικό κίνημα. Θα ξεκινήσω, όμως, διαφορετικά.

Προχτές, βγαίνοντας από την πόρτα της Ομοσπονδίας, συνάντησα ένα παιδάκι 16 ετών, το οποίο είχε καρφωμένη μία σύριγγα στο χέρι. Αυτό που έκανα, ήταν να τον παρακαλάω να βγάλει τη σύριγγα και αυτό να με παρακαλάει να τον αφήσω να την τελειώσει.

Είναι, νομίζω, ένα από τα σημαντικότερα ζητήματα και είναι ένα από τα ζητήματα, τα οποία πρέπει να αντιμετωπίσει άμεσα γενικά και όχι μόνο το συνδικαλιστικό κίνημα, γενικότερα ο λαός του τόπου. Και είναι ένα πεδίο μετώπου από τα σοβαρότερα, που μπορούμε σήμερα να δούμε μπροστά μας.

Με λίγα λόγια, πριν από λίγο καιρό, έγινε μια καμπάνια της Ομοσπονδίας Οικοδόμων σε ό,τι αφορά τα ναρκωτικά. Η καμπάνια είχε μεγάλη επιτυχία. Να σας πω, όμως, ότι στη Λάρισα κάτω από παρέμβαση της κυβέρνησης, κυβερνητικών παραγόντων, μπήκε εμπόδιο στη συσπείρωση δυνάμεων γύρω απ' αυτό το μεγάλο ζήτημα.

Φανταστείτε ότι υπάρχουν μια σειρά ζητήματα που έχουμε να αντιμετωπίσουμε και μια σειρά παρεμβάσεις. Ομως, σε ό,τι αφορά το μέτωπο, είναι τα ζητήματα που έχουν να κάνουν με την παιδεία, με την υγεία, εκτός από τα σημαντικά και μεγάλα προβλήματα που έχουν να κάνουν με την ανεργία, με την υποαπασχόληση, με τα ασφαλιστικά, με τα εργασιακά δικαιώματα των εργαζομένων, που συνεχώς καταπατούνται.

Ζητήματα, που μπορούν να αποτελέσουν πεδίο μάχης, πεδίο πάλης νομίζω ότι είναι το ζήτημα κατοικίας. Είναι ένα από τα σοβαρότερα προβλήματα και δεν είναι απλά το πρόβλημα ότι κάποιος δεν έχει στέγη να μείνει, ότι κάποιος αυτή τη στιγμή βρίσκεται άστεγος.

Πρέπει να πούμε ότι το ζήτημα της στέγης είναι ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα του λαού μας και ότι δημιουργεί αλυσιδωτές κοινωνικές αντιδράσεις. Να πούμε σήμερα ότι το 1/3, το λιγότερο, έως το 1/2 του εισοδήματος ενός άστεγου εργαζόμενου πηγαίνει για το νοίκι.

Από εκεί και πέρα είναι εύκολο κανείς να παρατηρήσει ότι αυτός ο άστεγος, αυτή η οικογένεια αντιμετωπίζει οξύ πρόβλημα επιβίωσης και είναι καθαρό αυτό. Πρέπει να πούμε ακόμα ότι το ζήτημα της έλλειψης στέγης έχει σαν συνέπεια να δημιουργούνται μια σειρά κοινωνικά προβλήματα και σε ό,τι αφορά την ίδια την οικογένεια.

Πρέπει να πούμε ότι η ίδια η οικογένεια αντιμετωπίζει τέτοια οξυμένα προβλήματα, τα οποία φτάνουν μέχρι και τη διάλυσή της. Πρέπει ακόμα να πούμε ότι ο άστεγος, ο οποίος θέλει να αποκτήσει στέγη, βρίσκεται στην πορεία αιχμάλωτος είτε του τραπεζικού συστήματος, είτε κάποιου που του νοικιάζει σπίτι, είτε του ίδιου του εργοδότη.

Και πρέπει να πούμε, ακόμα, ότι σήμερα είναι πλατιά διαδεδομένο το να δανειοδοτεί ο ίδιος ο εργοδότης τον εργαζόμενο, ο οποίος θέλει να αποκτήσει στέγη για να τον έχει την πορεία και μόνιμα κάτω από ένα καθεστώς αιχμαλωσίας.

Το πρόβλημα της στέγης είναι ένα μεγάλο πρόβλημα, το οποίο θα μπορούσε να δημιουργήσει σοβαρές προϋποθέσεις για συμμαχίες σε ό,τι αφορά την αντιμετώπισή του. Και βέβαια, στις σημερινές συνθήκες, θα λέγαμε ότι δεν μπορούμε να μιλήσουμε στο ζήτημα της στέγης για μεγάλες αλλαγές. Ομως και στον καπιταλισμό που ζούμε, νομίζω ότι μπορούν να γίνουν θετικά βήματα σε ό,τι αφορά αυτό το μεγάλο πρόβλημα.

