Η αστική τάξη, ο μηχανισμός και τα αστικά ΜΜΕ, αγκαλιάζουν και προβάλλουν τους πρώην, σήμερα αποστάτες, οπορτουνιστές, ως "άσωτους" περιπλανώμενους. Γι' αυτούς όλα τα κανάλια, κρατικά, ιδιωτικά είναι ανοιχτά. Οχι μόνο για την προσωπικότητά τους, κυρίως, την ιδεολογική τους προδοσία και τα έργα τους, που πλουτίζουν την προπαγάνδα του χυδαίου αντικομμουνισμού, που τελευταία οξύνεται με την εκστρατεία της κυβέρνησης του Κ. Σημίτη και της αντίδρασης, κατά του Κομμουνιστικού Κόμματος που χαλάει την ομοφωνία στην αντιλαϊκή πολιτική, στην πολιτική της μονόπλευρης λιτότητας, στην πολιτική της υποτέλειας, της δουλοπρέπειας, της πολιτικής του Μάαστριχτ. Η αστική τάξη θα τους αξιοποιήσει, θα τους στύψει σαν λεμονόκουπα, ορισμένους θα τους χρησιμοποιήσει ως Γενίτσαρους, όπως συνήθως και μετά η θέση τους, για τους περισσότερους, θα είναι το περιθώριο. Αυτόν το δρόμο ακολουθεί και αυτή την τύχη θα έχει ο Φαράκος και μερικοί άλλοι "εκσυγχρονιστές".
Ο δρόμος για τον πραγματικό σοσιαλισμό - κομμουνισμό είναι δύσβατος. Είναι ο δρόμος του Γολγοθά. Και όσοι δεν αντέχουν υποκύπτουν, ψάχνουν κάποια διέξοδο για να δικαιολογήσουν το συμβιβασμό τους με την άρχουσα τάξη, στην οποία δίνουν εξετάσεις εμπιστοσύνης. Ετσι αρχίζει η κατρακύλα προς το βούρκο του αντικομμουνισμού, που δεν έχει πάτο.
Αυτόν το δρόμο διάλεξαν οι πρώην (που συναγωνίζονται σε τηλεοπτικές εμφανίσεις, στα κρατικά και ιδιωτικά κανάλια και αυτόν τον πολυθεσίτη καρεκλών, υπουργείων και σήμερα του υπουργείου Δικαιοσύνης Ευάγγελο Γιαννόπουλο). Εχουν ανάγκη να εξομολογηθούν μπροστά στην αστική τάξη, αλλά και στον πατριάρχη των οπορτουνιστών Λ. Κύρκο και άλλους τους οποίους καταπολεμούσαμε μαζί από το 1968 και σήμερα έπεσαν στην αγκαλιά τους. Πότε έκαναν το λάθος, τότε ή τώρα που τους αγκάλιασαν; Ξέχασαν το παρελθόν, που το αποκήρυξαν με λόγια και έργα, σαν να ήταν ένα όνειρο που πέρασε και τώρα σε αγαστή συνεργασία με όλα τα αστικά κόμματα που υπέγραψαν το Μάαστριχτ και τη Λευκή (μαύρη) Βίβλο, αναπτύσσουν ένα χυδαίο αντικομμουνισμό σε επίπεδο "αυριανισμού".
Εισπράττουν όλα τα χάδια του ταξικού αντιπάλου, αλλά που δε θα τους συγχωρέσει, γιατί δεν κατόρθωσαν να αλλοτριώσουν την ηγεσία του ΚΚΕ, στο 13ο Συνέδριο, παρότι επί δυο χρόνια ΓΓ ήταν ο ίδιος ο Φαράκος.
- Είμαι ένας από τους εθελοντές στρατιώτες του ΚΚΕ, οι οποίοι, παρά το ότι γνωρίζαμε τον κίνδυνο της αποστολής στην παράνομη δουλιά, δεχτήκαμε την αποστολή, βάζοντας το κεφάλι μας στο ντορβά. Για να εκτελέσουμε το κομματικό μας καθήκον. Σε περίπτωση άρνησης δεν υπήρχε καμία κομματική συνέπεια. Δυστυχώς ορισμένοι που πιάστηκαν ή παραδόθηκαν, λύγισαν, μπήκαν στην υπηρεσία της Ασφάλειας, τους οποίους αξιοποίησε μέχρι και το 1961, ίσως και παραπέρα. Υπάρχουν όμως και αυτοί που θυσιάστηκαν, τους δολοφόνησαν ή τους εκτέλεσαν, όπως τον Μπελογιάννη κλπ. Κατέβηκα δυο φορές στην παρανομία, 1950 και 1954. Από προδοσία συγγενικής οικογένειας πιάστηκα και καταδικάστηκα σε θάνατο. Το Πάσχα του 1966 αποφυλακίστηκα όπως όλοι. Το 1967 πιάστηκα ξανά από τη χούντα. Τα γράφω αυτά για να εκδηλώσω την αγανάκτησή μου για το ότι στο βιβλίο του ο Φαράκος - όπως διάβασα στον "Ριζοσπάστη" - πάει να μπερδέψει το ΚΚΕ με ζητήματα κατασκοπίας. Είμαι υποχρεωμένος να τον διαψεύσω. Το ΚΚΕ ποτέ δεν ήταν δυνατόν να έχει σχέση με κατασκοπίες όπως κάναν κρυφά και φανερά τα αστικά κόμματα. Δε βρισκόμασταν σε περίοδο εμφυλίου πολέμου, για να χρειάζονται στρατιωτικές πληροφορίες.
