Τα ειδικά «μέτρα» αποκατάστασης των ζημιών των κάθε είδους επιχειρήσεων που επλήγησαν από τις πυρκαγιές, είναι το ίδιο ασαφή και ανεπαρκή. Κι αυτό γιατί δεν απαντούν στο κρίσιμο ερώτημα, ποιοι, με βάση ποια κριτήρια είναι οι δικαιούχοι και τι ακριβώς δικαιούνται. Από την άποψη αυτή, η μερική κάλυψη των ζημιών που προβλέπουν τα εξαγγελθέντα «μέτρα» για τις επιχειρήσεις, θα γίνει για πολλούς ακόμη πιο ισχνή έως ανύπαρκτη, όταν εκδοθούν οι σχετικές αποφάσεις από τους αρμόδιους φορείς (υπουργεία, τράπεζες κλπ.) και οι εγκύκλιοι με τις οποίες θα γίνει - όπως συνηθίζεται - το «ξεσκαρτάρισμα».

Για παράδειγμα, οι πρωθυπουργικές εξαγγελίες, δε διευκρινίζουν:

• Ποιοι θα μπορούν να ξοφλήσουν σε 24 δόσεις τα βεβαιωμένα χρέη τους στις ΔΟΥ.
• Ποιοι θα δικαιούνται την επιδότηση του επιτοκίου για κεφάλαια κίνησης και με ποια κριτήρια θα δίνεται ολόκληρη ή μειωμένη η επιδότηση επιτοκίου για δάνεια αγοράς νέου μηχανολογικού εξοπλισμού.
• Ποιο θα είναι το συνολικό ύψος της κρατικής ενίσχυσης για την άμβλυνση των συνεπειών των τουριστικών επιχειρήσεων κλπ.

Οταν λοιπόν, εκδοθούν οι σχετικές αποφάσεις και εγκύκλιοι, που θα ορίζουν τα κριτήρια, τότε θα διαπιστώσουν πολλές επιχειρήσεις είτε ότι η κρατική ενίσχυση είναι μικρότερη από αυτή που εξαγγέλθηκε από τον πρωθυπουργό είτε - ακόμη - ότι αποκλείονται από τις κυβερνητικές ρυθμίσεις...

Ακόμη όμως και στις περιπτώσεις των πυρόπληκτων επιχειρήσεων, που θα δοθεί το 100% των μέτρων που αποφασίστηκαν στο Υπουργικό Συμβούλιο (αναστολή πληρωμής φόρων και ασφαλιστικών εισφορών, επιδότηση επιτοκίου κλπ.), τα κυβερνητικά μέτρα δε θα λύσουν το πρόβλημα. Είναι σχεδόν βέβαιο, ότι οι πρόσφατες πυρκαγιές σε συνδυασμό με τα κυβερνητικά ημίμετρα, θα επιταχύνουν τις διαδικασίες χρεοκοπίας και αφανισμού, ειδικά των μικρομεσαίων βιοτεχνικών και εμπορικών ή τουριστικών επιχειρήσεων.