Ακόμα πρέπει να πούμε πως σε ό,τι αφορά το πρόβλημα "κατοικία" ήδη έρχονται δυνατά, μπαίνουν μέσα στο πρόβλημα "κατοικίας και κατασκευών", οι πολυεθνικές επιχειρήσεις.

Γνωστό είναι το τι γίνεται σήμερα με τα μεγάλα έργα. Και βέβαια ακόμα γνωστό είναι τι μεγάλο φαγοπότι θα γίνει με την Ολυμπιάδα του 2004. Ξέρουμε όλοι το τι έγινε στο ΜΕΤΡΟ με τα πανωπροίκια και τα δισεκατομμύρια που διέρρευσαν από το δημόσιο χρήμα.

Ξέρουμε ακόμα ότι στα ίδια βήματα και σε ό,τι αφορά τα πανωπροίκια, αλλά και με πρόσθετα υπερκέρδη λειτουργεί σήμερα η "Χόχτιφ". Ξέρουμε επίσηςτι γίνεται με το φωταέριο, όπως ακόμα και με το δρόμο Σταυρού - Ελευσίνας, που έχουμε μία νέα μορφή ιδιωτικοποίησης, αφού για χρόνια ολόκληρα θα καρπώνονται οι εργολάβοι και οι πολυεθνικές τα διόδια.

Εχουμε μια επέλαση των πολυεθνικών στο χώρο στέγη, στο χώρο κατασκευή. Εκεί νομίζω, πραγματικά, ότι πολλές δυνάμεις μπορούν να συστρατευτούν γι' αυτό το συγκεκριμένο ζήτημα.

Τελειώνοντας, ήθελα να πω ότι πολλά ρυάκια θα συγκροτήσουν αυτό το μέτωπο. Ρυάκι μπορεί να είναι το ζήτημα καταπολέμησης των ναρκωτικών, ρυάκι το ζήτημα της κατοικίας, άλλο ρυάκι από εδώ, άλλο ρυάκι το ζήτημα της παιδείας, της υγείας και όλα αυτά τα ρυάκια πρέπει να καταλήγουν σε ένα χείμαρρο, που θα λέγεται μέτωπο.

Και βέβαια δε θα είναι μέτωπο αυτά το καθένα ξεχωριστά, είναι μέτωπα πάλης και αυτό είναι καθαρό. Νομίζω ότι σ' αυτό το μέτωπο πραγματικά μπορούν να χωρέσουν πάρα πολλοί. Εάν πάρουμε σήμερα και ανοιχτούμε στον κόσμο σε μια συζήτηση, τι θα αντιμετωπίσουμε;

Θα αντιμετωπίσουμε ότι ένας θα λέει ότι δεν πάει άλλο. Ο άλλος θα λέει ότι μ' αυτούς δε βγάζεις τίποτε. Αλλος θα λέει ότι αυτοί δεν ακούνε τίποτε και εγώ τα διπλώνω. Αλλος θα πνίγει την αγανάκτησή του στη ρετσίνα. Αλλος θα κλαίει το πρωί με μαύρο δάκρυ για τους εργαζόμενους και την άλλη μέρα θα πηγαίνει να ψηφίζει τα πιο αντεργατικά νομοσχέδια.

Τον τελευταίο δεν τον θέλουμε, αλλά τους άλλους όλους νομίζω ότι μέσα στο μέτωπο, στην πορεία όλοι αυτοί θα ενταχθούν. Γιατί κι αυτός που ακόμα σήμερα λέει ότι αυτοί δεν "τρώγονται" με τίποτε ή αυτός που λέει ότι αυτή η κυβέρνηση δεν "καταλαβαίνει" τίποτε, είναι εχθρός της.

Από εκεί και πέρα νομίζω ότι το πρόβλημα είναι το άνοιγμα της συζήτησης μ' αυτόν τον κόσμο, το ότι πρέπει αυτός ο κόσμος από εκεί που τον έχουν πείσει κάποιοι ότι δεν υπάρχει άλλος δρόμος, ότι ελπίδες, οράματα και ιδανικά είναι χαμένες αλκυονίδες, αυτό τον κόσμο πρέπει να τον πείσουμε, ότι, ναι, υπάρχουν οράματα, υπάρχουν ελπίδες και αυτά όλα εξαρτώνται στο να γίνουν πράξη από τον αγώνα και μόνον απ' αυτόν.


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