Εξ άλλου, η Κεντρική Κομματική Σχολή "Ν. Μπελογιάννης", δεν εκπαίδευε κατασκόπους, αλλά προετοίμαζε στελέχη για την παράνομη δουλιά - παράνομο μηχανισμό, για ανασυγκρότηση και καθοδήγηση κομματικών οργανώσεων, με στόχο την πάλη για την ειρήνη και τα προβλήματα των εργαζομένων. Αυτό που μας χρειάζονταν ήταν να προφυλαχτούμε από την Αστυνομία και τους χαφιέδες. Οσους από μας έπιασαν, μας κατηγόρησαν για κατασκοπία, παρότι 100% γνώριζαν για το αντίθετο. Το 1955, ένα χρόνο αφ' ότου πιάστηκα, με ανέκριναν στη Γενική Ασφάλεια Αθηνών, ο περιβόητος Ρακιτζής, δ/της τότε της Ασφάλειας και ο Καραχάλιος, διώκτης του κομμουνισμού. Μου ζήτησαν αρχικά να κάνω δήλωση αποκήρυξης του ΚΚΕ, αρνήθηκα. Υστερα μου πρότειναν να βρίσκομαι ανάμεσα στους πολιτικούς συγκρατούμενούς μου και να τους καρφώνω, φυσικά και εδώ αρνήθηκα. Οπότε μου ρίξαν το πιο φαρμακερό βόλι: "Θα σου δώσουμε 15 εκατομμύρια και ένα γωνιακό μαγαζί στην Αθήνα, έξω από την πόρτα θα βρίσκεται ένας δικός μας (ασφαλίτης) ο οποίος θα κάνει τον λούστρο ή θα πουλάει ψιλικά. Εσύ θα έχεις επαφή μόνο μ' αυτόν. Εμείς ξέρουμε ότι δεν ήρθες για κατασκοπία, αλλά εμείς θα σε κατηγορήσουμε γι' αυτό, αν δε γίνεις δικός μας, και τότε θα καταδικαστείς σε θάνατο. Εάν όμως δεχτείς αυτά που σου προτείνουμε θα δικαστείς 6 - 7 χρόνια και σε 2 - 3 χρόνια θα σε βγάλουμε έξω. Καταδικάστηκα σε θάνατο. Είχα πει ΟΧΙ.
- Τώρα ο Φαράκος, έρχεται να διαψεύσει την ίδια την Ασφάλεια. Αυτή τη διαδικασία την πέρασε και αυτός σε διαφορετική περίοδο - επί χούντας - που δε δίκαζε για κατασκοπία και σε θάνατο. Ομως, το θέλει δεν το θέλει, με τα έργα του, παίζει συνειδητά το βιολί της πλουτοκρατίας, δυσφημώντας το ΚΚΕ ως άλλος Γκορμπατσόφ και Γιέλτσιν. Η εκτροπή από τις ιδέες του σοσιαλισμού - κομμουνισμού οδηγεί στον καπιταλισμό, ενδιάμεσος δρόμος δεν υπάρχει. Αυτός που υπάρχει είναι ο βούρκος...
Στο "Ριζοσπάστη", στις 26-10-97, διάβασα ένα απόσπασμα από το βιβλίο του Φαράκου. Γράφει: "Προσωπικά ένιωσα βαρύ το εσωκομματικό κλίμα, αμέσως μόλις βρέθηκα στο ΔΣΕ, τον Οκτώβρη του 1947. Από τότε άρχισε να μη με ικανοποιεί η εσωκομματική ζωή..."! Πώς άντεξε επί 40 - 45 χρόνια αυτή την κομματική ζωή; Το 'παιξε τυχοδιωκτικά για να βγει στην κορυφή της καθοδήγησης. Επαιξε το ρόλο του σκληρού για να αλλάξει τα ιστορικά σύμβολα του ΚΚΕ και να το διαλύσει.
Το 13ο Συνέδριο τους χάλασε τα σχέδια. Λογάριαζαν χωρίς τον ξενοδόχο!... ΛΑΖΑΡΟΣ ΣΠΥΡΟΠΟΥΛΟΣ
Φλώρινα
Feeds
Αντιιμπεριαλιστική αντεπίθεση ο μόνος δρόμος
