Στις 21 Μάρτη, όταν ο Κ. Καραμανλής εκλέχθηκε πανηγυρικά πρόεδρος της ΝΔ, το σύνολο σχεδόν των εφημερίδων και ΜΜΕ προέβλεπε "ρήξη" με τον Κ. Μητσοτάκη και την ομάδα του και "ξεκαθάρισμα λογαριασμών". Λίγους μήνες μετά επιβεβαιώνεται πανηγυρικά ότι ο Κ. Μητσοτάκης είναι ένθερμος υποστηρικτής του προέδρου της ΝΔ και διαπιστώνει με ικανοποίηση ότι "η ΝΔ επανέρχεται στη φιλελεύθερη γραμμή". Αντίθετα ο "καραμανλικός" Μ. Εβερτ "απομακρύνεται" διαρκώς από τη Ρηγίλλης, πασχίζοντας να φιλοτεχνήσει ένα "φιλολαϊκό" και"υπερπατριωτικό" προφίλ. Ο ίδιος ο Κ. Καραμανλής στην πράξη έχει αποδείξει ότι οι θέσεις του είναι πιο κοντά ή ταυτίζονται με αυτές του επιτίμου προέδρου της ΝΔ, παρά σε αυτές του προκατόχου του.

Οι ανακατατάξεις που σημειώθηκαν στις εσωκομματικές ισορροπίες της ΝΔ είναι απόρροια της γραμμής πλεύσης που χάραξε η νέα ηγεσία του κόμματος και της στοχοπροσήλωσής της στις αξίες και τα ιδανικά του νεοφιλελευθερισμού. Μπορεί τυπικά ο Κ. Καραμανλής να μην έχει αλλάξει την ταμπέλα του "ριζοσπαστικού φιλελευθερισμού", αλλά είναι εξόφθαλμο ότι το περιεχόμενο της ιδεολογίας και της πολιτικής του κόμματος είναι εξόχως νεοφιλελεύθερο.Στη βάση αυτή έχει εξασφαλίσει την υποστήριξη των δηλωμένων σκληρών ηγετικών στελεχών, όπως οι Κ. Μητσοτάκης, Στ. Μάνος, Γ. Σουφλιάς, αλλά και ο Α. Ανδριανόπουλος, οι οποίοι δε διστάζουν να διακηρύσσουν δημόσια ότι ο νέος πρόεδρος "βαδίζει στη σωστή κατεύθυνση", έστω και αν διατηρούν επιφυλάξεις με τους ρυθμούς που αυτό γίνεται και το βαθμό "καθαρότητας" στη φυσιογνωμία του κόμματος.

Τα παραπάνω δε σημαίνουν σε καμία περίπτωση ότι ο Κ. Καραμανλής έχει ξεκαθαρίσει το εσωκομματικό τοπίο, πολύ περισσότερο ότι έχει "αποκαταστήσει την ενότητα" του κόμματός του. Πέρα από τις φιλοδοξίες ηγετικών στελεχών, αρκετά από αυτά, όπως και αρκετοί βουλευτές, προτιμούν να εκφράζουν απευθείας τα συμφέροντα ισχυρών οικονομικών παραγόντων, χωρίς να "περιμένουν" την ηγεσία. Οι ερωτήσεις που καταθέτουν οι βουλευτές της ΝΔ στη Βουλή, όπως και ορισμένες εσωκομματικές διαδικασίες (εκλογή προέδρου ΟΚΕ Βιομηχανίας), επιβεβαιώνουν ότι η Κοινοβουλευτική Ομάδα της ΝΔ είναι "διαβρωμένη" από ισχυρά οικονομικά συμφέροντα.

Από την άλλη, ο Κ. Καραμανλής δεν αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα και κινδύνους από τους εκπροσώπους της "άκρας Δεξιάς", αφού φροντίζει να κρατά κάποιες φραστικές αποστάσεις από τους κυβερνητικούς χειρισμούς στα θέματα εξωτερικής πολιτικής, ενώ στην πραγματικότητα συμπλέει με την πολιτική υποτέλειας στις ΗΠΑ και την ΕΕ. Παράλληλα, τους συναγωνίζεται σε αντικομμουνισμό, όπως έδειξε και η υποδοχή της Ερώτησης των "57" για τον Αρη Βελουχιώτη, ενώ μπορεί να αντιπαραθέσει την "αυτόχθονο" καταγωγή του από την παράταξη.

Τις εσωκομματικές ισορροπίες επιχείρησε να διατηρήσει με τη θεσμοθέτηση του άτυπου οργάνου των επτά τομεαρχών. Ο επόμενος "ανασχηματισμός" των τομεαρχών, ίσως, επιβεβαιώσει τις νέες εσωκομματικές ισορροπίες.